படித்ததில் மனதைத் தொட்ட சின்ன கதை ....

First topic message reminder :

படித்ததில்மனதைத்தொட்ட சின்ன கதை ....

பூட்டிய கிரில்லுக்கு அப்பால், ஒரு பெரியவர், கசங்கிய சாதாரண வேட்டி சட்டை, முகத்தில் கருப்பும், வெள்ளையுமாக மண்டிய ரோமக் காடு, நீண்ட பயணத்தால் களைத்த முகம் என, கையில் நகைக்கடை விளம்பரத்துடன் இருந்த ரெக்சின் பையுடன் நின்றிருந்தார்.

அவர் கையிலிருந்த சீட்டை பார்த்தார்.

""ஆனந்த், நம்பர். 8, யோகானந்தம் நகர்?''

""ஆமாம்... இது தான். நான் தான் ஆனந்த்... நீங்க... என்ன வேணும்?''

அவர் வறண்ட உதடுகளை, நாவால் ஈரப்படுத்திக் கொண்டார்.

""நான் <உங்கப்பாவோட நண்பன்; காரைக்காலேருந்து வர்றேன். உங்கப்பா லெட்டர் கொடுத்து அனுப்பியிருக்கார்.''

பெரியவர் ரெக்சின் பை ஜிப்பை திறந்து, ஒரு கடிதத்தை எடுத்து நீட்டினார்.
வாங்கிப் பார்த்த ஆனந்த், ""அப்பாவா?'' என்று வினவியபடி, கடிதத்தை படித்தான்.

அதில், "அன்புள்ள ஆனந்துக்கு, அப்பா எழுதுவது. ஆசிர்வாதம். கடிதம் கொண்டு வரும் ராமசாமி, என் நண்பன். ரொம்ப கஷ்ட ஜீவனம். இவரது ஒரே பிள்ளை, சமீபத்தில் விபத்தில் இறந்து விட்டான். விபத்துக்கான இழப்பீடு கிடைத்தால், ராமசாமியும், அவர் மனைவியும் வாழ, ஓரளவாவது உதவியாக இருக்கும்.

""விபத்து சம்பந்தமான போலீஸ் விசாரணை, விபத்து ஏற்படுத்திய டிராவல்ஸ் வேன் உரிமையாளர் தர ஒப்புக் கொண்ட இழப்பீடு போன்ற சகல விவரங்களையும் சேகரித்து, அவரிடம் கொடுத்தனுப்பி இருக்கிறேன். சென்னையில், தலைமை அலுவலகத்தில் தருவார்களாம்... சென்னை அவருக்கு புதிது. நீ கொஞ்சம் அவருக்கு உதவி செய்தால் நல்லது; செய்வாய் என்று நம்புகிறேன். மற்றபடி உடம்பை பார்த்துக் கொள். பொங்கலுக்கு கண்டிப்பாக ஊருக்கு வர வேண்டும். உன் அப்பா பரமேஸ்வரன்...' என்று எழுதப்பட்டிருந்தது.

அவன் முகத்தையே பார்த்துக் கொண்டு நின்றார் ராமசாமி.
ஒரு வினாடி யோசித்தவன், சட்டென சாவி எடுத்து வந்து, கேட்டைத் திறந்தான்.

""வாங்க சார்... உட்காருங்க...'' என்றவன், டம்ளரில் தண்ணீர் கொண்டு வந்து கொடுத்தான். தயங்கியபடி உள்ளே வந்த ராமசாமி, தண்ணீரை வாங்கிப் பருகினார்.

""சாப்பிட்டீங்களா?''

""இல்லே... வழியிலே இரண்டு வாழைப் பழம் சாப்பிட்டேன். பஸ் லேட்டு, காலையில காரைக்கால்லே கிளம்பினா, சாயங்காலம் மெட்ராஸ் போயிடலாம்ன்னு உங்கப்பா சொன்னார். பஸ் பிரேக் டவுன் ஆயிடுச்சு... அதான்... அகாலத்திலே வந்து...''

""அதனாலே என்ன... பரவாயில்லை.''

பிரிட்ஜை திறந்து பார்த்தான் ஆனந்த்.

தோசைமாவு இருந்தது. நான்கு தோசை சுட்டு, மிளகாய் பொடி, எண்ணெய், தண்ணீர் கொண்டு வந்து, டேபிள் மேல் வைத்தான்.

""சாப்பிடுங்க... இதோ வர்றேன்,'' என்றவன், வாசல் பக்கம் மொபைலுடன் போனான்.

தொடரும்....

சின்ன கதையல்ல, பெரிய கதை சிறுகதை)
-------------

--

கதை ஆசிரியர்: பானுமதி ராஜகோபாலன்
-
-
-
கதையின் தலைப்பு: ஈரம்
-
6-8-2012 வாரமலரில் பிரசுரமானது
-
உண்மையிலேயே மனதை நெகிழ வைக்கும் கதைதான்...!!
-

ஞானமுருகன் wrote:

நன்றி முருகன்

ayyasamy ram wrote:சின்ன கதையல்ல, பெரிய கதை சிறுகதை)
-------------

--

கதை ஆசிரியர்: பானுமதி ராஜகோபாலன்
-
-
-
கதையின் தலைப்பு: ஈரம்
-
6-8-2012 வாரமலரில் பிரசுரமானது
-
உண்மையிலேயே மனதை நெகிழ வைக்கும் கதைதான்...!!
-

மேற்கோள் செய்த பதிவு: 1285498


ஓ... அப்படியா, எனக்கு whatsup  இல் வந்தது அண்ணா

பழ.முத்துராமலிங்கம் wrote:

krishnaamma wrote:

பழ.முத்துராமலிங்கம் wrote:மனிதாபிமானம் இன்னும் சாகவில்லை
என்பதை இந்த அருமையான சிறு கதை
மூலம் கூறிவிட்டீர்கள்.
நன்றி அம்மா

ஆம் ஐயா, மனம் கொஞ்சநேரம் நெகிழ்ந்து போனது...இது போன்றவர்களால் தான் இன்னும் மழை பெய்துகொண்டு இருக்கிறது ஐயா

மேற்கோள் செய்த பதிவு: 1285444
உங்களிடமிருந்து இந்த மாதிரி நெகிழ்வான
பல பதிவுகளை எதிர் பார்க்கிறேன்
நன்றி அம்மா

கண்டிப்பாக ஐயா