வருத்தம் தான் மிஞ்சுகிறது.

கடந்த 3 வருடங்களாக முடிவெட்டுதல் வீட்டில்தான்.அர்பன் க்ளாப் என்ற நிறுவனம் வீடுகள் சுத்தம் செய்வது /பாத்ரூம்களை கழுவது/பெயின்டிங் /முடிவெட்டுதல் முதலியவைகளை செய்கின்றார்கள். முதல் தர சேவை என்றே கூறவேண்டும்.

இன்று ஒரு மாறுதலுக்காகவும் /சுற்றுசூழல் பயமின்மை காரணமாக வீட்டின் அருகே உள்ள முடி திருத்தும் கடைக்கு சென்றேன்,
வேலை செய்பவர்களில் 60 % வடநாட்டினர். சலூன் உரிமையாளரிடம்  முடிவெட்டியதற்கு பணம் கொடுத்துவிட்டு பேசிக்கொண்டு
இருந்தேன். போன தடவை வந்தபோது தமிழர்கள் அதிகம் பேர் இருந்தனரே இப்போது இல்லையே என்றதற்கு அவர் கூறிய பதில் என்னை வியப்படைய செய்தது.
நம்ம ஆளுகளுக்கு வேலை செய்யாமலே தேவை பட்டபோதெல்லாம் பணம் தரவேண்டும். இவர்கள் அதுபோல் இல்லை..
காலை கடை திறக்கும்போது வருகிறார்கள். வரும்போதே மதிய உணவாக  சப்பாத்திகள் /கறியோ /பருப்போ கொண்டுவருகிறார்கள்.
கடை மூடும் வரை இருக்கிறார்கள். ஓவர் டைம் எல்லாம் கேட்பதில்லை. நினைத்து நினைத்து டீ சாப்பிடப்போவதில்லை. வருடத்திற்கு 10 / 15 நாட்கள் ஊருக்கு சென்று சொன்னதேதிக்கு வந்து விடுகின்றனர். என்றார். வேலைக்கு தேவைப்பட்ட தமிழும் கற்றுக்கொள்கின்றனர்.
வேலை நேரத்தில் உ பா அருந்தப்போவதில்லை என்றார். காலையில் வேலைக்கு வரும்போது மப்புடன் வருவதில்லை.

இன்றைய  காலகட்டத்தில் அரசியல் காரணமாக சிலர்  ஹிந்தியை வெறுத்தாலும், வடநாட்டினர் இல்லையென்றால் தமிழ்நாடு நாறிவிடும்,என்றார்
சலூன்காரர்.

பெரிய பெரிய உணவகங்களில் என்ன வேண்டும் என்று ஆர்டர்கள் எடுப்பது தமிழர்கள். ஆனால் உணவுகளை கொண்டுவருவது வெள்ளைத்தோல்
வடநாட்டினர். இதில் பெண்களும் அடக்கம். சிரித்த முகம்.

பெரிய பெரிய மால்களில் லிஃப் ஆபரேட்டர்கள் வடநாட்டினரே.
ஹிந்தியை வெறுக்கும் தமிழகத்தில் ,தமிழ் கற்றுக்கொண்டு மழலையில் வடநாட்டினர் பேசுவது அருமை தான்.