குதிரை பேரம்

நான்காயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே நாம் கடல் கடந்து போய் திரைகடல் ஓடித் திரவியம் தேடியவர்கள் என்பது, நான் சொல்லித் தெரிய வேண்டியதில்லை; நாடறியும். யவன தேசத்தோடும், ரோம, கிரேக்கப் பேரரசுகளோடும் நமக்குத் தொடர்பு இருந்தது. 'கோல்டு பிளாக்' என ஆங்கிலத்தில் சொல்லுவார்களே அந்தக் கருப்புத் தங்கம், அதாவது, அந்த மிளகு, கறுப்பு மிளகு... அப்படிக் கறுப்பு மிளகையும், குறுமிளகையும் ஏலம், கிராம்பு முதலான ஏற்றமிகு பொருட்களையும், எல்லா நாடுகளுக்கும் ஏற்றுமதி செய்து, ஏராளமாய் பொருள் தீட்டி, சீராக வளர்ந்தது, நம் மூவேந்தர் ஆண்ட முன்னைத் தமிழ்நாடு.

அந்தக் காலங்களில் தான் அரபு நாடுகளில் ஆரோக்கியமான குதிரைகளைப் பார்த்தவர்கள், அவற்றை அழைத்து வந்து, நம் மண்ணிலும் பாயவிட வேண்டும்; மேய விடவேண்டும் என்றும் அவா கொண்டனர். மிளகைக் கொடுத்துவிட்டு அவற்றுக்குப் பதிலாக அழகழகான குதிரைகளையும், குதிரைக் குட்டிகளையும் கொள்முதல் செய்து, நம் உயிரினும் மேலான இந்த மண்ணுக்குக் கொண்டு வந்தனர்.அரபுக் குதிரை எனக் கேள்விப்பட்டிருக்கிறீர்களா?

அரபுக் குதிரைகள், கடல் வழியாக வந்ததை, நமது புராணங்களே சொல்லுகின்றன.
பட்டினப்பாலையில் ஒரு புலவன், 'நீரில் வந்த நிமிர்பரிப் புரவி' எனப் பாடி வைத்துள்ளான்.  ஆனால்,  வாங்கி வந்த புரவிகள் அனைத்தும், குமரிகளுக்கு நிகரான அழகுடைய குதிரைகள் அனைத்தும், குற்றுயிரும், குலையுயிருமாக கொஞ்ச நாளிலேயே மாண்டு போய்விட்டன. நாம் ஏராளமான மிளகை, யவனர்களாம் அரேபியர்களுக்கு, அழகு குதிரைகளுக்காக, அழுது தொலைக்க வேண்டியிருந்தது.

இப்படியெல்லாம் குதிரைகளை வாங்கி, பணத்தையும் இழந்து, குதிரைகளையும் சாகக் கொடுக்க வேண்டாம் என்று தான், மன்னன், குதிரை வாங்குவதற்காகக் கொடுத்த பணத்தை, மாணிக்கவாசகர் கோவில் கட்டச் செலவழித்து விட்டார்..இந்த விஷயத்தில், யவன வியாபாரிகளின் சதி என்ன வென்றால், நரித்தனம் என்னவென்றால், தொடர்ந்து அவர்கள் குதிரையை விற்கவும், நாம் மிளகை இழக்கவுமாகவே இருக்க வேண்டும் என்பது தான்.

குதிரைகளை விற்றவர்கள், அதில், ஏறிப் பயணிக்கும்போது லாடம் அடிக்க வேண்டும் என்கிற உண்மையை வஞ்சகமாக மறைத்து விட்டனர். குதிரைக்கு ஈடாக மிளகைக் கொடுப்பதற்குத்தான், 'குதிரை பேரம்' என்று பெயர்.

அப்புறம் சில நுாற்றாண்டுகளுக்குப் பின், மெல்லியல்பும், நல் இதயமும் கொண்டவர்களான நம் மண்ணின் மூத்த தொழிலாளி இனத்தினர் தான், குதிரைகளுக்கு முதலில் காலில் காயமாவதைக் கண்டு பிடித்தனர். அதற்குத் தீர்வாக லாடம் அடிக்கும் ஒப்பற்ற நுட்பத்தைக் கண்டுபிடித்தனர். லாடத்தை மன்னர்களிடம் காட்டி, ஒப்புதல் பெற்று குதிரைகளுக்கு அணிவித்தனர்.அப்போதிருந்து தான் குதிரைகள் நம் சொந்த மண்ணில் நீடித்து வளர ஆரம்பித்தன. அரேபியர்களிடம் கம்மி விலைக்கு மிளகு விற்பதிலிருந்து நாடு தப்பித்தது.

கூட்டமெல்லாம் கலைந்து சென்றபின், காலில் லாடம் அடிக்கப்பட்ட ஒரு நபர் வந்து கொண்டு இருந்தார். தலை மொட்டை அடிக்கப்பட்டிருந்தது. உற்றுப் பார்த்தால் அவர்தான் மேடையில் பேசிய வாக்காளர் எனத் தெரிந்தது. 'தலையில் விக் வைத்து ஏமாற்றினாயா?' என வைதேன்.
கண்ணீர் விட்டு அழுதார். 'மேடையில் சொல்லாத கதையை இப்போது உனக்குச் சொல்லுகிறேன் கேள்' என்றவர், 'குதிரைகளுக்காக மிளகைப் பறிகொடுப்பது நின்றுவிட்டது. ஆனால், குதிரை விற்பதற்குப் பதிலாக பெட்ரோல் என்னும் பொருளை அரபிகள் நமக்கு விற்க ஆரம்பித்து விட்டனர்...' 'அதற்காக நீ ஏன் வாக்காளா அழவேண்டும்?' என்றேன்.
'ஏற்றுமதி போக மீந்த எல்லா மிளகையும், என் தலையிலேயே அரைத்து விடுகின்றனர். கண் எரிச்சல் போவதற்காக மட்டும் இலவசமாகக் களிம்பு தருகின்றனர். அதை வாங்குவதற்காகத் தான் ஓடிக் கொண்டிருக்கிறேன்' என்று வேகமாக ஓட ஆரம்பித்தார்.
தினமலர்.(வாக்காளர் பேசியதாக கட்டுரை தந்தவர்-க.சீ.சிவகுமார்)

கதை நன்றாக உள்ளது 
ரமணியன்