பட்டினத்தார் பாடுகிறார்:

கோடிக்கணக்கான செல்வம் வைத்திருந்த பட்டினத்தார்,
மின்னல் மின்னி மறையும் நேரத்திற்குள்ளாகவே, செல்வம்
அனைத்தையும் துறந்து துறவியாகப் போனவா்!

அப்படிப்பட்ட பட்டினத்தார் பாடுகிறார்:

பிறக்கும்பொழுது கொடு வந்ததில்லை பிறந்து மண்மேல்
இறக்கும்பொழுது கொடு போவதில்லை இடைநடுவில்
குறிக்குமிச்செல்வம் சிவன் தந்ததென்று கொடுக்க அறியா
திருக்குங் குலாமருக்கு என் சொல்வேன் கச்சியேகம்பனே
-
(திருவேகம்ப மாலை - பட்டினத்தார் பாடல்)

“காஞ்சிபுரத்தில் எழுந்தருளியிருக்கும் ஏகாம்பரநாதனே,
பிறக்கும்போது யாரும் எதையும் தன்னுடன் கொண்டு
வந்ததில்லை;இறக்கும்போது, தான் அதுவரை சம்பாதித்த
கோடானுகோடி செல்வங்களில், ஒன்றையும் தன்னுடன்
எடுத்துக்கொண்டு போவதில்லை.

பிறப்பிற்கும் இறப்பிற்கும் நடுவில், அதாவது வாழும்
காலத்தில் கிடைக்கும் செல்வம் சிவபெருமான் நமக்குக்
கொடுத்தது என்று எண்ணி, இருப்பவா்க்குக் கொடுக்காமல்
இறந்துபோகும், பிரபஞ்ச அடிமைகளை நான் என்னவென்று
சொல்வேன்?’ என்று சிவபெருமானிடமே முறையிடுகிறார்.

பட்டினத்தாரின் இக்கூற்றை ஒப்புக் கொள்கிறோமோ
இல்லையோ, உண்மை இதுதான். சற்று எளிமையாகப்
பார்த்தால், சிறிதளவாவது புரியும்.

கடைபிடிக்கிறோமா, இல்லையா என்பது வேறு விஷயம்.
உதாரணமாக, கொரியா் சா்வீஸ்காரா், பலருக்கும் பலவிதமான
கடிதங்களைத் தருகிறார்.

அவா் எவ்வளவுதான் பொறுப்பாக நடந்துகொண்டாலும்,
அவா் கொடுக்கும் கடிதங்களில், பார்சல்களில் ஒன்றுகூட
அவருடையது அல்ல. அவருக்கு அது தெரியும். அதை விடுத்து,
தான் தரும் கடிதங்களையோ, பார்சல்களையோ அவா்
தனதென்று உரிமை கொண்டாடினால் எப்படி இருக்கும்?

அதேசமயம் கொரியா் சா்வீஸ்காரா், தனக்கு வந்தவற்றை,
எடுத்துக் கொள்ளலாம் அல்லவா?

அதுபோல, நாம் அனைவருமே கொரியா் சா்வீஸ்காரா்கள்தான்.
நமக்கு உண்டானவை போக மற்றவற்றை, (இயன்றவரை)
மற்றவா்க்குக் கொடுத்தால், வாழ்வில் எந்த நாளிலும், எந்த
நேரத்திலும் துயரே தீண்டாது.

தெய்வம் கூடவே இருந்து காப்பாற்றும்
-
----------------------------
-பி.என்.பரசுராமன்
நன்றி-குங்குமம்