என் கனவு ஆசிரியருக்கு...????

சொர்க்கங்களை சொப்பணத்தில் காணும் வயதினில்....
உங்கள் முகத்தை சொப்பணத்தில் காண என்னதான் காரணமோ...?

மரணத்தயைும் தாங்கிடு்ம் இதயம் இருந்தும்...
உங்களது பிரிவை தாங்க இயலாத நிலை ஏனோ...?

வளர்ந்து சிறக்கும் மாணவர்களை வலி தெரியாமல் கற்க வைக்கும் உங்கள் பண்பா...?

வலியையும் இரசனையுடன் நோக்கும் எங்கள் மனம்...
இருந்தும் அதை காண முடியாத உங்கள் மனமா...?

எத்தனையோ வேதனை சோதனைகள் உமக்கிருந்தாலும்...
எங்கள் முன் சிறிதும் தளராத உங்கள் மன வலிமையா...?

அழுகையையும் தாண்டி அளவிற்கதிகமான வேதனைகள் எமக்கிருந்தாலும்...
என்னை கண்கலங்கி சிரிக்க வைத்த உங்கள் பேச்சா...?

மனந்தளர்ந்த சமயத்திலும் என் மனதை சிலிர்க்க வைத்த உங்கள் சிரிப்பா..?

யார் பேசினாலும் கண்டிராத என்னை...
கேட்டவுடன் திரும்பி பார்க்க வைத்த உங்கள் குரலா..?

அனைத்து வேலைகளிலும்
உங்கள் கைவண்ணத்தை நிறுத்தி...
சிறிதும் துவண்டு விடாமல் நடந்து களைத்தபோதும்...
பாடவேளை வந்தபோது...
சிறிதும் தாமதிக்காத உங்கள் கல்வி தரமா..?

இரண்டு வருட வாழ்க்கையில் கண்ணுக்கு முன் சிரித்து மகிழ்ந்தவர்களை கூட மறக்க முடியாத என் இதயத்தில் ...
உங்களை மறக்க இடமுண்டா..?

வருடத்திற்கு வருடம் உங்கள் மாணவர்களை செழிக்க செய்த உங்கள் கல்வி பணிக்கு...
என்னை நினைக்க நேரமில்லை என்று தெரிந்தும்...

மனதின் வலிக்கு ஒரு மருந்தாகவாவது இருக்கட்டும் என்றுதான்...
உங்களுக்காக என் இறுதி எழுத்து...!
         
                                                      -  நவநிதி🩵