நெருடல்

எதிர்பார்ப்பும்
காத்திருப்பும்
குறைந்துவிட்டது

ஓடிவந்து
ஒட்டிக்கொள்வதும்
நடப்புகளை விவரிப்பதும்
காணாமல் போனது

இவளின்
எங்கம்மா சலுகையில்
என்னருகே
வருவதேயில்லை அவன்

ஓரிரு முறை
எனக்கும் அம்மா தான்
போடி என்றாலும்
விலகியே நிற்கிறான் மனதால்

அவளின்
குலை நடுங்கும் அழுகையில்
அவன் மருளும்
ஒவ்வொரு முறையும் நினைப்பதுதான்

குழந்தைகளை
அடிக்கவோ பேசவோ கூடாதென்று

கட்டுப்பாடற்ற
வார்த்தையிலும் செயலிலும்
அவர்கள் வயதைவிட
இறங்கிப் போகிறேன்

கதை சொல்வதில்லை
விளையாடுவதில்லை
சிரிப்பதில்லை
இப்படி ஏன் மாறிப்போனாய்
பிடிக்கவே இல்லை அம்மா என்கிறான்

மடியில் அமர்ந்து கதை பேசி
கன்னம் உரசி
தோளில் சாய்ந்து
நெஞ்சோடு அணைந்திருந்த
காலங்களை
நினைவு கூர்கிறான் இவ்வயதில்

இப்பொழுதெல்லாம்
அவனின்
வாய் நிறைந்த வார்த்தைகள்
இவை

பிடிக்கவில்லை
வேண்டாம் அவள்
பெருந்தொல்லை
போ இங்கிருந்து
நான் போகிறேன்
அனுப்பிவிடு அவளை
இப்படி........

மனநலம்
மண்ணுயிர்க்கு ஆக்கமல்லவா

என் குடும்பம்
என் குழந்தைகள்
எப்படி நேர் செய்வது
இயலாமையில்

பாரதியின்
மனை வாழ்ந்திடச் செய்பவள் அன்னை
வார்த்தைகள்
நெருடலாய் மனதில்

குணசுந்தரி தர்மலிங்கம்