ஜி.ஆளவந்தார் எழுதிய, ‘மாவீரன் திப்பு சுல்தான்’ நுாலிலிருந்து

மார்ச், 17௦7ல் காலமானார், பேரரசர் அவுரங்கசீப்.
சக்கரவர்த்தி இறந்தவுடன், பேரரசு சின்னாபின்னமாயிற்று.
அவுரங்கசீப்புக்கு மூன்று மகன்கள். மூத்தவர், தன் இரு
தம்பிகளையும் கொன்று, பகதுார்ஷா என்ற பெயருடன்
முடி சூட்டிக் கொண்டார்.

இவர், ஐந்து ஆண்டுக்குப் பின், 1712ல் காலமானார்.
இவருடைய நான்கு மகன்களுக்கு இடையே, அரச பதவிக்கு
போட்டி.

மூத்தவன் ஜகந்தர்ஷா, தன் மூன்று தம்பிகளையும் கொன்று,
அரசனானான். இவனுடைய ஆட்சி ஒரு சில மாதங்களே
நீடித்தது. அவனால் கொலை செய்யப்பட்ட ஒரு தம்பியின்
மகன், பரூக் என்பவன், ஜகந்தர்ஷாவை சிம்மாசனத்திலிருந்து
இறக்கி, செருப்பு காலால் உதைத்தே கொன்றான்.

கடந்த, 1713ல் அரசனான பரூக், ஆறு ஆண்டுகள் தான்
பதவியில் நீடித்தான். இவனை பதவியிலிருந்து இறக்கினர்,
சையத் சகோதரர்கள்.

அரச சபையில் சிற்றரசர்கள் முன்னிலையிலேயே ஒருவன்,
பரூக்கை, மயிலாசனத்திலிருந்து தள்ளினான். பரூக் மார்பின்
மீது உட்கார்ந்து, அவன் கண்ணைத் தோண்டி எடுத்து,
தரதரவென்று இழுத்துச் சென்று, கேவலமான முறையில்
கொன்றான்.

இதன்பின், பகதுார்ஷாவின் இரண்டு பேரன்களை,
ஒருவர் பின் ஒருவராக சிம்மாசனத்தில் பொம்மைகளை
போல் அமர்த்தினர், சையத் சகோதரர்கள்.

ஒரு சில மாதங்களுக்குத் தான் இக்கூத்து. இரு அப்பாவி
மன்னர்களும், அடுத்தடுத்து கொல்லப்பட்டனர்.

பகதுார்ஷாவின் மற்றொரு பேரன் முகம்மது ஷா, 1719ல்,
அரியாசனம் ஏறினான். இவன், சதித் திட்டம் தீட்டி, சையத்
சகோதரர்கள் இருவரையும் கொன்றான்.

இத்தோடு, முகலாயர் வம்சம் அழிந்தது.
பாரசீக மன்னன் படையெடுத்து வந்து, கொள்ளையடித்துச்
சென்றான்.

அவன் போன கையோடு, கிழக்கிந்திய கம்பெனியார்,
இங்கிலாந்திலிருந்து வந்து, இந்தியாவைப் பிடித்துக்
கொண்டனர்.
----
நடுத்தெரு நாராயணன்
தண்ணை – வாரமலர்