விகர்ணன்...

விகர்ணன்...

கௌரவர்களில் ஒருவன்.... துரியோதனனின் பதினைந்தாவது தம்பி....

பிற துரியோதனாதிகளைப்போல அல்லாமல் , மிக நல்லவன்.... தர்ம நியாய‌ங்கள் தெரிந்தவன்... அதன் காரணமாகவே துரியோதனன் மற்றும் துச்சாதனனின் வெறுப்பை சம்பாதித்துக்கொண்டவன்...

சூதாட்டத்தில் தர்மர் தோற்றவுடன் , திரௌபதியை சபைக்கு இழுத்து வரும்படி துரியன் பணிக்கிறான்.... துச்சாதணன் சென்று பாஞ்சாலியை இழுத்து வருகிறான்... சபையே செய்வதறியாது தலை குனிகிறது....

அப்போது அந்த கொடுமையை , அநீதியை எதிர்த்து வாதிட்டவர்கள் இரண்டே பேர் ..ஒன்று விதுரர் மற்றவன் விகர்ணன்.

தன்னை இழந்த தர்மனுக்கு திரௌபதியை பணயம் வைக்க அருகதையில்லை என்று வாதிடுகிறான்....அவன் வாதம் ஏற்கப்படுவதில்லை.... நடக்க இருக்கும் கொடுமையை காண இயலாததால் , இந்த பெண்ணின் கோபத்தால் நம் குலம் அழியாமல் இருக்க இறைவனை வேண்டுவது மட்டுமே என்னால் முடியும் என்று கூறிவிட்டு அவையை விட்டு வெளியேறுகிறான்....

திரௌபதி துகிலுரியப்பட்டவுடன் கோபத்தின் உச்சிக்கே சென்ற பீமன் கௌரவர்கள் நூறு பேரையும் என் கைகளால் கொல்வேன் என்று சபதம் இடுகிறான்.... சொன்னபடியே செய்தும் காட்டுகிறான்... குருக்ஷேத்திரத்தில் இறுதி யுத்தத்தில் துரியோதனாதிகள் ஒவ்வொருவராக தன் கையால் கொல்கிறான்...

துச்சாதனனை கொன்ற பிறகே பீமன் விகர்ணனை யுத்தத்தில் சந்திக்கிறான்... அவனை கொல்ல மறுக்கிறான்... எல்லா சந்தர்ப்பங்களிலும் தங்களுக்கு ஆதரவாக தர்மத்தின்படி வாதாடிய அந்த நல்ல மனிதனை கொல்ல எப்படி மனது வரும்?

ஆனால் விகர்ணன் தன்னை கொன்றுவிடும்படி பீமனிடம் சொல்கிறான்.... பீமன் மீண்டும் மீண்டும் தம்பி ... நீ நல்லவன்.... உன்னை கொல்லமாட்டேன் .. நீ போய்விடு என்கிறான்...

அப்போது விகர்ணன் பீமனைப்பார்த்து '' இப்போது நீ நல்லவன் என்று சொல்லும் உனக்கு அன்று சபதம் செய்தபோது என்னை நினைக்கவில்லையே? துரியோதனாதிகள் நூறு பேரையும் கொல்வேன் என்றுதானே சபதமிட்டாய்...? கௌரவர்களில் ஒரு நல்லவன் இருக்கிறான்... அவனை கொல்லவேண்டாம் என்று நீ நினைக்கவில்லையே? இன்று என்னை கொல்லாவிட்டால் , உன் சபதம் பொய்யாகிவிடும்... கௌரவர்கள் நூறு பேரையும் கொல்வேன் என்ற உன் சபதம் நிறைவேறாமல் போய்விடும்...எனவே என்னை உன் கையால் கொன்று விடு....என்கிறான்....

வேறுவழியே இல்லாமல் பீமன் விகர்ணனை கொல்கிறான்...

அன்றும் சரி ..இன்றும் சரி நல்லவர்கள் கதி இதுதான்... அவர்கள் இருப்பது வெளியில் தெரிவதும் இல்லை... பிறருக்கு நினைவுக்கு வருவதும் இல்லை.... தீமைதான் எங்கும் முன்னால் நிற்கிறது...அதனால்தான் அவற்றை அழிக்க இறைவன் அவதாரம் எடுக்க வேண்டியிருக்கிறது.

நன்றி வாட்சப் !

Code:


அப்போது விகர்ணன் பீமனைப்பார்த்து '' இப்போது நீ நல்லவன் என்று சொல்லும் உனக்கு அன்று சபதம் செய்தபோது என்னை நினைக்கவில்லையே? துரியோதனாதிகள் நூறு பேரையும் கொல்வேன் என்றுதானே சபதமிட்டாய்...? கௌரவர்களில் ஒரு நல்லவன் இருக்கிறான்... அவனை கொல்லவேண்டாம் என்று நீ நினைக்கவில்லையே? இன்று என்னை கொல்லாவிட்டால் , உன் சபதம் பொய்யாகிவிடும்... கௌரவர்கள் நூறு பேரையும் கொல்வேன் என்ற உன் சபதம் நிறைவேறாமல் போய்விடும்...எனவே என்னை உன் கையால் கொன்று விடு....என்கிறான்....

வேறுவழியே இல்லாமல் பீமன் விகர்ணனை கொல்கிறான்...

அன்றும் சரி ..இன்றும் சரி நல்லவர்கள் கதி இதுதான்... அவர்கள் இருப்பது வெளியில் தெரிவதும் இல்லை... பிறருக்கு நினைவுக்கு வருவதும் இல்லை.... தீமைதான் எங்கும் முன்னால் நிற்கிறது...அதனால்தான் அவற்றை அழிக்க இறைவன் அவதாரம் எடுக்க வேண்டியிருக்கிறது.




ரொம்ப நல்லவராக இருப்பவர்களுக்கு இது தான் கதி
இது எனக்கு பல நேரங்களில் நடந்திருக்கிறது .