மண்ணின் கேள்வி - (விந்தன் குட்டிக் கதைகள்)

'எனக்கு மட்டும் ஒரு காணி நிலம் சொந்தமா யிருந்தால்
கஞ்சிக்கு ஏன் காற்றாய்ப் பறக்கப் போகி றேன்?' என்று
தன்னைப் பார்க்கும் போதெல்லாம் குடியானவர்கள் பலர்
பெருமூச்சு விடுவதைக் கண்ட மண்ணுக்கு அதன் காரணம்
என்னவென்று விளங்க வில்லை.
-
ஒரு நாள் அது காற்றை நோக்கி, ' காற்றே, காற்றே!
நீ எல்லோருக்கும் சொந்தமாயிருக்கிறாயே, நான் ஏன்
சிலருக்கு மட்டும் சொந்தமாயிருக்கிறேன்?" என்று கேட்டது.
-
'அது என்னவோ போ, எனக்கு வேலை தலைக்கு மேல்
கிடக்கிறது!' என்று சொல்லிவிட்டுக் காற்று மேலே சென்று
விட்டது.
-
அடுத்தாற்போல் நெருப்பை நோக்கி, 'நெருப்பே, நெருப்பே!
நீ எல்லாருக்கும் சொந்தமாயிருக்கிறாயே,
நான் ஏன் சிலருக்கு மட்டும் சொந்தமாயிருக்கிறேன்" என்று
கேட்டது மண்.
-
'அது என்னவோ போ, உனக்குப் பதில் சொல்ல என்னால்
முடியாது!’ என்று சொல்லிவிட்டு நெருப்பு சாம்பலாகி
விட்டது
-
. 'சரி, நீரையாவது கேட்டுப் பார்ப்போம் என்று எண்ணி,
நீரே நீரே! நீ எல்லாருக்கும் சொந்தமா யிருக்கிறாயே, நான்
ஏன் சிலருக்கு மட்டும் சொந்தமா யிருக்கிறேன்?' என்று
கேட்டது மண்.
-
‘'என்னைக் கேட்காதே; உன் கணவனைக் கேள்!" என்று நிற்க
நேரமில்லாமல் நீர் ஓடிவிட்டது. கடைசியாக விண்ணை
நோக்கி, “இங்கே பாருங்கள், உங்களைத்தான்! நீங்கள்
எல்லாருக்கும் சொந்தமாயிருக்கிறீர்களே, நான் ஏன் சிலருக்கு
மட்டும் சொந்தமாயிருக்கிறேன்?' என்று கேட்டது மண்.
-
'போடி, பைத்தியமே! உன்னிடம் இருக்கும் பொன்னை நீ ஏன்
மனிதனுக்குக் காட்டினாய்?
அதனால் தான் எங்களைப்போல் உன்னால் எல்லாருக்கும்
சொந்த மாயிருக்க முடியவில்லை!" என்றது வானம்.
-
-----------------------
நன்றி- விக்கிமூலம்