நீதிமானும்-துன்மார்க்கனும்

தங்களை நீதிமான்களென்று நம்பி மற்றவர்களை அற்பமாக எண்ணின சிலரைக் குறித்து இயேசு கிறிஸ்து ஒரு உவமைச் சொன்னார்.

இரண்டு மனுஷர் ஜெபம் பண்ணும்படி தேவாலயத்துக்குப் போனார்கள். நல்லவன் என்று தன்னை நினைத்தவன், தேவனே, நான் அநியாயக்காரர், விபச்சாரக்காரர் இவர்களைப்போல் இல்லாமல், வாரத்தில் இரண்டு தரம் உபவாசிக்கிறேன். என் சம்பாத்தியத்திலெல்லாம் தசமபாகம் செலுத்துகிறேன் என்று ஜெபம் பண்ணினான். மற்றவன் தூரத்திலே நின்று தன் கண்களையும் வானத்துக்கு ஏறெடுக்கத் துணியாமல், தன் மார்பிலே அடித்துக் கொண்டு, தேவனே, பாவியாகிய என் மேல் கிருபையாயிரும் என்றான். அவனல்ல இவனே நீதிமானாக்கப்பட்ட வனாய்த் தன் வீட்டுக்குத் திரும்பிப் போனான் என்றார்.

இதே கருத்தை இயேசு கிறிஸ்து கெட்ட குமாரன் உவமையிலும் வலியுறுத்தி யிருக்கிறார். ஒரு மனுஷனுக்கு இரண்டு குமாரர்கள் இருந்தார்கள். இளையவன் தன் ஆஸ்தியின் பங்கை வாங்கிக்கொண்டு தூர தேசத்துக்குப்போய் துன்மார்க்கமாய் ஜீவனம் பண்ணி அதை அழித்துப் போட்டான். பிறகு புத்தி தெளிந்தபோது, அங்கிருந்து புறப்பட்டு தன் தகப்பனிடத்தில் வந்து, உமக்கு முன்பாகவும், பரத்துக்கு விரோதமாகவும் பாவம் செய்தேன் என்று மன்னிப்பு கேட்டான்.

தகப்பன் அவனை சந்தோஷத்தோடே ஏற்றுக்கொண்டு அவனுக்கு பெரிய விருந்து பண்ணினான். மூத்தவன் தன் தகப்பனுக்கு அடங்கி அவனோட இருந்தவன்தான் என்றாலும், தன் சகோதரனை மன்னிக்கும் குணம் அவனிடம் காணப்படவில்லை. அவனுடைய குற்றங்களை பெரிது படுத்தினான். அந்த சந்தோஷ விருந்தில் கலந்துகொள்ள மனதில்லாமல் வெளியே நின்றான். துன்மார்க்க மாய் ஜீவித்த இளையவன் மனந்திருந்தி மன்னிப்பு பெற்று தகப்பனின் பந்தியில் பங்கு வகிக்கிறான்.

நீதிமானாய் ஜீவித்த மூத்தவன் கடைசியில் அதை இழந்து போகிறான். எசேக்கியேல் தீர்க்கதரிசியின் புத்தகத்திலும் இவ்வாறு சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. நீதிமான் தன் நீதியை விட்டுத் திரும்பி, அநியாயம் செய்தால், அவன் அதனால் சாவான். துன்மார்க்கன் தன் அக்கிரமத்தை விட்டுத் திரும்பி நியாயமும், நீதியும் செய்தால் அவன் அவைகளினால் பிழைப்பான். இயேசு கிறிஸ்துவும் நீதிமான்களையல்ல பாவிகளை இரட்சிக்கவே இவ்வுலகிற்கு வந்தார்.

நல்லவன் நீதிமான் என்று இந்த உலகில் ஒருவரும் இல்லை , ஏழைகளின் மீது அக்கரை உள்ளது போல வெளி தோற்றத்துக்கு மட்டுமே அவன் வெள்ளை அடிக்கப்பட்ட கல்லறைப் போல காணப்படுக்கிறார்கள் (சமூகத்தில் அந்தஸ்து உள்ளவர்கள்)