துயரம்..

by bhuvi19 Mon Feb 15, 2010 8:35 pm

First topic message reminder :

தூக்கியெறியப்பட்ட என் கனவுகள்,
தூங்க கூட முடியா துக்கம்,
துவண்டு போன தேகம்,
தேடியலைகிறேன் பாசத்தின் தடத்தை,
தொலைந்துப் போன பாதையிலும்
துரத்தி வரும் துன்பங்கள்..
திண்டாட்டங்களில் தட்டுத்தடுமாறி,
தவிடுப்பொடியான தருணங்கள்,
தீர்வுக்கூட வேண்டாம்,
திருப்பம் கூட இல்லையே..
துரதிர்ஷ்டத்தை தழுவிக் கொண்டு
தடுமாறும் வேளைகள்
துயரம் மட்டுமே துணையென
தூணில் சாயவும் தெம்பின்றி
துணிச்சலாய் சாகவும் தெளிவின்றி
தனிமையில் தவிக்கும் எந்நிலை
தயவுசெய்து வரவேண்டாம்
தரணியிலே எவருக்கும்..

--புவனா,
மைசூர்..

by நிலாசகி Mon Feb 15, 2010 9:49 pm

சிவா wrote:
நிலாசகி wrote:அருமையான கவிதை புவி !

தண்ணிக்குள்ள விழுந்தாதான் நீச்சல் கற்றுகொள்ள முடியும்
துயரம் வந்தாதான் வாழ்கையை கற்றுகொள்ள முடியும்
நினைத்த கரைய சேருறதும் சேராததும் நம் ஸ்மார்டான சிந்தனைலதான் இருக்கு ...
சார்லிசாப்ளினா இருந்தாலும் சாணக்கியத்தனத்த கத்துக்கணும்
சாணக்கியனா இருந்தாலும் மறைவுக்கு பிறகும் நாம் நல்லவன் என்ற பேரோட வாழனும்

தனிமைலதான் நமக்குள்ள நக்குதேரியாம இருக்குற சிறந்த நண்பன உணர முடியும்
.........அப்படி உணர்துட்டா அவனது நட்புக்காக ஊரே ஏங்கும்

இதுபோன்ற சிறப்பான பின்னூட்டங்கள், படைப்பாளர்களை மேலும் உற்சாகப்படுத்தும்! தொடருங்கள் நிலா!!!