இந்தியாவின் அறிவியல் துறையில் பெண்கள் மற்றும் அவர்களின் போராட்டம்

அறிவியல் மற்றும் தொழில்நுட்பத் துறையின் (Science and Technology) ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாடு (Research and Development) பிரிவில் 2000-01 ஆண்டில் 13% இருந்த பெண்களின் பங்களிப்பு 2018-19 காலகட்டத்தில் 28% ஆக உயர்ந்துள்ளது என தெரியவந்துள்ளது.

2008 இல், இந்தியன் அகாடமி ஆஃப் சயின்சஸ் லீலாவதியின் மகள்கள்: இந்தியாவின் பெண் விஞ்ஞானிகள் என்ற புத்தகத்தை வெளியிட்டது, இது அறிவியலில் ஏறக்குறைய 100 இந்தியப் பெண்களின் பயணங்களைப் பதிவுசெய்தது.

தாவரவியலாளர் ஜானகி அம்மாள் முதல் இந்தியாவின் முதல் பெண் மருத்துவர் ஆனந்திபாய் ஜோஷி வரை, வேதியியலாளர் அசிமா சாட்டர்ஜி முதல் மானுடவியலாளர் இரவதி கார்வே வரை, வானிலை ஆய்வாளர் அன்னமணி முதல் கணிதவியலாளர் ஆர். பரிமளா வரை, இந்தப் பெண்களின் தனிப்பட்ட அனுபவங்கள், அசாதாரண நிலைகள், அறிவியல் மற்றும் பாலினத்திற்கு இடையிலான சிக்கல்கள் உள்ளிட்டவைகள் தொகுக்கப்பட்டுள்ளன. குறிப்பாக இந்தியாவில் கடைபிடிக்கப்படுவது குறித்து கூறப்பட்டுள்ளது.

தற்போது 2023-ல் லேப் ஹாப்பிங்: எ ஜர்னி டு ஃபைண்ட் இந்தியாஸ் வுமன் இன் சயின்ஸ் என்ற புத்தகம் வெளியிடப்பட்டது. இதில் கடந்த இரண்டு தசாப்தங்களாக அறிவியலில் பெண்களின் பங்கேற்பு அதிகரித்துள்ள போதிலும், கதை ஓரளவு மட்டுமே எனக் கூறுகிறது.

அறிவியல் மற்றும் தொழில்நுட்பத் துறையின் (DST) சமீபத்திய தரவு, 2000-01 இல் வெளிப்புற ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாடு (R&D) பிரிவில் 13% ஆக இருந்த பெண்களில் பங்கேற்பு 2018-19 இல் 28% உயர்ந்துள்ளது. R&D இல் பெண் முதன்மை புலனாய்வாளர்களின் விகிதம் நான்கு மடங்குக்கு மேல் அதிகரித்துள்ளது. 2000-01-ல் 232 பணிபுரிந்தனர். 2016-17ல் 941 ஆக இருந்தது. 2015 இல் 13.9% ஆக இருந்த பெண் ஆராய்ச்சியாளர்களின் விகிதம் 2018 இல் 18.7% ஆக உயர்ந்துள்ளது.

அறிவியல் மற்றும் தொழில்துறை ஆராய்ச்சி கவுன்சில் (CSIR) போன்ற மதிப்புமிக்க ஆராய்ச்சி நிறுவனங்களின் தலைமை பொறுப்பில் டாக்டர் என். கலைசெல்வி போன்ற விஞ்ஞானிகளின் இருப்பு, அறிவியலில் இந்தியப் பெண்களின் பங்களிப்பு, பெண்களுக்கும் அறிவியலுக்கும் இடையிலான மேலாதிக்க உறவு நிலையை முன்வைக்க உதவியது.

பெண்கள் மற்றும் பைனரி அல்லாதவர்களைத் தடுத்து நிறுத்தும் தடைகளை விவரிக்கும் திட்டத்தின் விளைவுகளில் ஒன்றாகும். நிறுவன அக்கறையின்மை முதல் மோசமான வேலை நிலைமைகள் வரை, பாலியல் துன்புறுத்தல் முதல் வீடு மற்றும் பணியிடத்தின் இரட்டைச் சுமையை சுமப்பது வரை, பிரதிநிதித்துவமின்மையிலிருந்து ஆழமாக வேரூன்றிய ஆணாதிக்கம் வரை பலவற்றை இதில் பேசப்பட்டுள்ளது.

நோபல் பரிசு பெற்ற சி.வி. ராமன் ஆரம்பத்தில் காம் அலா சோஹோனியின் ஆராய்ச்சி அபிலாஷைகளை நிராகரித்ததாக அறியப்படுகிறது. இந்தியாவின் முதல் பெண் வேதியியலாளர்களில் ஒருவரான, அவரது பாலினத்தின் அடிப்படையில்), டோக்ரா மற்றும் ஜெயராஜ் பல தசாப்தங்களாக, உள்ளடக்கும் நோக்கம் இருந்தபோதிலும், முன்னேற்றம் மிகவும் மெதுவாக இருந்தது என்பதைக் குறிப்பிடுகின்றனர்.

பெரும்பாலான விஞ்ஞானிகள், அவர்களின் சமூக-பொருளாதாரப் பின்னணியைப் பொருட்படுத்தாமல், அதிர்ஷ்டசாலி என்று பேசுகிறார்கள் – இந்தியாவில், செல்வம் என்பது வாய்ப்புகளாக மொழிபெயர்க்கப்பட வேண்டிய அவசியமில்லை, மேலும் கல்வி மற்றும் தொழிலைத் தேர்ந்தெடுப்பதில் உள்ள தடைகள் சாதி, வர்க்கம், மதம் மற்றும் மேலோட்டமான ஆணாதிக்கம் ஆகியவற்றின் நிபந்தனைகளாகும்.

பலர் தங்கள் கனவுகளைத் தொடர குடும்ப வாழ்க்கையை தியாகம் செய்துள்ளனர்; பண்டைய கலாச்சாரத்தால் பலர் ஏமாற்றமடைந்துள்ளனர்.

“இந்த புத்தகத்தில் நிறைய கோபம் ஆவணப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. இந்திய அறிவியலின் புனிதமான நடைபாதையில் இருந்து தள்ளப்பட்டவர்களின் ஆத்திரமும், உள்ளிருந்து போராடுபவர்களின் ஆத்திரமும் விவரிக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த கோபம் தான் எங்களின் மிகப்பெரிய பலம்” என்று டோக்ராவும் ஜெயராஜும் கூறுகிறார்கள்.