ஆட்டுவித்தால் ஆர் ஒருவர் ஆடாதாரே

-
மனம் மொழி உடம்பு ஆகியவற்றால் உயிர்கள் செய்யும்
செயல்கள் (நன்மை, தீமைகள்) கர்மம் அல்லது வினை
எனப்படும்

ஓர் உயிர் பல பிறவிகளில் செய்த செயல்கள் அல்லது
கன்மங்களின்தொகுப்பு சஞ்சிதவினை அல்லது
பழவினை எனப்படும்

ஒரு உயிர் எடுத்துள்ள இப்பிறப்பில் செய்யும்நல்வினையும்
தீவினையும் ” ஆகாமியவினை. அல்லது வருவினை ”
எனப்படும்

ஓர் உயிர் எடுத்துள்ள பிறவியில் அனுபவிப்பதற்கென்
று அமைந்துள்ள வினை ” பிராரத்த வினை, அல்லது
நுகர் வினை எனப்படும் ,
இது சஞ்சிதவினையின் ஒரு தொகுப்பில் இப்பிறவியில்
நாம் அனுபவிப்பதற்கு உரிய ஒரு பகுதியே

நாம் செய்த வினைகளை நாமே அனுபவிப்பதைத்தான்
ஊழ் அல்லது விதி என்கிறோம்.

இந்த மூவை வினைகளும் இல்லாமல் போனால் பிறப்பும்
இறப்பும் இல்லாது போகும் இவ்வுயிர் சிவலோகத்தில்
சேரந்திருக்கும் இதற்கு பிறப்பு இறப்பு இல்லை என்பதாம்.
இதனை முக்திபேறு என்கிறோம்

அறிந்தும் அறியாமலும் பல பிறவிகளில் செய்த வினைகளில்
ஒரு பகுதியை கழிப்பதற்கு இந்த பிறப்பை நமக்கு இறைவன்
இந்த பிறப்பை அளித்துள்ளார்.

நாம் என்ன செய்கிறோம். மேலும் வினைகளை சேர்த்து
கொள்கிறோம. இதனால் மீண்டும் மீண்டும் பிறப்பு வந்து
கொண்டே இருக்கும் என்பதில் சந்தேமில்லை.

” பிறந்தோர் உறவது பெருகியதுன்பம்
பிறவார் உறுவது பெரும் பேரின்பம் ”

எடுத்த இப்பிறப்பில் மேலும் வினைகளை செய்யாமல்
இருப்பது அவசியமாகிறது. வினைகளை செய்யாமல்
இருக்கவும் முடியாது

கடவுளை கண்ட நாவுக்கரசர் சுவாமிகள் வினைகள்
ஒழிவதற்கு கூறியுள்ள வழிகளை காண்போம்,

” ஆட்டுவித்தால் ஆர் ஒருவர் ஆடாதாரே
அடக்குவித்தால் ஆர் ஒருவர் அடங்காதாரே
ஓட்டுவித்தால் ஆர் ஒருவர் ஓடாதாரே
உருகுவித்தால் ஆர்ஒருவர் உருகாதாரே
பாட்டுவித்தால் ஆர்ஒருவர் பாடாதாரே
பணிவித்தால் ஆர்ஒருவர் பணியாதாரே
காட்டுவித்தால் ஆர் ஒருவர் காணாதாரே
காண்பார் ஆர் கண்ணுதலாய் காட்டாக் காலே

தி,6/ பதி 95 / பாட3

இறைவர் திருக்கரங்களில் நாம் ஒரு கருவியே .
அப்பெருமானார் ஆட்டுவித்தால் நாம் ஆடுகிறோம்,

பந்து ஓடுகின்றது, பந்து தானே ஓட முடியாது
உதைத்தவர் ஒருவர் இருக்கின்றார்
இதைப்போல இறைவர் நம் மூலம்
செயல்படுகின்றார் என்று எண்ணி தன்முனைப்பில்லாமல்
செயல்களைச் செய்ய வேண்டும்

இறைவர் ஆட்டுவிக்க
நாம் ஆடுகின்றோம் என்று நினைக்க வேண்டும்

நாம் செய்ய வில்லை
எல்லாம் இறையருளால் நடக்கின்றன என்று
எண்ணும் பொழுது வருவினை அல்லது
ஆகாமிய வினை இல்லையாம்

இறைவுணர்வுடன் செயல்களை செய்தல் வேண்டும்
இறை உணர்வுடன் செய்யும் போது வினைகள் சேருவதில்லை

நாவுகரசர் பெருமானார் தமக்கு விதியாய் வாய்த்த
துன்பங்களை சிவத்தொண்டினால் வென்றார் என்பதை
நாம் அறிவோம்

சுண்ணாம்பு காளவாயை குளிரும்படி செய்தது
கொல்ல வந்த மதயானையை பணிய வைத்தது
நஞ்சை அமுதாமாக்கியது
சிவபெருமான் திருவடியை தம் முடிமீது சூட்டியது

இவையெல்லாம் தான் செய்த சிவத்தொண்டினால்
அல்லவா அவர் வினைப்பயனை தவிர்த்தது
நுகர்வினையால் இன்பம் வந்தாலும் துன்பம் வந்தாலும்
எல்லாம் இறையருளே என்று எண்ணி சிவனடியார்கள்
விருப்பு வெறுப்பின்றி அனுபவிப்பார்கள்
=============================

திருச்சிற்றம்பலம்
நன்றி ; தமிழ் வேதம் &
vpoompalani