முள்ளில்லாமல் ரோஜா இல்லை. துன்பம் இல்லா மல் மண்ணில் வாழ்க்கை இல்லை.

வாழ்க்கை எனும் நாணயத்தில், இன்பம் ஒரு பக்கம்;
துன்பம் மறு பக்கம். இன்பங்களில் மட்டுமே இறுதி வரை
மிதந்த அரசனும் இல்லை; துன்பங்களில் மட்டுமே இறக்கும்
வரை துடித்த ஆண்டியும் இல்லை.

ஒவ்வோர் இன்பத்தின் முடிவிலும் துன்பம் ஒன்று இருக்கும்.
இதே போல், ஒவ்வொரு துன்பத் தின் எல்லையிலும் ஓர்
இன்பம் பிறக்கும்.

மனித வாழ்வில் சுகம்- துக்கம் இரண்டுமே தேர்ச் சக்கரம்
போல் சுற்றிச் சுற்றி வரும்.

மனிதர்களது அனைத்து துன்பங்களுக்கும் மனமே காரணம்.
நினைக்கத் தெரிந்த மனம் மறக்கத் தெரியாமல் தவிக்கிறது;
அடையமுடியாதவற்றின் மீது ஆசை வைத்து அன்றாடம்
அலைபாய்கிறது. ஒன்றை அடைந்து விட்டால் மலையளவு
மகிழ்ச்சி கொள்ளும் மனம், விரும்பிய ஒன்றை இழந்து
விட்டால் கடலளவு கவலை கொள்கிறது.

இன்பமும் துன்பமும் பாதிக்காத மனச் சமநிலை
உள்ளவனே ‘ஸ்திதப் பிரக்ஞன்’ என்கிறது கீதை.

எள்ளில் எண்ணெய் இருப்பதால்தான், அது செக்கில்
அரைபடுகிறது. மனதில் ஆசை அளவற்றுப் பிறப்பதால்தான்
மனித இனம் துயரங்களில் அலைக்கழிக்கப்படுகிறது.

‘சுகத்தின் மேல் அமர்ந்துதான் துக்கம் வரும்’
என்பது நம் முன்னோர், அனுபவத்தின் மூலம் அறிந்த
உண்மை. சுகமோ துக்கமோ இரண்டுமே நிலையற்றவை.

சுக- துக்கங்களால் பாதிக்கப்படுப வர்கள் அனைவரும்
விவேகம் கைகூடாதவர்கள். இரவு- பகல், உறவு- பகை,
இன்பம்- துன்பம், இருள்- ஒளி, விருப்பு- வெறுப்பு,
ஜனனம்- மரணம், இல்லறம்- துறவறம் என்ற இருமையின்
இருப்பில்தான் உலகம் இயங்குகிறது.

‘வாழ்வின் உன்னதமான சம்பவங்கள் இருள்-ஒளி என
இந்த இரண்டின் ஒத்துழைப்பால் நிகழ்கின்றன. விதை
ஊன்றப்படுவது மண்ணில்- இருட்டில்! செடி துளிர்ப்பது
வெளியில்- ஒளியில்! விதையின் வேர்கள் தழைத்துப்
பரவுவது பூமிக்கடியில்- இருட்டில்! செடி நிமிர்ந்து மலர்வது
வெளியில்- வெளிச்சத்தில்!

விதையை வெளிச்சத்தில் போட்டால் மலர் வராது.
மலரை இருட்டில் மறைத்தால் விதை தராது. தாயின்
வயிற்றில், ஆழ்ந்த இருட்டில், ஒளியின் சிறு கீற்றும் புக
முடியாத அந்தகாரத்தில் உதித்து வளர்கிறது கரு.

உரிய காலத்தில் ஒளிக்கு வருகிறது, மேலும் வளர!
இருளும் ஒளியும் ஒரே ஜீவசக்தியின் ஆதாரம்!’ என்கிறார்
ஓஷோ.

‘தடியை எடுத்தபடி ஒருவன் தன்னை நோக்கி வருவதைக்
கண்டு பசு, ‘அடிக்க வருகிறான்’ என்றறிந்து ஓடி விடுகிறது.
ஆனால், அதுவே… கை நிறையப் பசும்புல்லுடன் ஒருவர்
வந்தால், அவரை நோக்கி முன்னேறுகிறது.

இதே நிலையில்தான் மனிதர்களும் உள்ளனர்.
விருப்பு-வெறுப்பு என்ற தளைகளில் இருந்து விடுபட்டால்தான்
விலங்குகளின் கீழான இயல்புகளில் இருந்து நம்மை
விடுவித்துக்கொள்ள முடியும்’ என்று பிரும்ம சூத்திரத்தின்
உரையில் குறிப்பிடுகிறார் ஆதி சங்கரர்.
----------

படித்ததில் பிடித்தது

நன்றி அய்யா பகிர்வுக்கு