தம்பி தங்கக் கம்பி!

முன்னொரு காலத்தில் ஆழியூர் என்ற ஊரில் அண்ணன், தம்பி இருவர் வாழ்ந்து வந்தனர். அவர்களது பெற்றோர் இறந்துவிட்டனர். தகப்பனார் வைத்திருந்த சொத்துக்களை எல்லாம் ஏமாற்றி எடுத்துக் கொண்டான் அண்ணன்.

பணக்கார வீட்டுப் பெண்ணை மணந்து இன்பமாக பெரிய வீட்டில் வாழ்ந்து வந்தான். தம்பியோ ஏழைப் பெண்ணான வினிதாவை மணந்து குடிசையில் வாழ்ந்து வந்தான்.

ஏழைப் பெண் மிகவும் நல்ல குணம் கொண்டவள். கணவன் கொண்டு வரும் வருமானத்தில் சிக்கனமாக செலவு செய்து, சில கோழிகளை வளர்த்து வந்தாள். அவற்றில் இருந்து கிடைக்கும் முட்டைகளை விற்று வந்தாள்.

அண்ணனின் மனைவி சரியான ஆடம்பர பேர்வழி. தாம்தூம் என்று செலவு செய்வாள். கணவன் எவ்வளவு கொண்டு வந்தாலும் செலவு செய்துவிட்டு அவனிடம் மேலும் பணம் கேட்டு சண்டை போடுவாள். வினிதா வளர்த்து வரும் கோழிகள் மீது பொறாமை கொண்டாள் பணக்காரி. அவைகளை அழித்துவிட வேண்டும் என்று துடித்தாள்.

ஒருநாள் வினிதா இல்லாத சமயத்தில் ஆட்களை வைத்து அந்தக் கோழிகளைப் பிடித்து வந்து குருமா வைத்தாள். வீடு திரும்பிய வினிதா தன் கோழிகளைக் காணாது தவித்தாள். பணக்காரியின் மீது சந்தேகம் இருந்தது. இருப்பினும் கேட்க முடியுமா? மிகவும் வேதனையுடன் இருந்தாள் வினிதா.

அந்த வருடத்தில் மழை பயங்கரமாக இருந்தது. ஒரு வாரமாக விறகு வெட்டச் செல்லாததால், வீட்டில் சாப்பிடுவதற்கு சிறிதும் உணவில்லை. எனவே, அண்ணனிடம் சென்று, ""சிறிது சோளக்கதிர்கள் இருந்தால் தாருங்கள் அண்ணா. நான் வேலைக்குப் போனதும் திருப்பித் தந்துவிடுகிறேன். மிகவும் பசியாக இருக்கிறது,'' என்றான் தம்பி.

""போடா தரித்திரம் பிடிச்சவனே... ஒரு பிடி சோளம் கூட கிடையாது,'' என்று சொல்லி விரட்டி அடித்தான்.

நொந்து போய் வீடு திரும்பிய தம்பிக்கு, அன்று இரவு ஒரு கனவு வந்தது. அந்தக் கனவில், ""உன் வீட்டிற்கு அருகில் இருக்கும் மைதானத்தில் புதையல் இருக்கிறது. போய் எடுத்துக் கொள்,'' என்றது ஒரு குரல்.

காலையில் கண் விழித்த தம்பி மைதானத்திற்கு கிளம்பினான். தம்பி வேகமாக எங்கோ செல்வதை பார்த்த அண்ணன், ""தம்பி எங்கேடா போற?'' என்றான்.

பொய் சொல்லத் தெரியாத தம்பி உண்மையைக் கூறினான். ""இரு... இரு... நான் போய் எடுத்து வருகிறேன்,'' என்று வேகமாக தன்னுடைய சைக்கிளை எடுத்துக் கொண்டு சென்றான் அண்ணன்.

மைதானத்தில் இறந்த குதிரை ஒன்றின் உடல் கிடந்தது. அதைக் கண்டு ஆத்திரம் அடைந்த அண்ணன், அதன் நான்கு கால்களையும் வெட்டி வந்து தம்பியின் வீட்டின் முன் தூக்கி எறிந்தான்.

""இதுதான் நீ சொன்ன புதையல், எடுத்துக்கோ,'' என்று சொல்லிவிட்டு வேகமாகச் சென்றான். தம்பிக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. அந்தக் கால்களை இழுத்துக் கொண்டு போய் கொல்லையில் தூக்கி எறிந்தான். அதிலிருந்து தங்க காசுகள் கொட்டின. மகிழ்ச்சியுடன் எல்லா காசுகளையும் பொறுக்கினான் தம்பி.

இதை மாடியில் இருந்து பார்த்துவிட்டான் அண்ணன். ஆத்திரத்துடன் ஓடினான் மைதானத்தை நோக்கி வேகமாக. அங்கே தானே குதிரையின் முழு உடலும் கிடக்கிறது. "குதிரையின் கால்களிலே இவ்வளவு தங்கக் காசுகள் இருந்தால், உடம்பில் எவ்வளவு காசுகள் இருக்கும்' என்று நினைத்து ஓடினான்.

குதிரையின் உடம்பைப் புரட்டினான். அதிலிருந்து மிகவும் அசிங்கமான புழுக்கள் கொட்டின. அதைக் கண்டதும் அருவருப்படைந்து வீட்டுக்கு ஓடி வந்துவிட்டான் அண்ணன்.

தம்பி அந்தப் பொற்காசுகளைக் கொண்டு தொழில் செய்து அண்ணனை விடப் பெரிய பணக்காரன் ஆனான். ஆனால், பொறாமையால் அழிந்து போனான் அண்ணன்.

குட்டீஸ்... பொறாமை எலும்புருக்கி நோய் போன்றது. அதற்கு இடம் கொடுத்தால் உங்களையே உருக்கிவிடும். புரிஞ்சிதா?

***