நா சொல்ற வரைக்கும்--- மஹா பெரியவா

1964-ல், வர்ஷ ஆரம்பத்தில் ஒருநாள் ஶ்ரீமடத்து மானேஜருக்கு பெரியவாளுடைய உத்தரவு.....
"மடத்துக்கு அரிசி மூட்டை குடுக்கறவாளையெல்லாம் இனிமே ராமேஶ்வரத்ல, நம்ம மடத்துக்கு அனுப்பச் சொல்லிடு..."
"நா....சொன்னபடி அத்தன அரிசி மூட்டையும் நம்ம ராமேஶ்வரம் மடத்துக்குத்தான் அனுப்பணும்"
பெரியவா ஒரே பிடிவாதமாக கால் ஆயிரம் மூட்டைகளை ராமேஶ்வரத்தில் சேர்க்க செய்தார். அதே வர்ஷம் ஸ்ரீமடம் காரைக்குடியில் முகாம். அப்போதைய முதன்மந்த்ரி ஸ்ரீ M. பக்தவத்ஸலம். நம் பெரியவாளிடமும், ஸ்ரீமடத்திடமும் மிகுந்த பக்தியும், நம்பிக்கையும் உடையவர். பெரியவாளை தர்ஶனம் பண்ண, காரைக்குடிக்கு வந்தார்.
எந்தவித படாடோபமும் இல்லாமல்!
"ராமேஶ்வரத்துக்கு பக்கத்ல, தனுஷ்கோடி-ன்னு ஒரு க்ஷேத்ரம் இருக்கு.....கேள்விப்பட்ருக்கியோ?...."
"ஆமா....பெரியவா"
"நீ.....ஒடன்னே ஆர்டர் போட்டு, அந்த ஊர்ல இருக்கற ஜனங்கள் அத்தனபேரையும், கன்னு, காலி உள்பட, ஸாமான் செட்டோட, வீடுகளக் காலி பண்ணிண்டு, வெளில, தள்...ளி எங்கியாவுது போச்சொல்லிடு!.....அதோட, ஒன்னோட ராஜாங்க ஸாமான்கள் [Government documents] அத்தனையையும் எடுத்துண்டு, தூரத்ல எங்கியாவுது கொண்டு போய் பத்ரமா வெக்கச் சொல்லு....."
"ஏன்? எதுக்கு இப்டியொரு அவஸர உத்தரவு?...."
திரு. பக்தவத்ஸலத்தின் உள்மனஸில் கூட, இந்த மாதிரி கேள்விகள் எழவில்லை! அப்படியொரு விஶ்வாஸம், பக்தி, நம் பெரியவாளிடம்! பெரியவாளின் அருமை, பெருமை தெரிந்தவர்!
அந்த வர்ஷம், டிஸம்பர் கடைசியில் ராமேஶ்வரத்தில் பயங்கரமான புயல் வீசியது! பாம்பன் பாலம் தகர்ந்தது ! ஒரு ரயிலே கடலில் அடித்துச் செல்லப்பட்டு, நூற்றுக்கணக்கானோர் இறந்தனர்! தனுஷ்கோடியை அப்படியே முழுஸாக கடல் கபளீகரம் பண்ணியது ! கடலின் கொந்தளிப்பை மீறி ராமேஶ்வரத்திற்கு உணவு பண்டங்கள், உதவிகள் அனுப்புவது இயலாத கார்யமாயிற்று!
இந்த பயங்கர சூழலில், ராமேஶ்வரத்தில் சிக்கி கொண்ட ஆயிரமாயிரம் ஜனங்கள், நாய், பசு, குதிரை, யானை போன்ற ம்ருகங்கள் என்று அத்தனை ஜீவராஸிகளின் வயிற்றையும் வாடாமல் பார்த்துக் கொண்டது........
ஆம்......பல மாஸங்களாக பெரியவா உத்தரவுப்படி, அங்கு ஸேகரித்து வைக்கப்பட்ட 250 மூட்டை அரிசிதான்!
மானேஜர் கண்களில் கண்ணீரோடு பெரியவாளுக்கு நமஸ்காரம் பண்ணினார், முதலில் அனாவஸ்யமாக விவாதம் பண்ணியதற்காக!
பெரியவா சொன்னதை 'பகுத்தறிவால்' ஆராய்ந்து கொண்டிருக்காமல், 'தான் ஒரு மந்திரி' என்ற அஹம்பாவம் துளியும் இல்லாமல், 'தெய்வம் சொல்கிறது; நான் செய்யவேண்டும்' என்ற பண்பை பெற்றிருந்த ஶ்ரீ பக்தவத்ஸலம், உடனே தன்னுடைய அவஸரகால ஆர்டரைப் போட்டு, தனுஷ்கோடியை காலி பண்ண வைத்ததால், ஆயிரக்கணக்கான உயிர்சேதம் தவிர்க்கப்பட்டது!
அண்ட பேரண்டங்களை படைத்து, நல்ல முறையில் அவைகளைக் காப்பவனே, ஸமயம் வரும்போது, அதை அழிக்கவும் செய்கிறான். பெரியவா அம்மாதிரி ஒரு பயங்கரமான புயல் வருவதை தடுத்திருக்கலாமே? என்று கேட்கத் தோன்றும். இயற்கையை, அதன் நன்மை, சீற்றம் இவைகளோடு படைத்ததும் அவனே! அதன் நியதியை அவனே மாற்றினால், அந்த இயற்கைக்குரிய மரியாதையைத் தடுப்பதாகும்.
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர

நன்றி சுதர்ஷன் கிருஷ்ணமூர்த்தி /முகநூல்.