காஷ்மீர் இணைப்பு புதிய சர்ச்சை: நேருவின் அப்பாவித்தனம்… மவுண்ட்பேட்டனின் பங்கு.. பிரச்னைக்கு வழிவகுத்தது எப்படி?

காஷ்மீர் இணைப்பு புதிய சர்ச்சை: நேருவின் அப்பாவித்தனம்… மவுண்ட்பேட்டனின் பங்கு.. பிரச்னைக்கு வழிவகுத்தது எப்படி

?

நேருவின் உறுதியற்ற தன்மை மற்றும் போருக்கான ஆர்வமின்மை அவரை ஐ.நா.விற்கு செல்ல தூண்டியது. காலம் கடந்துவிட்ட நிலையில், மாறிவரும் சூழ்நிலை மற்றும் உருவாகிவந்த சூழ்நிலைகளுக்கு பதிலளிக்க அவர் சில தவறுகளைச் செய்தார்.


சிறிது காலம் நேரு உறுதியாக இருந்தார் – அவர் மவுண்ட்பேட்டனிடம் “எது நடந்தாலும் காஷ்மீரை பிரித்துவிட வேண்டும் என நினைத்தார் என்றும் பாகிஸ்தானுக்கு இடம் கொடுக்கக்கூடாது என்றும் கூறினார். ஆனால், அவரது மன உறுதி விரைவில் காணாமல் போனது.

காஷ்மீர் முன்னாள் மகாராஜா ஹரி சிங்கின் மகன் டாக்டர் கரண் சிங், காங்கிரஸுக்கும் பா.ஜ.க-வுக்கும் இடையே சர்ச்சையை ஏற்படுத்தியுள்ளார். ஆனால், அனால், மொத்தம் சண்டையும் உணர்வுகளின் அடிப்படையில் நடத்தப்பட்டு, உண்மைகளைக் கொலை செய்கிறது.


ஜவஹர்லால் நேருவின் உறுதியற்ற தன்மை, அப்பாவித்தனம், போரில் ஆர்வம் இல்லாமை மற்றும் சுதந்திர இந்தியாவின் கவர்னர் ஜெனரலாக இருந்த மவுண்ட்பேட்டன் பிரபுவின் நிச்சயமற்ற பாத்திரம், நேரு தேசிய மரியாதை மிக்க பதவியான சுதந்திர இந்தியாவின் கவர்னர் ஜெனரலாக மவுண்ட்பேட்டனை நீட்டித்தது ஆகியவை காஷ்மீர் பிரச்னையை குழப்பமடையச் செய்தது.

நேரு தொடக்கத்தில் ஒரு தவறைச் செய்தார், காலம் கடந்துவிட்ட நிலையில், மாறிவரும் சூழ்நிலை மற்றும் உருவாகிவந்த சூழ்நிலைகளுக்கு பதிலளிக்க அவர் மற்ற தவறுகளை செய்தார். காஷ்மீர் பிரச்சினையும் பனிப்போரின் அரசியலுக்கு பலியாகியது. இதில்
இதில் ஆக்கிரமிப்பாளர், பாகிஸ்தான், திறமையான கொள்கை முன்முயற்சிகளை நிர்வகித்ததன் மூலம், சில காலம் மேலாதிக்கம் செலுத்த முடிந்தது.

பாகிஸ்தானின் ஆக்கிரமிப்புக்கு மத்தியில், இந்தியா அந்த நாட்டை காஷ்மீர் பிரச்சனையில் ஒரு தரப்பாக்கியது.


இந்த விவகாரம் காஷ்மீர் மகாராஜா முதலில் சுதந்திர எண்ணம் கொண்டிருந்ததில் தொடங்கியது. ஆனால், பாகிஸ்தானின் தாக்குதலுக்கு ஆளான பிறகு, அவர் நிபந்தனையின்றி ஒப்பந்த ஆவணத்தில் கையெழுத்திட்டார் – இதை இந்திய கவர்னர் ஜெனரல் நிபந்தனையின்றி ஏற்றுக்கொண்டார். “நான் இதன்மூலம் இந்த ஒப்பந்த ஆவணத்தை ஏற்றுக்கொள்கிறேன். இது நூற்றுக்கணக்கான பிற மாநிலங்களின் இணைப்பைப் போலவே இணைதலை நிறைவு செய்தது.” என்று குறிப்பிட்டார்.

1947 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 27 ஆம் தேதி மவுண்ட்பேட்டன் பிரபு காஷ்மீர் மகாராஜாவுக்கு மாநிலமாக இணைத்துக்கொள்வதைத் தெரியப்படுத்த எழுதிய கடிதத்தில் பிரச்னை இருந்தது. இணைவதன் மூலம், இயல்பு நிலை திரும்புவதற்கு அம்மாநில மக்களின் விருப்பங்களை இந்தியா உறுதி செய்யும் என்று மவுண்ட்பேட்டன் கூறினார்.


1947 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 27 ஆம் தேதி, ஜம்மு காஷ்மீரின் புதிய பிரதமராக ஸ்ரீநகரை வந்தடைந்த மெஹர் சந்த் மகாஜன் மற்றும் தேசிய மாநாட்டின் தலைவர் ஷேக் அப்துல்லா ஆகிய இருவரிடமும் நேரு, மக்களின் விருப்பங்களை அறிய வாக்கெடுப்பை மேற்பார்வையிட ஐக்கிய நாடுகள் சபை ஈடுபடுத்தும் தனது முடிவைக் கூறினார்.

நேரு அதோடு நிற்கவில்லை – நவம்பர் 3 ஆம் தேதி, பாக்கிஸ்தான் பிரதமர் லியாகத் அலி கானுக்கு எழுதிய கடிதத்தில், “எந்தவொரு வாக்கெடுப்பையும் மேற்பார்வை செய்யும் ஐ.நா. போன்ற ஒரு பாரபட்சமற்ற சர்வதேச அமைப்பை கேட்க முடிவு செய்யப்பட்டது.

அந்த நேரத்தில் காஷ்மீரில் தனது தலையீட்டை பாகிஸ்தான் மறுத்திருந்தது. படையெடுப்பாளர்கள் பழங்குடிகள கூறியதால், காஷ்மீரில் பாகிஸ்தானின் பங்கை நிறுத்த இந்தியாவுக்கு இது ஒரு வாய்ப்பு. ஆனால், இந்தியா இந்த பிரச்சினையில் பாகிஸ்தானுடன் தொடர்ந்து கையாண்டு, காஷ்மீர் பிரச்சனையில் பாகிஸ்தானை ஒரு தரப்பாக்கியது.

நேரு சிறிது காலம் உறுதியாகத் இருந்தார். ஆனால், அவர் மவுண்ட்பேட்டனின் ஆலோசனையின் கீழ் ஊசலாடினார்.

சிறிது காலம் நேரு உறுதியாக இருந்தார் – அவர் மவுண்ட்பேட்டனிடம் என்ன நடந்தாலும் காஷ்மீரை பெற்றுவிட வேண்டும் என்றும் பாகிஸ்தானுக்கு இடம் கொடுக்கக்கூடாது என்றும் கூறினார். ஆனால் அவரது மன உறுதி விரைவில் காணாமல் போனது. லியாகத்அலி கான், காஷ்மீரை விட்டு வெளியேற விரும்பாமல், இந்திய இராணுவம் அம்மாநிலத்திலிருந்து வெளியேறினால், படையெடுப்பாளர்களை வாபஸ் பெறுவதாகச் சொன்னார். இடைக்காலத்தில் காஷ்மீருக்கு ஒரு சிறப்பு மற்றும் சுதந்திரமான நிர்வாகியை நியமிக்கவும் அவர் பரிந்துரைத்தார். அவரது பரிந்துரைகள் அனைத்தும் நேருவால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாதவையாக இருந்தன.

இதற்கிடையில், மவுண்ட்பேட்டன் பிரபு பிரிட்டிஷ் காமன்வெல்த் உறுப்பினர்களாக இருந்த இரு நாடுகளின் பிரிட்டிஷ் அதிகாரிகளால் இரு படைகளுக்கும் இடையேயான பகையை முடிவுக்குக் கொண்டுவருவதில் ஆர்வமாக இருந்தார். நேருவின் ஈகோவை தூண்டி, அவர் காஷ்மீர் பிரச்சினையை ஐ.நா.விடம் முறையிட ஒப்புக்கொண்டால், அது உலகம் முழுவதும் இந்தியாவின் கௌரவத்தை அதிகரிக்கும் என்று அவர் பரிந்துரைத்தார்.

நேரு, மவுண்ட்பேட்டனின் ஆலோசனையைப் பரிசீலித்து, அத்தகைய பரிந்துரை காஷ்மீரில் பாகிஸ்தானை ஆக்கிரமிப்புக்கு உட்படுத்தும் என்று கூறினார். காஷ்மீர் பற்றிய இந்திய பரிந்துரை பாகிஸ்தான் ஆக்கிரமிப்பு என்று குற்றம் சாட்டினாலும் கூட, கராச்சியில் வரவேற்கப்பட்டது – ஒரு பரிந்துரை காஷ்மீர் பிரச்சினையை சர்வதேசமயமாக்கும். மேலும் , காஷ்மீரில் பாகிஸ்தானுக்கு ஒரு தடையை ஏற்படுத்தும் என்று அது கணக்கு போடப்பட்டது.

போர் முனையில் இருந்து வந்த அறிக்கைகள்; மவுண்ட்பேட்டனின் மதிப்பீடு.. நேருவை ஐ.நா.விற்கு செல்ல தூண்டியது

இதற்கிடையில், போர் முனையில் இருந்து வந்த செய்திகள் நேருவை நிலைகுலையச் செய்தன. நிலைமை ஆபத்தானது என்று விவரித்த அவர், பல இடங்களில் காஷ்மீருக்குள் ஏராளமான எதிரிகள் நுழைகிறார்கள் என்று மவுண்ட்பேட்டனுக்கு எழுதினார். இது பாகிஸ்தான், படையெடுப்பைச் சரிபார்ப்பதற்குப் பதிலாக, அதன் முழு பலத்துடன் முன்னேறி வருகிறது என்பதைக் காட்டுகிறது. மேற்கு பஞ்சாப் எல்லையில் உருவாகும் பெரிய எதிர்ப்புகள் டில்லி சலோ என்ற அவர்களின் முழக்கத்துடன் இந்தியாவின் சரியான படையெடுப்பு உடனடி ஆபத்தை கொண்டு வருவதாக அவர் அஞ்சினார்.

1947 ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 28 ஆம் தேதி பிரிட்டிஷ் பிரதமர் கிளெமென்ட் அட்லிக்கு நேரு எழுதிய கடிதத்தில், காஷ்மீரில் இந்தியப் படைகள் எதிர்கொண்ட அழுத்தத்தைப் பற்றி குறிப்பிட்டார். வெளிப்படையாக, காஷ்மீரில் இராணுவம் சில பின்னடைவுகளைச் சந்தித்தது, அது அவரை திசைதிருப்பியது.

அப்போதய இந்திய ராணுவத்தின் தலைமைத் தளபதி ராய் புச்சருக்கு எழுதிய ஒரு தனி கடிதத்தில். “போர் மேலும் பரவி நமது பாதுகாப்புக்கு ஆபத்தை விளைவிக்க எல்லா வாய்ப்புகளும் உள்ளன” என்றார். இராணுவத் தளபதியிடம் அவர் தெரிவித்த அவரது மதிப்பீடு என்னவென்றால், “நாங்கள் இயற்கையாகவே அரசியல் துறையில் நமது முயற்சிகளைத் தொடர்வோம். ஐ.நா. போன்றவற்றைக் குறிப்பிடுவதன் மூலம், முடிந்தால் சண்டையை ஓரளவு நிறுத்துவோம். ஆனால், நான் உறுதியாக நம்புகிறேன். இதனால் இப்போதைக்கு சண்டை நிறுத்தப்படாது. உண்மையில், இது மேலும் பரவி நமது பாதுகாப்பிற்கு ஆபத்தை விளைவிப்பதற்கான எல்லா வாய்ப்புகளும் உள்ளன.” என்று குறிப்பிட்டுள்ளார்.

உரி மற்றும் நவோஷேரா போர்முனைகளில் இந்திய துருப்புக்கள் பெரும் இராணுவத் தோல்வியை சந்திக்க நேரிடும் அபாயம் இருப்பதாக பிரிட்டிஷ் தூதரகத்தின் மூலம் லண்டனுக்கு அவர் தெரிவித்ததிலிருந்து மவுண்ட்பேட்டனின் போரைப் பற்றிய மதிப்பீடும் கவலையளித்தது.

ஐக்கிய நாடுகள் சபையில், இந்தியா தவறுகளை செய்தது, அதன் விலையை பல ஆண்டுகளாக செலுத்தி வருகிறது.
இந்த பாதகமான சூழ்நிலையில்தான் நேரு நம்பிக்கையுடன் ஐக்கிய நாடுகள் சபைக்குச் செல்ல முடிவு செய்தார்.

அது போரை முடித்து நிலைமையை உறுதிப்படுத்தியது. ஆனால், ஐ.நா.வுக்குச் சென்ற இந்தியா, ஐ.நா நடத்திய வாக்கெடுப்பு மூலம் காஷ்மீர் பிரச்சினையைத் தீர்க்க முன்வந்ததில் மற்றொரு தந்திரோபாயத் தவறைச் செய்தது. இந்தச் சலுகையின் மூலம், புது டெல்லி அதன் இறையாண்மை உரிமையை வெளி அமைப்பிடம் ஒப்படைத்தது. ஒருவழியாக, காஷ்மீர் ஒரு சர்வதேசப் பிரச்சினையாக மாறியது. ஆக்கிரமிப்பாளரான பாகிஸ்தான், சர்ச்சையில் மற்ற தரப்பு சமமான நிலையில் நிறுத்தப்பட்டது.

இந்தியா புதைகுழியில் விழுந்துவிட்டதை அறிந்தது. அதிலிருந்து அது தன்னைத் மீட்டெடுப்பது கடினம். உள்நாட்டில், ஜம்மு – காஷ்மீரை இந்தியாவின் மற்ற பகுதிகளுடன் ஒருங்கிணைப்பதற்குப் பதிலாக, (முதலில்) மாநிலத்தையும் அதன் மக்களையும் ஒரு தனி அமைப்பாக ஆக்கி, அவர்களின் அன்றாட வாழ்வில் வெற்றிடத்தை உருவாக்கும் கொள்கைகளை அது ஏற்றுக்கொண்டது.

நேருவின் போரில் ஆர்வம் இல்லா தன்மை, ஐ.நா.விற்குச் செல்ல நேருவுக்கு வழிவகுத்தது. அங்கு சென்றவுடன், இந்தியா தனது ராஜதந்திரத்தை முற்றிலும் இழந்தது. இந்த பிரச்சினை சர்வதேசமயமாக்கப்பட்டது. பல ஆண்டுகளாக உலகமும் அதை கைவிட்டது. ஆனால், உள்நாட்டு அரசியலைப் பொறுத்தவரை, இது ஒரு நேரடி பிரச்சினை, இது உள்நாட்டு அரசியலின் தேவைகளுக்கு ஏற்ப அவ்வப்போது புத்துயிர் பெறுகிறது. காஷ்மீரின் சிறப்பு அந்தஸ்து 2019-ல் ரத்து செய்யப்பட்டது. நாட்டின் பிளவுபட்ட அரசியலில் ஒரு புதிய சூழ்நிலையை உருவாக்கியுள்ளது