அமைதிக்குப் பஞ்சமில்லை, ஆனந்தத்துக்கும் அளவில்லை.

அது ஒரு கிராமம். கிராமத்துக்கு துறவி ஒருவர் வந்தார்.
ஊர் மக்கள் ‘எங்கள் கவலைகள் ஒழிய வேண்டும். நாங்கள்
விரும்புவது எல்லாம் நடக்க வேண்டும். அதற்கு நீங்கள்தான்
அருள் புரிய வேண்டும்’ என்று துறவியிடம் வேண்டினார்கள்.

எல்லாவற்றையும் மௌனமாக கேட்டுக் கொண்ட துறவி
அடுத்த நாள் அந்த கிராமத்தில் ஓர் அசரீரியை ஒலிக்கச்
செய்தார். ‘நாளை பகல் 12 மணிக்கு இந்தக் கிராமத்தில்
ஓர் அதிசயம் நடக்க இருக்கிறது. அந்த நேரம் உங்கள்
எல்லா கவலைகளையும் ஒரு கற்பனையான சாக்குப்
பையில் கொண்டுபோய் ஆற்றில் போட்டு விடுங்கள்.

பிறகு அதே கற்பனைக் கோணிப்பையில் நீங்கள் விரும்பும்
வீடு, நகை, நட்டு அனைத்தையும் அதில் போட்டு வீட்டுக்கு
கொண்டு வருவதாகக் கற்பனை செய்து கொள்ளுங்கள்.
உங்கள் கற்பனை பலிக்கும்.

அதன்படி அடுத்த நாள் மக்கள் தங்களின் பிரச்சனைகளை
மூட்டை கட்டி ஆற்றில் போட்டு விட்டு கார், பங்களா,
நெக்லஸ் என்று தாங்கள் சந்தோஷம் என்று கருதிய அனைத்து
பொருட்களையும் கற்பனை மூட்டையில் கட்டியெடுத்துக்
கொண்டு ஊர் திரும்பினார்கள்.

திரும்பியவர்கள் ஆச்சரியத்தில் திக்குமுக்காடிப் போனார்கள்.
ஆம், அசரீரி சொன்னது அப்படியே பலித்து விட்டது. கார்
வேண்டும் என்று நினைத்தவரின் வீட்டு முன் நிஜமாகவே கார்
நின்றிருந்தது. மாடி வீடு வேண்டும் என்று கேட்டவரின் வீடு
மாடி வீடாக மாறியிருந்தது. எல்லோருக்கும் சந்தோஷம்
பிடிபடவில்லை,

ஆனால் அந்த சந்தோஷம் கொஞ்ச நேரம்தான். பிறகு,
‘ஐயையோ, நாம் ஒற்றைவட தங்க செயின் கேட்டோம்.
அதுதான் கிடைத்தது. ஆனால் அடுத்த வீட்டுப் பெண் ரெட்டை
வடச்செயின் கேட்டு வாங்கி விட்டாளே!

நாம் வீடுதான் கேட்டோம். ஆனால் எதிர்வீட்டுக்காரர் பங்களா
கேட்டு வாங்கி விட்டாரே! நாமும் அது போல கேட்டிருக்கலாமே!
சந்தர்ப்பத்தை நழுவ விட்டு விட்டோமே’ என்று மீண்டும்
கவலைப்படத் தொடங்கி விட்டார்கள்.

கடல் முழுவதும் நீர், என்றாலும் கப்பல் மட்டும் கம்பீரமாகச்
செல்கிறது, மனம் எனும் கப்பலுக்குள் கவலை என்னும் நீர்
புகாத வரை அமைதிக்குப் பஞ்சமில்லை,
ஆனந்தத்துக்கு அளவில்லை.
-
----------------------
படித்ததில் பிடித்தது