வெள்ளிமலை வெண்பா

வெள்ளி‌ மலைவாழும் வேலவா நீயுந்தன்

வள்ளிமேல் காதல் வளர்த்ததுபோல் – வெள்ளமாய்க்

கேரளப் பெண்மேலே காதல் பெருகியதே!

சேரவுன் வேலே துணை.


முருகா உனையன்றி வேறுதுணை இல்லை

பெருகியயென் காதலைக் காக்க – அருகில்

அவளிருந்தால் போதும் அகிலத்தை வெல்வேன்

தவமிருந்தேன் தாநீ வரம்.


சூரனைப் போரில் வதம்செய்த சுந்தரனே

பாரெனை உந்தன் கடைக்கண்ணால் – சேரனின்

நாட்டில் பிறந்தவோர் நங்கையை நான்சேர

காட்டுநீ கொஞ்சம் தயவு.


மயில்மேல் அமர்ந்திந்த மண்ணுலகைச் சுற்றும்

அயில்வேலா நின்னருள் வேண்டும் – குயில்போலப்

பாடி‌ மனம்கவர்ந்த பூங்கோதை சீக்கிரமே

தேடிவர வேண்டும் துணிந்து.


காது கொடுத்துநீ கேட்பாயா வேலவனே

ஏது கதியெனக்கு நீயின்றி – தூதுபோய்

என்னவளைக் கண்டெந்தென் செய்தி உரைப்பாயா

உன்னருளே தஞ்சம்‌ எனக்கு.


கோழிக்கோ டென்னும் நகரத்தின் பக்கத்தில்

ஆழிக்குச் சற்று தொலைவினிலே – தோழியுடன்

பொன்நேர் புரமேரி ஊரினைச் சுற்றிவரும்

என்னவளைக் கூட்டிவா நீ.


சூரிய காந்தம் எனும்பெயர் கொண்டவோர்

நேரிய வீட்டில் அவளிருப்பாள் – கூரிய

வெற்றிவேல் ஏந்தியவள் காதிலே என்செய்தி

சற்றுநீ சொல்லிவா இன்று.


அப்பனுக் கேபாடம் சொன்னவனே நீயெந்தன்

சொப்பன சுந்தரியின் ஊர்சென்று – தப்பின்றி

என்சேதி அத்தனையும் சொல்லிவா செய்கிறேன்

பொன்னாலே கோவில் உனக்கு.


மலையாளம் பேசும் மணிக்குயிலை எண்ணி

அலைபாயு தேயென் இதயம் – விலையென்ன

கேட்டாலும் நான்தருவேன் கந்தா அவள்வந்தால்

பாட்டாலே செய்வேன் துதி.


அரபிக் கடலோரக் காற்றிலவள் பாடும்

சுரமெல்லாம் ஆங்காங்கே கேட்கும் –  மரமெல்லாம்

சங்கீதம் கேட்டுத் தலையாட்டும் நீயவளை

இங்கே வரச்சொல் விரைந்து.