வளர்ப்புப் பிழை

நான் அழுதபடியும்
நசிபட்டுக்கொண்டும் தான் இப் பூமிக்கு வந்தேன்
சவ்வுகளை கிழித்தும் குருதி பெருக்கியும்
தாயை துடிதுடிக்கவைத்தும் தான் வந்தேன்.
வன்முறைதான் எனது பிறப்பின் இயல்பு.

நான் வரும்போது பேப்பரும் பேனாவும் கொண்டுவரவில்லை
அல்லது எந்தக் கடவுளிடமும் காப்பாற்று என்று மன்றாடிக்கொண்டு வரவில்லை.

என்னிடம் வெளித்தெரியாத பற்களும் வளரத்துடிக்கும் நகங்களும் மட்டுமே இருந்தது,
அதுதான் எனது நிரந்தரச் சொத்து.

பசியாற்றவும் இரைதேடவும் என்னைப் பாதுகாக்கவும் அவைதான் எனக்குத் துணை.

நான் வாழ்வதற்கான தந்திரங்களை தாய் தந்தையிடம் இருந்தும்
சுற்றத்திடம் இருந்தும் கற்றுக்கொண்டிருக்கவேண்டியது விதி.

இரைதேடத் தந்திரங்களை கற்றுத்தர மறுத்துவிட்டார்கள்
இரைக்குப் பலியாகாமல் தப்பிப் பிழைக்கும் உத்திகளை கற்றுத்தர மறுத்துவிட்டார்கள்
எனக்கு நல்லது செய்வதாகக் கூறிக்கொண்டு கடவுளிடம் கொண்டுபோனார்கள்
அங்கே கொல்லாமையை போதித்த புத்தருக்காக கொல்கின்றர்கள்
பேனாவும் பேப்பரும் தந்தார்கள்
அவைகள் நகத்திற்கும் பற்களிற்கும் ஈடானது என்று பொய் வேறு சொன்னார்கள்.

இது மானுட விலங்குகளின் காடு என்பதை மறுதலித்தார்கள்.

பற்களையும் நகங்களையும் வைத்து வேட்டையாடு என்பதற்குப் பதிலாக
பிச்சை எடு என்றார்கள் அது தான் நாகரீகம் என்றார்கள்.

நாகரீகம் என்பது கொல்வதற்கான புதிய வழி
கொல்வதில் இருந்த தப்புவதற்கான புதிய வழி
என்பதை உணர மறுத்த முட்டாள்களாக இருந்தார்கள்.

கல்வி என்பது எப்படி கொல்வது எப்படித் தப்புவதற்கானது என்பதை
உணர மறுத்த முட்டாள்காக இருந்தார்கள்.

கடவுள் மனிதனின் சுயத்தை அழிக்கும் சாத்தான் என்பதை சொல்ல மறுத்தார்கள்.
கடவுளுக்காக மனிதன் காவுகொடுக்கப்படுவதை மறைத்து கடவுளே மனிதனை பாடைத்தார் என்றார்கள்.

பற்களையும் நகங்களையும் மொட்டையாக்கி
வேட்டையாடக் கற்றுக்கொடுக்க மறுத்து
பிச்சை எடுக்கவே கற்றுத்தந்தர்கள்
தப்பிப் பிழைக்கும் தந்திரங்களை கற்றுத்தர மறுத்து
தலைதெறிக்கத் தப்பியோடும் வழிகளை காட்டினார்கள்

தனியாக வேட்டையாடவும் கற்றுத்தரவில்லை
கூட்டமாகவும் வேட்டையாடக் கற்றுத்தரவில்லை
கூட இருப்பவனை இரையாக்கவும்
தூண்டிலில் மாட்டி இரைதேடவுமே கற்றுத்தந்தர்கள்

எல்லாம் எப்படி ஒன்றாகப் பிழைத்தது என்பது புரியவில்லை
எனது நகங்களால் என்னை விறாண்டுகின்றேன்
எனது பற்களாகள் என்னை கடிக்கின்றேன்
ஏனெனில் வன்முறை எனது இயற்கை.