தேநீருக்காக....

தினமும் காலையில் நேரத்தோடு எழுவதெல்லாம் உன்னை சுடச்சுட ருசிக்கத்தான்...

அந்த களத்து மேட்டு வரப்புகளில் உன்னை தூக்கு வாளியில் சுமந்து கொண்டு ஓட்டமும் நடையுமாக ஓடிச்சென்று கொடுத்ததெல்லாம்...
அந்த தூக்கு வாளி மூடியில் ஊற்றி உன்னை ருசிக்கத்தான்...

பல நேரங்களில் தலைவலி பொய்யாய் வந்து போவதும் மூலிகைகளில் மூழ்கிப்போன  உன்னை ருசிக்கத்தான்...

கல்லூரி காலங்களில் படிப்பதுபோல் பாவனை செய்ததெல்லாம் உன்னை  ருசிக்கத்தான்...

உனக்கான தனித்துவமிக்க கடைகளில் நான் புகுந்ததெல்லாம்...
உன்னின் அத்தனை வகைகளையும் ருசிக்கத்தான்....

என் இணை பிரியா நண்பர்களையெல்லாம் உன் பிரியர்கள் ஆக்கியதெல்லாம்  உன்னை ருசிக்கத்தான்...

இன்னும் ஏன்... சமையலறை வாயிலில் நான் கால் வைத்தது கூட உன்னை ருசிக்கத்தான்...

எத்தனை சிறுவர்களை  சைக்கிள் பழக வைத்திருப்பாய்...

எத்தனை சாமானியனின் பசி போக்கினாய்...

எத்தனை நோய்களுக்கு மருந்தாகி இருப்பாய்...

எத்தனை இதயங்களை காத்து நிற்கிறாய்...

எத்தனை வேலையில்லாதவர்களுக்கு... வெற்றி வியாபாரமாய் மாறி போனாய்...

எத்தனை சிக்கலான சூழ்நிலைகளை கடக்க வைத்தாய்...

எத்தனை குழப்பங்களுக்கு விடை தந்தாய்...

எத்தனை வெற்றி களிப்புகளுக்கு தோள் கொடுத்தாய்....

எத்தனை நட்புகளை சேர்த்து வைத்தாய்...

எத்தனை சொந்தங்களை உறவாட வைத்தாய்...

அடை மழையில் நீ...
அடிக்கும் வெயிலிலும் நீயே...

என்றும் உனக்கு இணை நீயே...

நீ தேசிய பானமாே இ்ல்லையோ...
ஆனால் நீ எங்கள் உணர்வில் உறவில் கலந்துவிட்ட எங்கள் "நேச பானம்"

இவ்வரங்கம் அதிர தமிழ் உலவுவதை கண்டு... அந்நொடியிலேயே உள்நுழைந்துவிட்டேன் ஈகரையில்...
பற்பல கவிதைகளையும் கட்டுரைகளையும் கண்டு... சுற்றுப்புறம் மறந்தேன்...
என்னையும் இத்தளத்தில் இணைத்துக்கொண்டதற்கு மிக்க நன்றி...

ஆஹா, தேநீருக்கு தித்திக்கும் கவிதை அருமை.

சிறுவயதில் தேநீருக்குள் முறுக்கு, மிக்சர் என என்ன வீட்டில் உள்ளதோ அவற்றை உள்ளே அள்ளிப்போட்டு குடித்து முடித்ததும் அடியில் இருக்கும் அவற்றை அள்ளி சாப்பிடும் சுகமே அலாதிதான்...

காய்ச்சல் வந்தால் மருந்து வேண்டாம் டீயும் பண்ணும் வேண்டும் என்று அடம்பிடித்த அழகியநாட்களை உங்கள் கவிதை மூலம் நினைவுபடுத்தி விட்டீர்கள்.

சிவா wrote:ஆஹா, தேநீருக்கு தித்திக்கும் கவிதை அருமை.

சிறுவயதில் தேநீருக்குள் முறுக்கு, மிக்சர் என என்ன வீட்டில் உள்ளதோ அவற்றை உள்ளே அள்ளிப்போட்டு குடித்து முடித்ததும் அடியில் இருக்கும் அவற்றை அள்ளி சாப்பிடும் சுகமே அலாதிதான்...

காய்ச்சல் வந்தால் மருந்து வேண்டாம் டீயும் பண்ணும் வேண்டும் என்று அடம்பிடித்த அழகியநாட்களை உங்கள் கவிதை மூலம் நினைவுபடுத்தி விட்டீர்கள்.

மேற்கோள் செய்த பதிவு: undefined
மிக்க நன்றி...

நவநிதி wrote:இவ்வரங்கம் அதிர தமிழ் உலவுவதை கண்டு... அந்நொடியிலேயே உள்நுழைந்துவிட்டேன் ஈகரையில்...
பற்பல கவிதைகளையும் கட்டுரைகளையும் கண்டு... சுற்றுப்புறம் மறந்தேன்...
என்னையும் இத்தளத்தில் இணைத்துக்கொண்டதற்கு மிக்க நன்றி...

மிக்க மகிழ்ச்சி @நவநிதி

தங்களின் பங்களிப்பை ஈகரையில் வழங்க முன்வந்தமைக்கு நன்றி.

காபி (COPY ) அடிக்காது 
காப்பிதனின் பெருமைதனை 
கவிதையாக குடித்தவரே 
மன்னிக்க......
கவிதையாக வடித்தவரே 
வருக வருக எனவே 
வரவேற்கிறேன் நவநிதியை 


தொடர்ந்து கவிதனை தரவும்.

@நவநிதி

T.N.Balasubramanian wrote:காபி (COPY ) அடிக்காது 
காப்பிதனின் பெருமைதனை 
கவிதையாக குடித்தவரே 
மன்னிக்க......
கவிதையாக வடித்தவரே 
வருக வருக எனவே 
வரவேற்கிறேன் நவநிதியை 


தொடர்ந்து கவிதனை தரவும்.

@நவநிதி

மேற்கோள் செய்த பதிவு: undefined
மிக்க நன்றி....

காப்பி எப்படி இப்புடி ரசிச்சு