சாவர்க்கர்: தியாகம் செய்து துன்பப்பட்ட மனிதர்

சாவர்க்கர்: தியாகம் செய்து துன்பப்பட்ட மனிதர்

சாவர்க்கரைப் பற்றிப் பேசும் போதெல்லாம், அல்லது எந்த விதமான சிந்தனையும் தொடங்கும் போதெல்லாம், தேசத்துக்காக அவர் செய்த மகத்தான தியாகத்தை ஒப்புக் கொள்ளாமல், வரலாற்றாசிரியர் அவரை ஏன் தனது கருணை மனுவுக்கு குறிவைத்தார் என்பது மிகவும் கவலைக்குரிய விஷயம்?

சமீபத்தில், காங்கிரஸ் தலைவர் ராகுல் காந்தி, சுதந்திரப் போராட்ட வீரர் வி.டி. சாவர்க்கர், சுதந்திரத்திற்கு முன் ஆங்கிலேயர்களிடம் மன்னிப்புக் கடிதம் அல்லது கருணை மனுவில் கையெழுத்திட்டு எம்கே காந்தி, ஜவஹர்லால் நேரு மற்றும் சர்தார் படேல் போன்ற தலைவர்களுக்கு துரோகம் செய்தார் என்று கூறினார்ஒருபுறம், நாட்டை ஒன்றிணைப்பதற்காக பாரத் ஜோடோ யாத்திரையை காங்கிரஸ் மேற்கொள்கிறது, உண்மையில், அது அவர்களின் முன்னாள் தலைவர்கள் மற்றும் உத்வேகம் தரும் நபர்கள் கடந்த காலத்தில் செய்ததையே செய்கிறது.




சாவர்க்கரின் கருணை மனுவைப் பற்றி விவாதிப்பதன் முதன்மை நோக்கம், கடந்த காலத்தில் நேரு போன்ற அவர்களது சொந்தக் கட்சியின் அரசியல் பிரமுகர்களால் நிரப்பப்பட்ட கருணை மனுவை மறைப்பதாகும். அப்படியானால், சாவர்க்கரின் மன்னிப்புக் கடிதம் மட்டும் ஏன் முன்னிலைப்படுத்தப்பட்டு அலட்சியமாக நடத்தப்படுகிறது?

கருணை மனு, அல்லது 'அரச கருணை' (பல வரலாற்றாசிரியர்கள் கருதுவது போல்), பிரித்தானியர்களால் தடுத்து வைக்கப்பட்டுள்ள எந்தவொரு நபரும் பயன்படுத்தக்கூடிய ஒரு செயல்முறையைத் தவிர வேறில்லை. தடுத்து வைக்கப்பட்டுள்ள ஒவ்வொரு நபரும் ஒரே வரிசையில் பின்பற்ற வேண்டிய ஒரு குறிப்பிட்ட வடிவம் அல்லது புரோஃபார்மா ஆகும்; உதாரணமாக, "உங்கள் மிகவும் கீழ்ப்படிதலுள்ள வேலைக்காரன்" என்ற வார்த்தை. சுயமாக அறிவிக்கப்பட்ட வரலாற்றாசிரியர்கள் கூட இந்த வரலாற்று ஆனால் உரை உண்மையை நன்கு அறிந்திருக்கிறார்கள்.

கருணை மனு என்பது கருணை மனுவைத் தவிர வேறில்லை. தேசத்துக்காக எவ்வளவோ கொடுத்தவர் அவதூறாக பேசப்படுவது வெட்கக்கேடானது.


சத்ரபதி மற்றும் சாவர்க்கர்- ஒரு 'உடைக்க முடியாத' பந்தம்

சத்ரபதிக்கும் சாவர்க்கருக்கும் இடையிலான நித்திய பந்தம் குறித்து அவர்களுக்கு எப்பொழுதும் சில தீவிரமான பிரச்சனைகள் இருக்கும் என்பதும் கவனிக்கத்தக்கது. இருப்பினும், கேள்வி இன்னும் பதிலளிக்கப்படவில்லை. அவர்களுக்கு உண்மையிலேயே புரந்தர் ஒப்பந்தம் (1665) பற்றி ஏதாவது தெரியுமா? சத்ரபதியை 'அரசியல் சமரசம்' செய்ய நிர்ப்பந்தித்தது எது என்று அவர்களுக்கு உண்மையில் ஏதாவது யோசனை இருக்கிறதா? அல்லது, கடைசியாக, விருப்பமில்லாமல் ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்டவர்களை சத்ரபதி என்ன செய்தார் என்பது அவர்களுக்குத் தெரியுமா?

சத்ரபதியையும் சாவர்க்கரையும் ஒப்பிட முடியாது என்பது ஒப்புக்கொள்ளத்தக்கது. இருப்பினும், சத்ரபதிக்கு உத்வேகம் அல்லது கடவுளின் சொந்த மறு அவதாரம், அதாவது 'உண்மையான' ஸ்வராஜ்ஜியத்திற்காகப் போராடிய அவதாரத்திற்குச் சற்றும் குறையாமல் நடத்தும் தீவிர விசுவாசி மற்றும் உண்மையான சீடர் என்பதை நாம் மறந்துவிடக் கூடாது. மனுவில் கையொப்பமிடுவது எப்போதுமே ஒரு கோழைத்தனமான செயல் அல்ல, ஆனால் சில நேரங்களில் இது புத்திசாலித்தனமான அரசியல் தந்திரோபாயத்தின் ஒரு பகுதியாகும்.

ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் கூட, மன்னன் ஜராசந்தனுடன் போரிடும்போது, ​​போர்க்களத்தை விட்டு ஓடிப்போய், 'ரஞ்சோர்' என்ற பட்டத்தை வழங்கி கௌரவித்தார்; ஆனால் ஜராசந்தனுக்கு கிருஷ்ணர் என்ன செய்தார் என்பதை வெளிப்படையாகவோ அல்லது மறைமுகமாகவோ மீண்டும் ஒருமுறை கூற வேண்டிய அவசியம் இல்லை. அவர்கள் என்ன நினைக்கிறார்கள்? கிருஷ்ணரும் கோழையா? ஜராசந்தனின் படையைக் கண்டு கிருஷ்ணர் பயந்தாரா? இப்போது, ​​ஒரு கூக்குரல் எழுவதற்கு முன்பு, சாவர்க்கரை கிருஷ்ணருக்கு சமமாக நடத்துகிறார்கள் என்பதை நாம் கருத்தில் கொள்ள வேண்டியதில்லை என்பதை தெளிவுபடுத்துவது முக்கியம்.

.
கருணை மனு: பலரால் நிரப்பப்பட்டது, ஒருவருக்கு எதிராக மட்டுமே பயன்படுத்தப்பட்டது

சாவர்க்கரைப் பற்றிப் பேசும் போதெல்லாம், அல்லது எந்த விதமான சிந்தனையும் தொடங்கும் போதெல்லாம், தேசத்துக்காக அவர் செய்த மகத்தான தியாகத்தை ஒப்புக் கொள்ளாமல், வரலாற்றாசிரியர் அவரை ஏன் தனது மனுவுக்கு குறிவைத்தார் என்பது மிகவும் கவலைக்குரிய விஷயம்? மேலும், பல முன்னணி நபர்களால் கையெழுத்திடப்பட்ட மற்ற கருணை மனு/நிபந்தனையற்ற 'கருணைப் பத்திரத்தை' புறக்கணிக்க அவர்களைத் தூண்டியது எது? ஸ்ரீபாத் அம்ரித் டாங்கே, சசீந்திர நாத் சன்யால், பேரின் கோஷ், நளினி பூஷன் தாஸ் குப்தா போன்ற முக்கியப் பெயர்களும் கருணை மனுவை நிரப்பினர்.

அவரது மனுவில், டாங்கே எழுதினார், "இந்தியாவில் மன்னர் பேரரசரின் இறையாண்மை குறித்த எனது அணுகுமுறையில் அந்த ஆண்டுகள் ஒரு நல்ல மாற்றத்தைக் கொண்டுவரும் வகையில் எனக்கு நான்கு ஆண்டுகள் கடுங்காவல் சிறைத்தண்டனை வழங்கப்பட்டுள்ளது. தேவையற்றது, ஏனெனில் நான் எனது எழுத்துக்கள் அல்லது உரைகளில் அவரது மாட்சிமைக்கு நேர்மறையாக விசுவாசமற்றவராக இருந்ததில்லை, எதிர்காலத்தில் அவ்வாறு இருக்க நான் விரும்பவில்லை. இந்த மரியாதைக்குரிய முயற்சி திருப்தியளிக்கும் மற்றும் எனது பிரார்த்தனையை வழங்குவதற்கு உமது மாண்புமிகு தூண்டும் என்று நம்புகிறேன், மேலும் பதிலுக்காக ஆவலுடன் காத்திருக்கிறேன். (டாங்கேயின் கடிதம், கோப்பு எண். 41, 1924, என்எம்எம்எல் காப்பகங்கள்).

டாங்கே ஏன் கருணை மனு தாக்கல் செய்தார், அவர் ஏன் ஆங்கிலேயர்களிடம் மாக்கியவெல்லியன் பாணியில் பிரார்த்தனை செய்தார் என்பதை விளக்க கம்யூனிஸ்டுகள் துணிவார்களா? இப்போது, ​​காலனித்துவ சக்திகளுக்கு முன் கருணை மனுக்களை நிரப்பிய கம்யூனிஸ்டுகளை எப்படி நம்புகிறார்கள் என்பதை இந்தியர்களுக்கு அவர்களால் சொல்ல முடியுமா? இல்லையென்றால், சாவர்க்கரின் உண்மையான வீரத்தை மறுப்பதற்கான அடிப்படை என்ன? சாவர்க்கர் ஒரு பிரிட்டிஷ் விசுவாசி என்றும், பாரத ரத்னாவுக்கு அவர் தகுதியற்றவர் என்றும் அவர்கள் நினைக்கிறார்கள். சாவர்க்கர் ஒரு சட்டப் பட்டதாரி என்பது அவர்களுக்குத் தெரியாவிட்டாலும், அவர்களுக்கு எதிரான அனைத்து சட்ட விசாரணைகள் மற்றும் நடவடிக்கைகளில் இருந்து அவரைத் தடுக்க ஆங்கிலேயர்களால் அவரது பட்டம் நிறுத்தப்பட்டது.

அவர் பிரிட்டிஷ் விசுவாசியாக இருந்தால், இந்தியர்களை ஐஎன்ஏவில் சேர தூண்டியதற்காக ராஷ் பிஹாரியும் நேதாஜியும் ஏன் அவரை ஒப்புக்கொள்வார்கள்? ஆசாத் ஹிந்த் ஃபவுஜின் வானொலி ஒலிபரப்பு கூட, வெளிநாட்டில் தங்கி சுயராஜ்ஜியத்திற்காகப் போராடும் புரட்சியாளர்களைப் பற்றி நேதாஜிக்கு தெரிவித்ததற்காக அவரை ஒப்புக்கொண்டது. பஞ்சாப் சட்ட சபையின் முன்னாள் தலைவராக இருந்த துர்கா தாஸ், பகத் சிங்குடன் இளம் புரட்சியாளராக இணைந்தபோது தனது பழைய நாட்களை நினைவு கூர்ந்தார், அங்கு அவர் பகத் சிங்கிற்கு மற்ற இரண்டு புரட்சிகர இலக்கியங்களுடன் பாரிஸ்டர் சாவர்க்கரின் வாழ்க்கையைப் படிக்க பரிந்துரைத்தார். சாவர்க்கரின் சிந்தனை மற்றும் கருத்துக்கள். இது சாவர்க்கரின் ஒப்பற்ற தியாகங்களுக்கு எதிராக கம்யூனிஸ்டுகள் எப்போதும் கடைப்பிடித்து வரும் அரசியல் வேலைநிறுத்தம் அல்ல.

நாபா சிறையில் (1923) இருந்த அவரது மகன் ஜவஹருக்கு மோதிலால் நேருவின் தலையீட்டை நாம் எப்படி புறக்கணிக்க முடியும், அந்த மோசமான சூழ்நிலையில் அவர் எவ்வளவு காலம் தொடர முடியும் என்று அவருக்குத் தெரியவில்லை. தற்காலத்தில், பெரும்பாலான வரலாற்றாசிரியர்கள் வேண்டுமென்றே தன் மகனுக்காக ஒரு செல்வாக்கு மிக்க தந்தை செய்த இந்த செயலை மறந்துவிட்டது போல் செயல்படுகிறார்கள் என்பது மற்றொரு வரலாற்று உண்மை. ஏகாதிபத்திய உத்தரவை மீறியதற்காக கே சந்தானம் மற்றும் ஏடி கித்வானியுடன் ஜவஹர் கைது செய்யப்பட்டார். கடந்த கால நிகழ்வுகளை நினைவு கூர்ந்த சந்தானம், மோதிலால் நேரு தனது மகனின் இருப்பிடத்தை அறிய வந்த நாளை சுட்டிக்காட்டினார். ஆச்சரியம் என்னவென்றால், அதே மாலையில், நேரு அந்த காவலில் இருந்து விடுவிக்கப்பட்டார்.

ஆனால் அதற்கு முன், “நாபா சிறை அதிகாரிகள் திடீரென்று தங்கள் அணுகுமுறையை மாற்றிக்கொண்டு நாங்கள் குளிப்பதற்கு ஏற்பாடுகள் செய்யப்பட்டன. எங்கள் உடைகள் எங்களுக்கு வழங்கப்பட்டன, வெளியில் இருந்து வரும் நண்பர்கள் பழங்கள் மற்றும் பிற உணவுப்பொருட்களை அனுப்ப அனுமதிக்கப்பட்டனர், ”என்று மோதிலாலின் தலையீட்டை சந்தானம் நினைவு கூர்ந்தார். (பி.ஆர். நந்தா, நேரு: மோதிலால் மற்றும் ஜவஹர்லால், 217-23)

ஜவஹர்லால் நேரு, தனது சுயசரிதையில், இந்த நிகழ்வை ஒப்புக்கொண்டு, "வீரத்தை விட விவேகம் விரும்பப்பட்டது" (ஐபிட்) என்று எழுதுகிறார். நேருவின் அரசியல் ஆதரவைப் போலல்லாமல், அவருக்கு உதவ சக்திவாய்ந்த நண்பர்கள் அல்லது பொது நலன்கள் இல்லாததால், நாபா சிறையில் இருந்த நான்காவது உறுப்பினர் விடுவிக்கப்படவில்லை என்றும் அவர் ஒப்புக்கொண்டார். (ஜவஹர்லால் நேரு, சுதந்திரத்தை நோக்கி, 1941, ஜான் டே நிறுவனம்)

ஒவ்வொரு காங்கிரஸ்காரரும் இப்போது சாவர்க்கரின் உண்மையான தியாகத்தை விமர்சிக்கிறார்கள். நேருவின் சிறைவாசம் மற்றும் அவரது தந்தையின் செல்வாக்கிற்குப் பிறகு விடுவிக்கப்பட்டதற்கு மாறாக, சாவர்க்கருக்கு 25 ஆண்டுகள் ஆயுள் தண்டனை விதிக்கப்பட்டது என்பதை அவர்கள் மறந்துவிட்டதாகத் தெரிகிறது.

ஆங்கிலேயர்கள் அவரை ஒருபோதும் விடுவிக்க மாட்டார்கள் என்பதைப் புரிந்துகொண்ட சாவர்க்கர், இந்திய அரசியலில் தனது பங்கிற்கு பயந்து, 1920 இல் சிறை ஆணையத்தின் முன் சாட்சியமளித்தார். அவர் கூறினார், “என்னை அரசியலில் நுழைவதை நீங்கள் தடை செய்தால், நான் இந்தியாவில் சமூக மற்றும் இலக்கியப் பணிகளைச் செய்வேன். நான் மனித குலத்திற்கு வேறு பல வழிகளில் சேவை செய்ய முயற்சிப்பேன், நீங்கள் என் மீது விதிக்கும் எந்த நிபந்தனையையும் நான் மீறினால், வாழ்நாள் முழுவதும் என்னை இந்த சிறைச்சாலைக்கு திருப்பி அனுப்ப நீங்கள் சுதந்திரமாக இருக்கிறீர்கள். (தனஞ்சய் கீர், வீர் சாவர்க்கர், பாப்புலர் பிரகாஷன், 1950/1966)

சாவர்க்கரின் துணிச்சலையும், தியாகத்தையும் ஒரு குறிப்பிட்ட காரணத்திற்காக, அதாவது இந்துத்துவாவுக்கு எதிரான வெறுப்பை ஏளனம் செய்வதன் மூலம் வரலாற்றாசிரியர்கள் தங்கள் புறநிலைத்தன்மையை இழந்துவிட்டனர். ஆனால் வரலாறு எப்போதும் பாரபட்சமற்றது. அந்த வெறுப்பு மக்கள் 'உண்மையான' சுயராஜ்ஜியத்தைப் புரிந்து கொள்வதைத் தடுக்கும். சாவர்க்கரை உண்மையான தேசியவாதியாக நாங்கள் அங்கீகரிக்க மாட்டோம் என்று அவர்கள் தொடர்ந்து கூறுகிறார்கள், ஆனால் மிக முக்கியமாக, தாய்-தெய்வங்கள் (பாரத மாதா) மற்றும் பாரதியராகிய நாமும் அவரை உண்மையான தேசியவாதியாக ஏற்றுக்கொண்டபோது சாவர்க்கருக்கு உங்கள் ஒப்புதல் தேவையா? எதிர்க்கட்சிகளின் அரசியல் பிரசாரமே பெரிய தோல்வியாகத் தெரிகிறது.

ஆசிரியர் டெல்லி பல்கலைக்கழகத்தின் ஸ்ரீ அரவிந்தோ கல்லூரியில் உதவிப் பேராசிரியர்.