நீதிமன்றங்களில் பயன்படுத்தப்படும் மொழி: அரசியலமைப்பு, சட்டம் கூறுவது என்ன?

இந்தி இந்தியாவின் தேசிய மொழியா? பல்வேறு மாநிலங்களில் உள்ள உயர் நீதித்துறை, பிற நீதிமன்றங்களில் ஆங்கிலம், இந்தி மற்றும் பிற மொழிகள் எவ்வாறு பயன்படுத்தப்படுகின்றன?

இந்த வார தொடக்கத்தில், நாட்டில் குறைந்தது 22 அதிகாரப்பூர்வ மொழிகள் இருந்தாலும், இந்தி தேசிய மொழி என்று உச்ச நீதிமன்றம் கூறியுள்ளது.

அவ்வாறு செய்யும்போது, உத்திரபிரதேசத்தின் ஃபரூகாபாத்தில் உள்ள மோட்டார் விபத்து இழப்பீடு கோரும் தீர்ப்பாயத்தில் (எம்.ஏ.சி.டி) நிலுவையில் உள்ள மோட்டார் விபத்து வழக்கை மேற்கு வங்க மாநிலம் டார்ஜிலிங்கில் உள்ள எம்.ஏ.சி.டி-க்கு மாற்றுவதற்கான மனுவை நீதிபதி திபாங்கர் தத்தா தள்ளுபடி செய்தார்.

மேற்கு வங்க மாநிலம் சிலிகுரியில் நடந்த வாகன விபத்து வழக்கு மாற்றப்பட்டது குறித்த மனுவை உச்ச நீதிமன்றம் விசாரித்தது.

உ.பி-யில் உள்ள எம்.ஏ.சி.டி.யில் இருந்து டார்ஜிலிங்கிற்கு வழக்கை மாற்றுவதற்கான மனு மோட்டார் வாகனச் சட்டம் 1988-ன் பிரிவு 166-ன் கீழ் தாக்கல் செய்யப்பட்டது. இந்த பிரிவு விபத்தில் சொத்தின் உரிமையாளர், விபத்து மரணத்திற்கு காரணமான சந்தர்ப்பங்களில், இறந்தவரின் சட்டப் பிரதிநிதிகள் அல்லது முகவர்கள், காயம் அடைந்த நபர்களால் இழப்பீட்டுக்கு விண்ணப்பம் செய்ய அனுமதிக்கிறது.

1988 சட்டத்தின் பிரிவு 166 (2) ஐச் சுட்டிக்காட்டி, அத்தகைய வழக்குகளில் இழப்பீடு கோருபவர்கள் தங்கள் அதிகார வரம்பிற்குள் அல்லது அவர்கள் வசிக்கும் அல்லது தங்கள் வணிகத்தை மேற்கொள்ளும் உள்ளூர் எல்லைக்குள் மோட்டார் விபத்து இழப்பிடு கோரும் தீர்ப்பாயத்தை (எம்.ஏ.சி.டி) அணுகுவதற்கு இந்த விதி அனுமதிக்கிறது என்று நீதிமன்றம் கூறியது. இழப்பீடு உரிமை கோருபவர்கள் உ.பி., ஃபரூகாபாத்தில் உள்ள எம்.ஏ.சி.டி-ஐத் தேர்ந்தெடுத்ததால், அது சட்டத்தால் அனுமதிக்கப்படுவதால், இடமாற்ற மனுவை நீதிமன்றம் நிராகரித்தது.

“இந்த மனுதாரரின் அனைத்து சாட்சிகளும் சிலிகுரியைச் சேர்ந்தவர்கள் என்பதால், மொழி ஒரு தடையாக இருக்கலாம் என்று வலியுறுத்தப்படுகிறது. இந்த வாதத்தை நிராகரிக்க மட்டுமே வலியுறுத்தப்பட்டுள்ளது” என்று ஜூலை 31-ம் தேதியிட்ட தனது உத்தரவில் நீதிமன்றம் கூறியுள்ளது.

“இந்தியா போன்ற பன்முகத்தன்மை கொண்ட நாட்டில், மக்கள் வெவ்வேறு மொழிகளைப் பேசுகிறார்கள் என்பதில் சந்தேகமில்லை. குறைந்தது 22 (இருபத்தி இரண்டு) அதிகாரப்பூர்வ மொழிகள் உள்ளன. இருப்பினும், இந்தி தேசிய மொழியாக இருப்பதால், எம்.ஏ.சி.டி உத்தரப் பிரதேசத்தைச் சேர்ந்த ஃபதேகார் முன் மனுதாரரால் ஆஜர்படுத்தப்படும் சாட்சிகளிடம் ஹிந்தியில் அவர்களைத் தொடர்புகொள்ளவும் தெரிவிக்கவும் எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. மனுதாரரின் வாதத்தை ஏற்க வேண்டும் என்றால், வங்காள மொழியில் தங்கள் தரப்பு சாட்சியைத் தொடர்புகொள்ளவும் தெரிவிக்கவும் முடியாத நிலையில் உரிமைகோருபவர்கள் கடுமையாகப் பாதிக்கப்படுவார்கள்” என்று உத்தரவில் கூறப்பட்டுள்ளது.

இந்தி இந்தியாவின் ‘தேசிய மொழி’யா?

நாடு முழுவதும் 100க்கும் மேற்பட்ட மொழிகளும் 270 தாய்மொழிகளும் பேசப்படுகின்றன. இருப்பினும், அரசியலமைப்பு எந்த ஒரு மொழியையும் இந்தியாவின் ‘தேசிய மொழி’ என்று பட்டியலிடவில்லை.

பிரிவு 343-ன் பிரிவு 1 (ஒன்றியத்தின் அதிகாரப்பூர்வ மொழி) “ஒன்றியத்தின் அதிகாரப்பூர்வ மொழி தேவநாகரி எழுத்துக்களில் இந்தி இருக்க வேண்டும்” மற்றும் ஒன்றியத்தின் அலுவலக ரீதியான நோக்கங்களுக்காக பயன்படுத்தப்படும் எண்களின் வடிவம் இந்திய எண்களின் சர்வதேச வடிவமாக இருக்கும்.” என்று கூறுகிறது.

பிரிவு 351 (“இந்தி மொழியின் வளர்ச்சிக்கான வழிகாட்டுதல்”) கூறுகிறது: “இந்தி மொழியின் பரவலை ஊக்குவிப்பதும், இந்தியாவின் ஒருங்கிணைந்த கலாச்சாரத்தின் அனைத்து கூறுகளுக்கும் வெளிப்படுத்தும் ஊடகமாக அது செயல்படும் வகையில் அதை வளர்ப்பதும் ஒன்றியத்தின் கடமையாகும்”.

இருப்பினும், “இந்துஸ்தானி மற்றும் எட்டாவது அட்டவணையில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள இந்தியாவின் பிற மொழிகளில் பயன்படுத்தப்படும் அதன் புகழ்பெற்ற வடிவங்கள், நடை மற்றும் வெளிப்பாடுகள் ஆகியவற்றில் குறுக்கிடாமல்” இது செய்யப்பட வேண்டும் என்று விதி கூறுகிறது.

எட்டாவது அட்டவணை என்றால் என்ன?

அரசியலமைப்பின் எட்டாவது அட்டவணையின் கீழ் 22 மொழிகள் பட்டியலிடப்பட்டுள்ளன. இந்தி, பெங்காலி, பஞ்சாபி, கன்னடம், தமிழ், தெலுங்கு, மலையாளம், சமஸ்கிருதம், அஸ்ஸாமி, மராத்தி, நேபாளி, ஒரியா மற்றும் உருது போன்றவை இதில் அடங்கும்.

இந்த அட்டவணையில் ஆரம்பத்தில் 14 மொழிகள் மட்டுமே இருந்தன; போடோ, டோக்ரி, மைதிலி மற்றும் சந்தாலி உள்ளிட்ட பிற மொழிகள் 2004-ல் சேர்க்கப்பட்டன.

போஜ்புரி, கர்வாலி (பஹாரி) மற்றும் ராஜஸ்தானி போன்ற மேலும் 38 மொழிகளை எட்டாவது அட்டவணையில் சேர்க்க கோரிக்கைகள் உள்ளன. உள்துறை அமைச்சகம் கூறியது, “பேச்சுமொழிகள் மற்றும் மொழிகளின் பரிணாமம் மாறும் மற்றும் சமூக-சுற்றுச்சூழல்-அரசியல் வளர்ச்சிகளால் பாதிக்கப்படுகிறது, இது மொழிகளுக்கான எந்த அளவுகோலையும் சரிசெய்வதை கடினமாக்குகிறது, அவற்றை பேச்சுவழக்குகளிலிருந்து வேறுபடுத்துவதா அல்லது இந்திய அரசியலமைப்பின் எட்டாவது அட்டவணையில் சேர்ப்பதா” என்று கூறுகிறது.

எட்டாவது அட்டவணையில் உள்ள 22 மொழிகளின் பட்டியலில் ஆங்கிலம் இல்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. இது இந்தியாவின் 99 பட்டியலிடப்படாத மொழிகளில் ஒன்றாகும்.

அப்படியானால் ஆங்கிலத்தின் நிலை என்ன?

ஆங்கிலம், இந்தியுடன், மத்திய அரசின் இரண்டு அதிகாரப்பூர்வ மொழிகளில் ஒன்றாகும்.

பிரிவு 343(2) கூறுகிறது, “இந்த அரசியலமைப்பின் தொடக்கத்திலிருந்து பதினைந்து ஆண்டுகளுக்கு, ஆங்கில மொழியானது தொடங்குவதற்கு முன் உடனடியாகப் பயன்படுத்தப்பட்ட யூனியனின் அனைத்து அதிகாரப்பூர்வ நோக்கங்களுக்காகவும் தொடர்ந்து பயன்படுத்தப்படும்”. இந்திய அரசியலமைப்பு ஜனவரி 26, 1950-ல் தொடங்கியது அல்லது நடைமுறைக்கு வந்தது.

சட்டப்பிரிவு 343(3)ன் கீழ், “இந்தப் பதினைந்து ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, (அ) ஆங்கில மொழி அல்லது (ஆ) எண்களின் தேவநாகரி வடிவத்தைப் பயன்படுத்துவதற்கு, நாடாளுமன்றம் சட்டப்படி அனுமதி வழங்கலாம்” என சட்டத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

ஜனவரி 26, 1965 இல், அலுவல் மொழிச் சட்டம் 1963-ன் பிரிவு 3 நடைமுறைக்கு வந்தது. அரசியலமைப்பின் தொடக்கத்திற்குப் பிறகு, 15 ஆண்டு காலம் முடிவடைந்த பின்னரும் ஒன்றியத்தின் உத்தியோகபூர்வ நோக்கங்களுக்காகவும் நாடாளுமன்றத்தில் பயன்படுத்துவதற்காகவும் ஆங்கில மொழியைத் தொடர அனுமதி வழங்கியது.

நீதிமன்றங்களில் பயன்படுத்தப்படும் மொழி எது?

சட்டப்பிரிவு 348 இன் பிரிவு 1 (“உச்சநீதிமன்றம் மற்றும் உயர் நீதிமன்றங்கள் மற்றும் சட்டங்கள், மசோதாக்கள் போன்றவற்றில் பயன்படுத்தப்பட வேண்டிய மொழி”) “நாடாளுமன்றம் சட்டப்படி வழங்காத வரை”, “உச்சநீதிமன்றத்தில் மற்றும் அனைத்து நடவடிக்கைகளும் ஒவ்வொரு உயர் நீதிமன்றமும், மற்றும் அனைத்து மசோதாக்கள், சட்டங்கள், ஒழுங்குகள், விதிகள் மற்றும் மத்திய மற்றும் மாநில அளவில் உள்ள உத்தரவுகள் போன்றவை “ஆங்கில மொழியில் இருக்கும்” என்று கூறுகிறது.

இருப்பினும், சட்டப்பிரிவு 348 (2) ஆளுநரின் அங்கீகாரத்திற்குப் பிறகு, “அந்த மாநிலத்தில் முதன்மை இருக்கையைக் கொண்ட உயர்நீதிமன்றத்தில் நடைபெறும் நடவடிக்கைகளில், ஜனாதிபதியின் முந்தைய ஒப்புதலுடன் இந்தி மொழி அல்லது மாநிலத்தின் அதிகாரப்பூர்வ நோக்கங்களுக்காகப் பயன்படுத்தப்படும் வேறு எந்த மொழியையும் பயன்படுத்த அனுமதிக்கிறது.”

ஆனால் மீண்டும், நடைமுறைகள் எந்த அதிகாரபூர்வ மொழியிலும் இருக்க முடியும் என்றாலும், பிரிவு 348 (2) “எந்தவொரு தீர்ப்பும், ஆணை அல்லது அத்தகைய உயர்நீதிமன்றத்தால் நிறைவேற்றப்படும் அல்லது பிறப்பிக்கப்பட்ட உத்தரவு ஆங்கிலத்தில் இருக்க வேண்டும்” என்று கூறுகிறது.

ஏப்ரல் 7, 2022 அன்று, அப்போதைய சட்ட அமைச்சர் கிரண் ரிஜிஜு ராஜ்யசபாவிற்கு எழுத்துப்பூர்வமாக அளித்த பதிலில், 1950-ம் ஆண்டில் ராஜஸ்தான் உயர் நீதிமன்றம் நீதிமன்ற நடவடிக்கைகளின் போது இந்தி மொழியைப் பயன்படுத்த அனுமதித்தது என்று 348 (2)-ஐக் காரணம் காட்டி தெரிவித்தார்.

அலுவல் மொழிகள் சட்டத்தின் பிரிவு 7, “உயர் நீதிமன்றங்களின் தீர்ப்புகள் போன்றவற்றில் இந்தி அல்லது பிற அதிகாரப்பூர்வ மொழியின் விருப்பத்தேர்வுப் பயன்பாடு” பற்றிக் கையாளப்பட்டது. அவர்/அவள் நியமிக்கப்பட்ட நாளிலிருந்து, ஒரு மாநிலத்தின் ஆளுநர், குடியரசுத் தலைவரின் ஒப்புதலுடன், “எந்தவொரு நோக்கத்திற்காகவும் ஆங்கில மொழிக்கு கூடுதலாக இந்தி அல்லது மாநிலத்தின் அலுவல் மொழியையும் பயன்படுத்த அதிகாரம் அளிக்க முடியும். அந்த மாநிலத்திற்காக உயர்நீதிமன்றத்தால் நிறைவேற்றப்பட்ட அல்லது செய்யப்பட்ட தீர்ப்பு, ஆணை அல்லது ஆணை”, உயர் நீதிமன்றத்தின் அதிகாரத்தின் கீழ் வெளியிடப்பட்ட ஆங்கில மொழிபெயர்ப்புடன் அதனுடன் இணைக்கப்படும்.

காலப்போக்கில் இந்த நிலை எவ்வாறு மாறியது?

மே 21, 1965 அன்று, உயர் நீதிமன்றங்களில் ஆங்கிலம் தவிர வேறு எந்த மொழியையும் பயன்படுத்துவது தொடர்பான எந்தவொரு திட்டத்திற்கும் இந்திய தலைமை நீதிபதியின் ஒப்புதலைப் பெற வேண்டும் என்று அமைச்சரவைக் குழு முடிவு செய்தது. அதன்பிறகு, உச்ச நீதிமன்ற தலைமை நீதிபதியுடன் கலந்தாலோசித்து உத்தரப் பிரதேசம் (1969), மத்தியப் பிரதேசம் (1971), பீகார் (1972) ஆகிய மாநிலங்களின் உயர் நீதிமன்றங்களில் இந்தி மொழிப் பயன்பாடு அங்கீகரிக்கப்பட்டது என்று ரிஜிஜு நாடாளுமன்றத்தில் ஏப்ரல் 7, 2022 அன்று அளித்த பதிலில் தெரிவித்தார்.

அதைத் தொடர்ந்து, குஜராத், சத்தீஸ்கர், மேற்கு வங்கம், கர்நாடகா மற்றும் தமிழ்நாடு உள்ளிட்ட பல மாநிலங்கள், தங்கள் மாநிலங்களில் உள்ள உயர் நீதிமன்றங்களில் அந்தந்த பிராந்திய மொழிகளைப் பயன்படுத்தக் கோரி மத்திய அரசு மற்றும் தலைமை நீதிபதியை அணுகியுள்ளன. இருப்பினும், அனைத்து வழக்குகளிலும், உச்ச நீதிமன்றத்தின் முழு நீதிமன்றம், விவாதத்திற்குப் பிறகு, முன்மொழிவுகளை ஏற்கவில்லை என்று முடிவு செய்துள்ளது.

மே 2022 இல், பிரதமர் நரேந்திர மோடி, “நீதிமன்றங்களில் உள்ளூர் மொழிகளைப் பயன்படுத்துவதை ஊக்குவிப்பதற்கான” அவசியத்தை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டினார், ஏனெனில் நாட்டின் மக்கள்தொகையில் பெரும் பகுதியினர் “நீதிமன்ற செயல்முறைகள் மற்றும் நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்புகளைப் புரிந்துகொள்வது கடினம்”. அடுத்தடுத்த கருத்துக்களில், (அப்போது) தலைமை நீதிபதி என்.வி. ரமணா, இதை “திடீரென்று” செய்ய முடியாது என்றாலும், “ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்திற்குள்” இது நடக்கலாம் என்றார். நீதிமன்றங்களின் பாடத்திட்ட நடவடிக்கைகளில் பிராந்திய மொழிகளைப் பயன்படுத்துவதற்கு ரிஜிஜுவும் களமிறங்கினார்.

உயர்நீதிமன்றத்திற்கு கீழ் உள்ள நீதிமன்றங்களில் நிலைமை என்ன?

இந்தி மற்றும் ஆங்கிலம் உயர் நீதிமன்றங்கள் மற்றும் உச்ச நீதிமன்றத்தால் அனுமதிக்கப்பட்டாலும், பிற பிராந்திய மொழிகளின் பயன்பாடு இல்லை. ஆனால், உயர் நீதிமன்றத்தின் கீழ் உள்ள நீதிமன்றங்களின் நிலை வேறு.

குற்றவியல் நடைமுறைச் சட்டம், 1973-ன் பிரிவு 272 கூறுகிறது: “இந்தக் குறியீட்டின் நோக்கங்களுக்காக, உயர் நீதிமன்றத்தைத் தவிர மற்ற மாநிலத்திற்குள் உள்ள ஒவ்வொரு நீதிமன்றத்தின் மொழியும் என்னவாக இருக்கும் என்பதை மாநில அரசு தீர்மானிக்கலாம்.”

சிவில் நடைமுறைச் சட்டம், 1908-ல், பிரிவு 137-ன் துணைப் பிரிவு 1 (“கீழமை நீதிமன்றங்களின் மொழி”) கூறுகிறது: “இந்தக் குறியீட்டின் தொடக்கத்தில், உயர் நீதிமன்றத்தின் கீழ் உள்ள நீதிமன்றத்தின் மொழியாக இருக்கும் மொழி மாநில அரசு வேறுவிதமாக வழிநடத்தும் வரை அத்தகைய கீழமை நீதிமன்றத்தின் மொழியாக தொடர வேண்டும்”.

எப்படியானாலும், பிரிவு 137(2)-ன் கீழ், “அத்தகைய நீதிமன்றத்தின் மொழி என்னவாக இருக்கும் என்பதையும், அத்தகைய நீதிமன்றங்களுக்கான விண்ணப்பங்கள் மற்றும் நடைமுறைகள் எந்த எழுத்து வடிவில் எழுதப்படும் என்பதையும் மாநில அரசு அறிவிக்கலாம்.”

பிரிவு 137(3): “இந்த நீதிமன்றம் தேவைப்படுகிறதோ அல்லது அனுமதித்ததோ, அத்தகைய நீதிமன்றத்தில் எழுத்துப்பூர்வமாக சாட்சியங்களைப் பதிவு செய்ய வேண்டும், அப்படி எழுதுவது ஆங்கிலத்தில் இருக்கலாம்; ஆனால் எந்தத் தரப்பினருக்கோ அல்லது அவரது வழக்கறிஞருக்கோ ஆங்கிலம் தெரியாமல் இருந்தால், அவரது வேண்டுகோளின் பேரில், நீதிமன்ற மொழியில் ஒரு மொழிபெயர்ப்பு அவருக்கு வழங்கப்படும்…”.

ராஜஸ்தான் இந்த பிரிவிற்கு ஒரு மாநில திருத்தத்தை மேற்கொண்டது, “அத்தகைய எழுத்து ஆங்கிலத்தில் இருக்கலாம்” என்ற வார்த்தைகளுக்கு பதிலாக “அத்தகைய எழுத்து இந்திய எண்களின் சர்வதேச வடிவத்துடன் தேவநாக்ரி ஸ்கிரிப்டில் இந்தியில் இருக்கும்”.