ஈகரை உறவுகளே இந்த மலரை வைத்து ஒரு கவிதை எழுதுங்கள்

mufa wrote:மலரே...
நான் உன்னுடன் மௌனமாக
பேசிய அந்த நாற்களை மறக்க முடியுமா...

உன் அழகை நான் ரசித்தேன்..
என் அழகை நீ ரசித்தாய்...
நம் இருவர் அழகை பலர் ரசித்தார்கள்...
ஆனால் காலங்கள் நம் இருவருக்கும்
முற்று புள்ளி வைத்து விட்டதே!...

மலரும் போது உன் கூடவே மலர்ந்தேன்..
பிரியும் போது என்னை விட்டு..
தனிமையில் சென்று விட்டாயே...
காரணம்...ஏன்?..
என்னை யாரோ பரித்து
சென்று விட்டார்கள்..என்பதற்காகவா?.....
இது என் அழுகையின் குரல்..
ஒரு மலராக..நான் இருக்கையில்...நன்றி..mufa

mufa wrote:அனைத்து நெயர்களும் தத்தமது திரமையினை வெளிப்படுத்தி உள்ளார்கள்...வாழ்த்துக்கள்...நன்றி

kavinele wrote:வறண்ட நிலத்தில்
வானம் பொழிந்தாற்போல்
ஒரு பாடல்.
அதிசயப் பூ ஒன்று வழிமாறி
என் கைக்குள் விழுந்ததாய்.

kavinele wrote:வறண்ட நிலத்தின் மேல்
வான் பொழியும் பூச்சொரியல்
கனத்த மனதிற்கு
மருந்திடும் மென் மயிலிறகு
துன்பத்தின் சாயலையும்
துரத்தி விடும் தேவதை
இன்பத்தை வரவழைத்து
இதம் தரும் இன்னிசை
சுட்டெரிக்கும் வெயிலினிலே
சுகந் தரும் ஆலமரம்
அலைக்கழியும் மனதிற்கு
அமைதி தரும் நந்தவனம்

kavinele wrote:குறள் 78:

அன்பகத் தில்லா உயிர்வாழ்க்கை வன்பாற்கண்
வற்றல் மரந்தளிர்த் தற்று.

கலைஞர் உரை:

மனத்தில் அன்பு இல்லாதவருடைய வாழ்க்கை, பாலைவனத்தில் பட்டமரம் தளிர்த்தது போன்றது.

மு.வ உரை:

அகத்தில் அன்பு இல்லாமல் வாழும் உயிர் வாழக்கை வளமற்ற பாலைநிலத்தில் பட்டமரம் தளிர்த்தாற் போன்றது.

சாலமன் பாப்பையா உரை:

மனத்தில்
அன்பு இல்லாமல் குடும்பத்தோடு வாழும் வாழ்க்கை, வறண்ட பாலை நிலத்தில்
காய்ந்து சுக்காகிப் போன மரம் மீண்டும் இலை விடுவது போலாம்.

Translation:

The loveless soul, the very joys of life may know,
When flowers, in barren soil, on sapless trees, shall blow.

Explanation:

The domestic state of that man whose mind is without love is like the flourishing of a withered tree upon the parched desert.