மைலோட்,புரியவில்லை,அசடு வழிந்த வழக்கறிஞர்

மன்னிக்கவும்.இது கதையல்ல,நிஜம்.

இந்த கதை இரண்டு நீதிபதிகளைப் பற்றியது.

பம்பாய் உயர்நீதிமன்றத்தில் குற்றவியல் மேல்முறையீட்டு வழக்கின் இறுதி விசாரணைக்கு ஒதுக்கப்பட்ட பெஞ்சில் அவர்கள் ஒன்றாக அமர்ந்திருந்தனர்.

மூத்த நீதிபதி துணை நீதித்துறையில் இருந்து உயர்ந்து, பதவி உயர்வுக்கு முன் BHC இன் பதிவாளராக இருந்தார்.

ஜூனியர் நீதிபதி பல ஆண்டுகளாக BHC இன் மேல்முறையீட்டு சைட் ரிட் கலத்துடன் (Appellate Side Writ Cell of the BHC)இணைக்கப்பட்ட உதவி அரசாங்க வழக்கறிஞராக இருந்த பிறகு, நேரடியாக நியமனம் செய்யப்பட்டவர்.

இரு நீதிபதிகளும் மிகவும் புத்திசாலிகள் மற்றும் நன்கு படித்தவர்கள்.
இருவரும் சிறுபான்மையினத்தைச் சேர்ந்தவர்கள்.

மூத்த நீதிபதி ஒரு முஸ்லீம் மற்றும் இளைய நீதிபதி ஒரு கிறிஸ்தவர்.
ஆனால் மனோபாவத்தில் இருவரும் துருவங்களாகவே இருந்தனர்.
மூத்த நீதிபதி மிகவும் முரட்டுத்தனமாக முகத்தை 'உம்' என்றும் வைத்து இருந்தார். அதே நேரத்தில் இளைய நீதிபதி மிகவும் மகிழ்ச்சியாகவும் இருந்தார்.

அது தண்டனைக்கு எதிரான மேல்முறையீடு.

ஒரு கணவன் தன் மனைவியின் துரோகத்தின் சந்தேகத்தால் அவளைக் கொன்றதாக குற்றம் சாட்டப்பட்டான்.

எதிர்தரப்பு வழக்கறிஞர் வழக்கு விசாரணையில் பல குற்றச்சாட்டில் பல ஓட்டைகளை கண்டு எடுத்தார் மற்றும் அரச வழக்கறிஞர் விளக்கமளிக்க தயாராக இல்லை என்று தோன்றியது.

அந்த நாட்களில் இது வழக்கத்திற்கு மாறானதல்ல.
வழக்கறிஞரின் வாதங்களை நிராகரிப்பதற்குப் பதிலாக, சம்பந்தமில்லாத விஷயங்களைப் பேசி மூத்த நீதிபதியை எரிச்சலடையச் செய்ததே அவரது தனிப் பங்களிப்பாக இருந்தது.

ஒரு மணி நேரம் கழித்து, நீதிபதிகள் போதும் என்ற நிலைக்கு வந்தனர். அதனால் மூத்த நீதிபதி, அரச வழக்கறிஞரைப் பார்த்து ​​ஏளனமாக நன்றி கூறி அவரை உட்காரச் சொன்னார்.

மூத்த நீதிபதி வழக்கம் போல், உடனடியாக தனது உதவியாளரை (PA) வரவழைத்து, உரத்த மற்றும் தெளிவான குரலில் திறந்த நீதிமன்றத்தில் தீர்ப்பை எழுதத் தொடங்கினார்.

வக்கீலுக்கு முதல்முறையாக வழக்குத் தாள்களைத் திறக்கவும், நீதிபதி தீர்ப்பை பிஏ இடம் சொல்லும் போது முகத்தைச் சுருக்கிக் கொண்டு அவற்றை நுணுக்கமாகப் பார்க்கவும் வாய்ப்பு கிடைத்தது.

ஆ! விசாரணைக்கு முன்பே இந்த வாசிப்பை அவர் செய்திருந்தால்!
இப்போது, ​​தவிர்க்க முடியாததை எப்படி நிறுத்த முடியும்?
ஆணையிடும் போது குறுக்கிட்டால் "சர்வாதிகாரி" எரிந்துவிழுவான் என்பதை அவர் அறிந்திருந்தார்.

இருப்பினும், அவர் ஒவ்வொரு வார்த்தையையும் மிகவும் கவனமாகக் கேட்க முடிவு செய்தார். மேலும் அவர் எப்போது தவறுகளைச் செய்வார் என்று காத்திருக்கவும் முடிவு செய்தார்.

.........பொறாமை கொண்ட கணவன் மற்றும் அவனது சந்தேகத்தின் புள்ளியை கதை எட்டியதும், நீதிபதி ஷேக்ஸ்பியரை நினைவு கூர்ந்தார்.

மேலும் அவர் ஓதெல்லோவை ஆணைக்குள் கொண்டு வந்தார்.
குற்றம் சாட்டப்பட்ட கணவரின் உணர்வுகளைக் கையாளும் போது, ​​நீதிபதி அவரை ஓதெல்லோவுக்கு ஒப்பிட்டார்!...............

அரச வழக்குரைஞர் சாட்சிகளின் அனைத்துப் பெயர்களையும் ஆதாரக் குறிப்புகளில் பார்ப்பதில் மும்முரமாக இருந்தார்.

அரச வழக்குரைஞர்: தீப்பை எழுதும்போது குறுக்கிடுவதற்கு வருந்துகிறேன்.

நீதிபதி(வெளிப்படையாக எரிச்சலுடன்): "உங்களுக்கு என்ன வேண்டும்?"

வக்கீல்: "ஓதெல்லோ என்று ஒருவரை நீங்கள் குறிப்பிடுவதை நான் கேள்விப்பட்டேன்"

நீதிபதி: "ஆமாம். அதற்கு என்ன?"

வழக்குரைஞர் (முகத்தில் வெற்றிப் பார்வையுடன்):
“மிலார்ட் ஒரு பெரிய தவறு செய்கிறார்.இந்த முழு காகித புத்தகத்திலும் ஓதெல்லோ என்ற பெயரில் எந்த சாட்சியும் இல்லை!

அப்போது, ​​ஜூனியர் நீதிபதி வெடித்துச் சிரித்துவிட்டு ஏறக்குறைய நாற்காலியில் இருந்து விழுந்தார்.

அமைதி திரும்பிய பிறகு அவர் கூறினார்:“மிஸ்டர் வக்கீல். நாங்கள் ஷேக்ஸ்பியரைக் குறிப்பிடுகிறோம்"

வழக்குரைஞர் (தன் கருத்தை அழுத்தி):“மன்னிக்கவும், மைலார்ட்ஸ்.
ஆனால் சாட்சிகள் மத்தியிலும் ஷேக் (Sheikh)இல்லை..

இது மூத்த நீதிபதியின் முகத்தில் கூட புன்னகையை வரவழைத்தது.

மூத்த நீதிபதி: “இதை எங்களிடம் சுட்டிக்காட்டியதற்கு நன்றி.
இப்போது நாங்கள் எங்கள் வேலையைத் தொடரலாமா, இந்த தீர்ப்பை நிறைவேற்ற முடியுமா?

வக்கீல்: “நான் என் கடமையை செய்திருக்கிறேன்.
நான் இந்த வழக்கை முழுமையாகப் படித்திருக்கிறேன் என்பதை நீங்கள் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று நான் விரும்பினேன்.
ஒரு வேளை அந்த ஓதெல்லோவும் அந்த ஷேக்கும்.. இன்றைக்கு நீங்கள் கேள்விப்பட்ட வேறு ஏதாவது வழக்கில் சாட்சியாக இருந்திருக்கலாம்.

நீதிபதி சொன்னதைக் கவனிக்காமலே அசடு வழியக் கூறினார் அரச வக்கீல்.
இப்படிக் கூறி எரிந்து விழுந்த மூத்த நீதிபதியின் தவறை? (உண்மையில் என்ன சொன்னார் என்பதை புரிந்து கொள்ளாமலே) சுட்டிக்காட்டி தன் மனதை சமாதானப்படுத்திக் கொண்டார் அரச வக்கீல்.

(இப்படி வழக்கைப் படிக்காமலோ/தெரிந்து கொள்ளாமலோ அல்லது நீதிமன்றத்தைக் கவனிக்காமலோ இருக்கும் வக்கீல்கள் சிலர் அன்று இருந்தனர் என்கிறார் மும்பாய் நீதிமன்றில் வழக்கறிஞராக பணியாற்றும் Raju Z. Moray)