"செத்தும் கொடுத்தான் சீதக்காதி"

அக்காலத்தில் புலவர்களும் கவிஞர்களும் கலைஞர்களும்
தங்கள் திறனை வெளிப்படுத்தி மன்னர்களிடமும்
செல்வந்தர்களிடமும் பரிசில் பெற்றுச் சென்றனர்.

அவர்களின் வருவாய் அதை மட்டுமே நம்பி இருந்தது.
இவர்களை ஆதரிக்கப் பல நல்உள்ளம் படைத்த
வள்ளல்களும் இருந்தனர். நாடி வந்தவர்க்குப்
பொன்னும் பொருளும் புகழும் அளித்தனர்.

அதுபோன்ற வள்ளல்களில் ஒருவர் தான் சீதக்காதி.
ஒரு தமிழ் இசுலாமியர். இவரின் இயற்பெயர்
ஷைகு அப்துல் காதிறு மரக்காயர்.

17ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் இராமநாதபுரம்
மாவட்டம் கீழக்கரையில் வாழ்ந்தவர். பரம்பரைச்
செல்வந்தர். மிளகு வணிகம் செய்து பெரும்பொருள்
ஈட்டியவர். சமய வேறுபாடின்றி தமிழ்ப் புலவர்களையும்
ஏழை மக்களையும் பெரிதும் ஆதரித்தவர்.

நபிகள் நாயகத்தின் புகழ் கூறும் சீறாப்புராணத்தைப்
பரப்பப் பெரிதும் உதவி செய்தவர்.

இவரைப் பற்றிச் சில சிற்றிலக்கியங்களும் த
னிப்பாடல்களும் உள்ளன.

ஒருமுறை, சீதக்காதி அவர்கள் காயல் நகருக்குச்
( இது தூத்துக்குடி மாவட்டத்தில் உள்ள காயல் பட்டினம்
ஊராக இருக்கலாம் ) சென்ற போது, வறியவர் ஒருவர்
தன் மகளின் திருமணத்திற்குப் பொருள் வேண்டினார்.

சீதக்காதி அவர்கள் உடனே தர முற்பட்ட போது,
திருமணத் தேதி நிச்சயம் ஆன பின் பெற்றுக்
கொள்வதாகத் தெரிவித்தார்.

சீதக்காதி அவர்கள் அதன் பின் ஊர் திரும்பினார்.
சில காலம் கழித்து நோய்வாய்ப்பட்டு இறந்தார்.
அச்சமயம் அங்கு வந்தார் வறியவர்.

வள்ளல் பெருமானிடம் பொருள் பெற வந்தவர், அவர்
இறந்த செய்தி கேட்டு இடிந்து போனார். அவரின் ஒரே
நம்பிக்கைச் சுடரும் இறந்ததை நினைத்து , மிகவும்
துயருற்றார்.

தனக்கு உதவ முன்வந்த பெருமானுக்கு அஞ்சலி செலுத்த
எண்ணி, அவரை அடக்கம் செய்த பள்ளிவாடிக்குச்
சென்றார். அமைதியாக அங்கே சில நிமிடங்கள் அஞ்சலி
செலுத்தினார்.

அப்போது தான் ஓர் அதிசயம் நிகழ்ந்தது. சீதக்காதி
அவர்களின் வலது கரம் வெளிப்பட்டது.
அதில் முத்து பதித்த மோதிரம் ஒன்று இருக்கக் கண்ட
ஊர்ப் பெரியவர்கள் அதை அவரிடம் தந்தனர்.

இறந்த பிறகும் தான் கொடுத்த வாக்கைக் காப்பாற்றிய
சீதக்காதி வள்ளலின் பெருமையை உணர்ந்த அவர்கள்
" செத்தும் கொடுத்த சீதக்காதி புகழ் வாழி " என்று கூறினர்.
அன்று முதல் செத்தும் கொடுத்த சீதக்காதி என்று
தமிழர்கள் இதயத்தில் நீங்கா இடம் பெற்றார்.
-
-----------------
படித்ததில் பிடித்தது