ஆப்பிள் வண்டி அழகி !(ஒரு பக்கக் கதை)

ஆப்பிள் வண்டி அழகி !(ஒரு பக்கக் கதை)
தெருக் கோடியில் அவள் ஆப்பிளை வண்டியில் வைத்து விற்றுவந்தாள்!
ஆள் நல்ல அழகு!ரவிக்கையை முட்டிக்கொண்டிருக்கும் உறுப்பழகு !அவளுக்காகவே அங்கே ஆப்பிள் வாங்கப் பலர் வருவர்! நானும் அதற்கு விதிவிலக்கல்ல!
ஒருநாள் ஆப்பிள் வாங்கும்போது அதைச் சுண்டிச் சுண்டிப் பார்த்தேன் ! அவள் , “என்னா தெரியுது தட்டுவதில்? எனக்கு ஒண்ணும் தெரியலியே?” என்றாள். “விற்கும் உங்களுக்குத் தெரியலையா?” என்று சொல்லிவிட்டுப் போய்விட்டேன் ! அடுத்த நாளும் ஆப்பிள் வங்கவந்து , ஆப்பிள் ஒவ்வொன்றாகச் சுண்டினேன்! அவள் , “சுண்டி எப்படிப் பார்க்கிறீங்க? சொல்லுங்களேன்” என்றாள்! ”சரி! சொல்கிறேன்!” என்று, நுணுக்கத்தைச் சொல்ல ஆரம்பித்தேன் ! ‘அதாவது , சுண்டும்போது பொத்துப் பொத்துன்னு சத்தம் வரணும் ! அப்படி வந்தால் அது மாவு ஆப்பிள்! கட்டுக் கட்டுன்னு சத்தம் வந்தால் அது பேரிக்காய் ஆப்பிள்! தெரியுதா?’. அவள் , “ஓ! அப்படியா?” என்று வியந்தாள்! “அது சரி இந்த நுட்பத்தைச் சொன்னவர் கே. கணேசன்னு என் பேரைச் சொல்லணும் ! என்ன பேர்? கே.கணேசன் ” என்றேன்! போகும்போது , “கே.கணேசன் ஞாபகம் வச்சுக்கோ “ என்று அவளிடம் சொல்லிவிட்டு அவளையும் ஒரு பார்வை பார்த்துவிட்டு அகன்றேன் ! வீட்டுக்குச் சென்றதும் ஆப்பிள் பையை ஓரமா வைத்துவிட்டு – ஆசையாக வாங்கினாலும் உடனே சாப்பிட முடிகிறதா?- சோபாவில் சாய்ந்தேன். வாசல் கதவை யாரோ தட்டினார்! திறந்தால் , இரண்டு போலீஸ்!  “சார் நீங்கதானே கே.கணேசன்?” “ஆமாம்” ; “தெருக்கோடியில் ஆப்பிள் விற்கும் பெண் முகத்தில் ஆசிட் வீசி , அவள் இப்போது நினைவில்லாமல் மருத்துவமனையில் இருக்கிறாள்!  “யார் ஆசிட் ஊற்றியது?”எனக் கேட்டால் , அவள் வாய் “கே.கணேசன் , கே.கணேசன்” என்றே முணுமுணுக்கிறது! கே.கணேசன் யார்னு விசாரித்து இங்கே வந்தோம்!” என்று கூறி என்னை முறைத்துப் பார்த்தனர் ! “ஆப்பிள்காரம்மா சாக வில்லையல்லவா?” – கேட்டேன். “சாகவில்லை” – பதில். “அப்பாடா ! அவளுக்கு நினைவு வந்ததும் உங்களுக்கு உண்மை புரியும்! ஆசிட் வீசியதற்கும் எனக்கும் சம்பந்தம் இல்லை! ”என்றேன் . அவர்கள் எனது தோற்றத்தையும் வீட்டையும் பார்த்துவிட்டு நான் சொன்னதை நம்பினர் ; ‘சரி சார், போகிறோம் ; விசாரணைக்குக் கூப்பிட்டால் நீங்க வரணும் !’ எனக் கூறியபடி அங்கிருந்து அகன்றனர் !
 அப்பா சாமிகளா! யாரிடமும் பேரைச் சொல்லிடாதீங்க!
***