கனடாவிற்கு சீக்கியர்களின் புலம்பெயர்வு எப்படி தொடங்கியது?

புது டெல்லிக்கும் ஒட்டாவாவுக்கும் இடையே நடந்து வரும் மோதல், கனடாவில் உள்ள புலம்பெயர்ந்த சீக்கியர்களை கவனத்தின் கீழ் கொண்டு வந்துள்ளது.

புது டெல்லிக்கும் ஒட்டாவாவுக்கும் இடையே நடந்து வரும் மோதல், கனடாவில் உள்ள புலம்பெயர்ந்த சீக்கியர்களை கவனத்தின் கீழ் கொண்டு வந்துள்ளது. தற்போது, கனடாவில் இந்தியாவிற்கு வெளியே சீக்கிய மக்கள் அதிகம் வசிக்கின்றனர், ஒரு நூற்றாண்டுக்கும் மேலாக சீக்கியர்கள் கனடாவுக்கு வந்து கொண்டிருக்கிறார்கள்.

கனடிய பிரதமர் ஜஸ்டின் ட்ரூடோ வெள்ளிக்கிழமை (செப்டம்பர் 22) தனது அரசாங்கம் காலிஸ்தான் சார்பு தலைவர் ஹர்தீப் சிங் நிஜ்ஜார் கொல்லப்பட்டதில் இந்திய முகவர்களின் தொடர்பு பற்றிய நம்பகமான குற்றச்சாட்டுகளின் ஆதாரங்களை இந்தியாவுடன் பகிர்ந்து கொண்டதாக கூறினார்.

இந்த ஆண்டின் தொடக்கத்தில் கனடாவில் நிஜ்ஜார் கொல்லப்பட்டதற்கும் இந்திய அரசாங்கத்திற்கும் இடையே சாத்தியமான தொடர்பு இருப்பதாக ட்ரூடோ குற்றம் சாட்டியதை அடுத்து, செவ்வாய்க்கிழமை (செப்டம்பர் 19) கனடாவிற்கும் இந்தியாவிற்கும் இடையே ராஜதந்திர மோதல் எழுந்தது. இதற்கு பதிலடியாக, புது டெல்லி, ஒட்டாவாவை காலிஸ்தான் பயங்கரவாதிகள் மற்றும் தீவிரவாதிகளுக்கு அடைக்கலம் கொடுத்ததாக குற்றம் சாட்டியுள்ளது.

இந்த விவகாரம் மீண்டும் கனடாவில் உள்ள சீக்கிய புலம்பெயர் மக்களை கவனத்தின் கீழ் கொண்டு வந்தது. 2021 கனேடிய மக்கள் தொகைக் கணக்கெடுப்பின்படி, நாட்டின் மக்கள் தொகையில் 2.1% சீக்கியர்கள் உள்ளனர். மேலும், இந்தியாவிற்கு வெளியே அதிக சீக்கிய மக்கள் வசிக்கும் நாடு கனடாவாக உள்ளது.

இருப்பினும், இந்த எண்ணிக்கை ஆச்சரியமாக இல்லை. ஒரு நூற்றாண்டுக்கும் மேலாக, சீக்கியர்கள் கனடாவுக்கு குடிபெயர்ந்து வருகின்றனர். சீக்கியர்கள் ஏன் கனடாவிற்கு செல்ல ஆரம்பித்தார்கள்? அந்நாட்டிற்கு வந்த முதல் சீக்கியர்கள் யார்? அவர்கள் என்ன சவால்களை எதிர்கொண்டார்கள்?

சீக்கியர்களின் வருகை

சீக்கியர்கள் 19-ம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் பிரிட்டிஷ் சாம்ராஜ்யத்திற்கான ஆயுதப் படை பணிகளில் ஈடுபட்டதால் வெளிநாடுகளுக்கு குடிபெயரத் தொடங்கினர் என்று லண்டன் பல்கலைக்கழகத்தின் கீழைத்தேய மற்றும் ஆப்பிரிக்க ஆய்வுகள் பள்ளியின் எமரிட்டஸ் பேராசிரியரான குர்ஹர்பால் சிங் தி நியூ யார்க்கர் பத்திரிகைக்கு தெரிவித்தார்.

“எங்கெல்லாம் பேரரசு விரிவடைந்ததோ, குறிப்பாக தூர கிழக்கு நாடுகளில் - சீனா, சிங்கப்பூர், பிஜி மற்றும் மலேசியா - கிழக்கு ஆப்பிரிக்காவில், சீக்கியர்கள் அங்கெல்லாம் சென்றனர்” என்று சிங் கூறினார்.

கனடாவில் சீக்கியர்களின் வருகை 1897 இல் விக்டோரியா மகாராணியின் வைர விழாவுடன் தொடங்கியது. பிரிட்டிஷ் இந்திய ராணுவத்தில் (25வது குதிரைப்படை, எல்லைப் படை) ரிசல்தார் மேஜரான கேசூர் சிங், அந்த ஆண்டு அந்நாட்டிற்கு வந்த முதல் சீக்கிய புலம்பெயர்ந்தவர் என்று கருதப்படுகிறார். ஹாங்காங் படைப்பிரிவின் ஒரு பகுதியாக வான்கூவருக்கு வந்த சீக்கிய வீரர்களின் முதல் குழுவில் அவரும் ஒருவர், அதில் சீன மற்றும் ஜப்பானிய வீரர்கள் ஜூபிலி கொண்டாடும் வழியில் இருந்தனர்.

இருப்பினும், சீக்கியர்களின் முதல் அலை கனடாவிற்கு 1900-களின் ஆரம்ப ஆண்டுகளில் தொடங்கியது. புலம்பெயர்ந்த சீக்கியர்களில் பெரும்பாலோர் தொழிலாளர்களாக நாட்டிற்குச் சென்றனர் - பிரிட்டிஷ் கொலம்பியாவில் மரம் வெட்டுதல் மற்றும் ஒன்டாரியோவில் உற்பத்தி வேலை செய்தனர்.

“அசல் புலம்பெயர்வு சிறிய அளவிலானது, அது 5,000க்கும் சற்று அதிகமாக இருந்தது, இந்த எண்ணிக்கை வெளிநாட்டு வேலை தேடும் ஆண்களால் ஆனது, ஆனால், அங்கே குடியேறும் நோக்கம் இல்லை. புலம்பெயர்ந்தோர் உன்னதமான வெளிநாட்டினர், மூன்று முதல் ஐந்து ஆண்டுகளுக்கு மேல் தங்காமல், முடிந்தவரை தங்களுடைய சேமிப்பை வீட்டிற்கு அனுப்ப வேண்டும் என்ற நோக்கத்தில் இருந்தனர்” என மெல்வின் எம்பர் தொகுத்த 'என்சைக்ளோபீடியா ஆஃப் டயஸ்போராஸ்: புலம்பெயர்வும் அகதிகலாசாரங்களும்' கூறுகிறது, இது கரோல் ஆர் எம்பர் மற்றும் இயன் ஸ்கோகார்ட் தொகுத்தது.

புலம்பெயர்ந்தோருக்கு எளிதாக வேலை கிடைத்தாலும், அவர்கள் உள்ளூரிலிருந்து வேலைகளை பறிக்கிறார்கள் என்ற எண்ணத்தின் அடிப்படையில் அவர்கள் விரோதத்தை எதிர்கொண்டனர். இது மட்டுமல்லாமல், சீக்கியர்கள் இன மற்றும் கலாச்சார தப்பெண்ணங்களையும் எதிர்கொண்டனர். மேலும் மேலும் சீக்கியர்கள் அந்நாட்டிற்கு வருவதால் நிலைமை மோசமடைந்தது.

பெருகிவரும் பொது அழுத்தத்துடன், கனேடிய அரசாங்கம் இறுதியாக கடுமையான விதிமுறைகளை அறிமுகப்படுத்தி குடியேற்றத்திற்கு முற்றுப்புள்ளி வைத்தது. ஆசிய புலம்பெயர்ந்தோர் 200 டாலர்கள் வைத்திருக்க வேண்டும், அது ஒரு தனித்தன்மை வாய்ந்ததாகக் கருதப்படும், மேலும் அவர்கள் பிறந்த நாட்டிலிருந்து தொடர்ச்சியான பயணத்தின் மூலம் மட்டுமே கனடாவுக்கு வர வேண்டும் என்று நளினி காந்த் ஜா தனது கட்டுரையில் எழுதினார். “The Indian Diaspora in Canada: Looking Back and Ahead” (இந்தியா காலாண்டு, ஜனவரி-மார்ச், 2005, தொகுதி 61).

இதன் விளைவாக, 1908க்குப் பிறகு இந்தியாவில் இருந்து கனடாவுக்கான குடியேற்றம் வெகுவாகக் குறைந்தது, 1907-08-ல் 2,500 ஆக இருந்தது, பின்னர் ஆண்டுக்கு சில டஜன் எண்ணிக்கையாக மட்டுமே இருந்தது.

இந்த நேரத்தில்தான் கோமகட்டா மரு சம்பவம் நடந்தது. 1914-ம் ஆண்டில், ஜப்பானிய நீராவி கப்பல், கொமகட்டா மரு, வான்கூவர் கடற்கரையை அடைந்தது. அதில் 376 தெற்காசிய பயணிகள் இருந்தனர், அவர்களில் பெரும்பாலோர் சீக்கியர்கள். புலம்பெயர்ந்தவர்கள் கப்பலில் சுமார் இரண்டு மாதங்கள் தடுத்து வைக்கப்பட்டனர், பின்னர் கனேடிய கடற்பரப்பில் இருந்து வெளியேற்றப்பட்டு, ஆசியாவிற்கு திருப்பி அனுப்பப்பட்டனர்.

கனேடிய மனித உரிமைகள் அருங்காட்சியகம் குறிப்பிட்டுள்ளபடி, கப்பல் இந்தியாவுக்கு வந்ததும், பிரிட்டிஷ் அதிகாரிகளுக்கும் பயணிகளுக்கும் இடையே வாக்குவாதம் ஏற்பட்டது. பிரச்னை செய்ய வந்த பயணிகள் புரட்சியாளர்களாக இருக்கலாம் என அதிகாரிகள் சந்தேகிக்கின்றனர். வாக்குவாதம் முற்றியபோது, 16 பயணிகள் உட்பட 22 பேர் இறந்தனர் என்று அது மேலும் கூறியது.

திருப்புமுனை

இரண்டாம் உலகப் போரின் முடிவில் கனேடிய குடியேற்றக் கொள்கை தளர்த்தப்பட்டது. இது மூன்று முக்கிய காரணங்களுக்காக நடந்தது.

ஜா கருத்துப்படி, “முதலாவதாக, கனடா ஐக்கிய நாடுகள் சபையில் இணைந்த பின்னர் இன விருப்பங்களின் அடிப்படையில் குடியேற்றக் கொள்கை மற்றும் நடைமுறையைப் பேணுவது கடினமாகிவிட்டது மற்றும் இனப் பாகுபாட்டிற்கு எதிரான அதன் பிரகடனம் மற்றும் பல இனங்கள் கொண்ட காமன்வெல்த் சம பங்காளிகளில் உறுப்பினராக உள்ளது.”

இரண்டாவதாக, இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு, கனடா தனது பொருளாதாரத்தை விரிவுபடுத்தத் தொடங்கியது, அதற்கு தொழிலாளர்கள் தேவைப்பட்டனர்.

மூன்றாவதாக, “ஐரோப்பாவில் இருந்து மக்களின் குடியேற்றத்தில் சரிவு ஏற்பட்டது, கனேடிய அரசாங்கம் 'மனித மூலதனத்தின் இறக்குமதிக்காக' மூன்றாம் உலக நாடுகளை நோக்கி திரும்பியது,” என்று குரு நானக் தேவ் சமூகவியல் துறையின் பேராசிரியரும் தலைவருமான பரம்ஜித் எஸ் நீதிபதி. அமிர்தசரஸ் பல்கலைக்கழகம், எகனாமிக் & பொலிட்டிகல் வீக்லி இதழில் வெளியான, 2003-ம் ஆண்டு தனது கட்டுரையில், 'பன்முக கலாச்சார அரசில் அடையாள சமூக கட்டுமானம்: கனடாவில் சீக்கியர்கள்' என்ற கட்டுரையில் எழுதியுள்ளார்.

இந்த காரணிகள் இறுதியில் 1967-ல் கனேடிய அரசாங்கத்தால் 'புள்ளிகள் முறை' அறிமுகப்படுத்தப்படுவதற்கு வழிவகுத்தது, அது திறமையை மட்டுமே நாட்டிற்குள் சார்பற்ற உறவினர்களை நாட்டிற்குள் சேர்க்கும் அளவுகோலாக ஆக்கியது, ஒரு குறிப்பிட்ட இனத்திற்கு வழங்கப்பட்ட எந்த முன்னுரிமைகளையும் நீக்கியது.