ஈகரை உறவுகளே இந்த மலரை வைத்து ஒரு கவிதை எழுதுங்கள்

அன்பகத் தில்லா உயிர்வாழ்க்கை வன்பாற்கண்
வற்றல் மரந்தளிர்த் தற்று.

மனத்தில் அன்பு இல்லாதவருடைய வாழ்க்கை, பாலைவனத்தில் பட்டமரம் தளிர்த்தது போன்றது.

அகத்தில் அன்பு இல்லாமல் வாழும் உயிர் வாழக்கை வளமற்ற பாலைநிலத்தில் பட்டமரம் தளிர்த்தாற் போன்றது.

மனத்தில்
அன்பு இல்லாமல் குடும்பத்தோடு வாழும் வாழ்க்கை, வறண்ட பாலை நிலத்தில்
காய்ந்து சுக்காகிப் போன மரம் மீண்டும் இலை விடுவது போலாம்.

The loveless soul, the very joys of life may know,
When flowers, in barren soil, on sapless trees, shall blow.

The domestic state of that man whose mind is without love is like the flourishing of a withered tree upon the parched desert.

kபிரியன் wrote:

நம்ம தலைவர் உத்தரவோடு

Manik wrote:மலர்கள்

சிவா wrote:இந்த வரண்ட
நிலத்தில் கூட
அழகிய பூ பூத்துள்ளது!!!

ஆனால் - உன்
மனதில் ஏனடி
காதலெனும் பூ
கானல் நீராகவே
காணாமல் போய்விட்டது!!!

Baby wrote:தாகம்

வறண்ட நிலத்திலும்
வாடாத மலரென
மங்கை நான்
இதழ் விரித்து காத்திருக்கிறேன்
ஆகாய கங்கையென - நீ
பொழியும்
எச்சில் படிந்த முத்தத்திற்காய்
தாகத்துடன்...!




இது என் சொந்த கவிதை. உமது கருத்துக்களை எதிர்நோக்கி அன்பு தோழி பேபி

appukuddy wrote:பாலை வனத்தில் மலர்திட்ட
பாச மலரே
உன்னை இவ்வரண்ட poomiயில்
வித்திட்டுச்சென்றவர் யாரோ?
நான் அறியேன்.
இப்பிளவுற்ற poomiயில்
பசுமை எனும் புறச்சி செய்ய
வந்தாயோ?
கண் இருந்தும் கண் இழந்தவரள்
வாழும் இந்த ஈரமற்ற poomiயில்
பசுமை எனும் சாதனை
படைக்க வந்தாயா?
வாடாத மலரே
உன் புறட்ச்சிக்கு நான்
தலை வணங்குகிறேன்
தொடரட்டும் உன் புதுமை
புறட்ச்சி.

UDAYASUDHA wrote:உங்க கவிதை மிகவும் அருமை பேபி, அப்புக்குட்டி.வாழ்த்துக்கள்.

பெரிய தல, இது உங்களுக்கு அனுபவ கவிதையோ? மாணவி ஒத்துக்க மாட்டேங்றாங்களா?

எங்கே நமது கவி பேரரசு தமிழன்?

shamsudeen wrote:[img]இந்த வரண்டநிலத்தில் கூட
அழகிய பூ பூத்துள்ளது!!! ஆனால் அவளின் ஈரம்உள்ள
இதயத்தில் காதல் எனும் பூ பூக்கவில்லை!

rifas wrote:அழகிய வரண்ட நிலத்திலே உண் அழகிய முகம் போலே
பூத்திருக்கும் இந்த பூ குட என்னை நேசிகின்றதே
ஏன் நீ என்னை ஒரு வரண்ட நிலம்போல் மறந்தாய்