எனக்குன்னா எரிச்சல் ! (ஒருபக்கக் கதை)

எனக்குன்னா எரிச்சல் ! (ஒருபக்கக் கதை)

சுப்பிரமணியின் உடலைச் சுற்றி உறவினர் !

அவரோடு பத்து வருடங்களுக்கு முன்பு வேலை பார்த்த ஓரிரு நண்பர்கள்!

சுப்பிரமணியின் மூத்த மகள் , “அது யாரது? அப்பா வாயில் இந்தத் துணியைக் கட்டினது? அப்பாவுக்கு வாய் எரியாது?” என்று கூறிக்கொண்டே , சுப்பிரமணி மோவாயைக் கட்டியிருந்த துணியை அவிழ்த்தாள்.

“ஏன்? என்ன?” – உறவினர் ஒருவர்.

“இந்த வெள்ளைத் துணியில் மிளகாய்த் தூள் ஒட்டிக்கொண்டிருக்கிறது ! அப்பாவுக்கு எரியாது?” – அழுதுகொண்டே மூத்த மகள் !

கூடியிருந்தோர்க்கு உடல் புல்லரித்தது!

”அப்பாவை வெற்றுடலாக அவள் இன்னும் கருதவில்லை! அதற்குச் சில நாள் ஆகும்போல் இருக்கிறது” – ஒவ்வொருவரும் மனதுக்குள் நினைத்துக்கொண்டனர்!

ஆனால் , அவரோடு முன்பு வேலை பார்த்த செல்வத்தின் எண்ணம் , பழையவற்றைச் சுற்றி வந்தது !

சுப்பிரமணி , அநியாயத்தைக் கண்டால் பொங்குவார்! ஆத்திரப்படுவார்! எரிச்சல் படுவார்!
“ மெடிக்கல் லீவு தரமுடியாதுன்னு பாவம் அந்தச் சுப்பையா சம்பளத்தை இந்த மாதம் டைரக்டர் போடவில்லை! எனக்குன்னா எரிச்சல்! ஓர் அறை விடலாமான்னு நெனச்சேன் !” – இப்படிப் பல நாட்கள் ஆத்திரப்பட்டுள்ளார் !

“தற்காலிகப் பணியாளருக்கெல்லாம் பிரசவ விடுப்பு இல்லைன்னு அந்த மகாலெட்சுமியைப் படாத பாடு படுத்திட்டார் அக்கௌண்ட் ஆபீசர்; எனக்குன்னா எரிச்சல் ! ” – இப்படிச் சில நாட்கள் அவர் புலம்பியுள்ளார்!

“கடன் வாங்கினா அவன் கட்டிட்டுப் போறான்! இதில எதுக்குச் சூரிட்டி? சூரிட்டி கேட்டா எனக்குப் பொசுபொசுன்னு எரிச்சலா இருக்கும் !”- இப்படிப்பட்ட சீற்றங்கள் பலநாட்கள்!

”இப்படி மனுஷன் , தவறு கண்டபோதெல்லாம் ‘எரிச்சல்’ங்ற வார்த்தையை உபயோகித்தவருக்கு , வாய்கட்ட எரிச்சல் தரும் துணி வந்து சேர்ந்ததே?’ என்று நினைத்துக்கொண்ட செல்வத்தின் கண்களில் நீர் முட்டுவதை அவரால் தடுக்க முடியவில்லை !
***