டீக்காரப் பொம்பளை ! (ஒரு பக்கக் கதை)

டீக்காரப் பொம்பளை ! (ஒரு பக்கக் கதை)

அலுவலகத்திற்கு டீ சப்ளை செய்யும் பெண்மணி அவள் ! பழைய புடைவைதான்; பழைய ரவிக்கைதான் ; ஆனால் அதற்குள் ஒளிந்திருந்த அழகு  அலுவலர் ரவிக்கு மட்டும் தெரிந்தது ! அந்த அறையில் பலர் அவளிடம் டீ வாங்கிக் குடித்தார்கள் ; ஆனால் அவளது பேரழகு ரவியைச் சுண்டி இழுத்தது! சொல்வார்கள்- ‘கவிஞன் கண்டாலே கவிதை; கண்பவர் கண்டாலே காதல்!’ என்று ! ரவி விஷயத்தில் மிகச் சரி இது ! அவளிடம் டீய ரவி வாங்கும்போது அவளது அழகை நின்று நிதானித்து ரசித்து வாங்குவான்; பேச்சு எதுவும் பேசாமல் அவளது அழகைப் பருகுவான்! இந்த நுணுக்கம் அவளுக்கும் தெரிந்துவிட்டது! அவளும் ஓரக் கண்ணால் யாரும் பார்க்காதபடி ரவியின் பார்வையில் சொக்கினாள்! ஒருநாள் அவள் வரவில்லை ; “ஏன் டீ வரவில்லை?” என்று பதற்றத்தைக் காட்டாமல் கேட்டான் ரவி. ”வாச்மேனோடு ஏதோ சண்டையாம் ”! பதில் வந்தது; துணுக்குற்றான் ரவி. அங்கே டீக்காரிக்கும் இருப்புக் கொள்ளவில்லை! ரவி முகத்தைப் பார்க்கத் துடித்தாள்; ஆனால் , டீதான் கொண்டுவரமுடியாதே? .அவள் ஆசையை அடக்க முடியாமல் ஒருநாள் டீ கொண்டுவராமல்,  அலுவலகம்  வந்தாள்; வந்து “சும்மா சில பேருக்குச் சில்லறை கொடுக்க வேண்டியிருந்தது; அதான் வந்தேன்” என்று சாக்குச் சொன்னாள்! சொன்னவள் , அறையை நோட்டமிடாள் ; ரவி இல்லை ! முகம் வாடிவிட்டது! ரவியைப் பற்றிக் கேட்கலாமா? கூடாதா? பின்னிக்கொண்டிருந்தவள், “சரி! போய்வர்ரேங்க!..... ரவி சார் இன்னிக்கு லீவுங்களா?” என்று துணிந்து கேட்டும் விட்டாள்!  ஆசையை என்ன செய்ய? “ஆமாங்க” என்று மற்றவர்கள் சொல்ல , ஓர் உணர்ச்சிப் படலத்தை அந்த அலுவலக அறையில் விட்டுவிட்டுச் சென்றாள்!
***