தேவி – சினிமா விமரிசனம்

-
நாகரிக மனைவிக்குக் காத்திருக்கிறவனுக்கு,
கிராமத்துப் பெண் மனைவியாக வந்தால்…

இறந்து போன ஒரு நடிகையின் ஆவி அவள் உடலில்
குடியேறினால்… அதுதான் ‘தேவி’. மும்பையில்
நண்பர்களுடன் கொட்டமடிக்கிற பிரபுதேவாவிற்கு
எப்பவும் நவநாகரிக பெண்மணிகளே இஷ்ட
தெய்வங்கள்.

பலரிடம் காதலைச் சொல்லிச் சொல்லி அலுக்கிறார்.
பாட்டி சொல்லுக்காக கிராமத்து தமன்னாவை மணக்க
நேரிடுகிறது. மும்பைக்கு வந்து சேர்ந்த மனைவியை,
அவரின் சாயலிலேயே இருக்கும் ஆவி பிடித்துக்கொள்ள…
அடுத்தடுத்து நடக்கிற சம்பவங்களின் பரபரப்பு முடிவே
க்ளைமேக்ஸ்!

ஏற்கனவே மிஷ்கின், ‘பேய்கள் மனிதனைவிட ஆபத்து
குறைந்தவை’ எனச் சொல்லிவிட்டதால், இதில் பேயுடன்
பிரபுதேவா போடும் ஒப்பந்தம் வரைக்கும் பார்த்து நாம்
சுலபமாக ரசிக்கிறோம்.

பேயைப் பார்த்து பயப்படாமல் சீனுக்கு சீன் சிரிக்க வைத்தால்
போதும் என முடிவெடுத்திருக்கிறார் டைரக்டர் விஜய்.

குறும்புக் காதலன், அப்பாவிற்கு பயந்தவர், தோழன், கணவன்
என அத்தனை அம்சங்களிலும் அசர வைக்கிறார் பிரபுதேவா.
நெடுநாளாக பார்க்க நினைத்திருந்த பிரபுதேவா ஸ்பெஷல்
நடனம் தடாலடி.

அவரின் ஸ்டெப்ஸ் நம்மை மூச்சிரைக்க வைக்கிறது.
கூடவே எமியும் எக்கச்சக்க இளமையில் கலக்குகிறார்.
பிரபுதேவாவுக்கு சீக்கிரம் கைக்கு வரும் காமெடியும் இதில்
குறைவில்லை.
----------------

-

பேயை முதன்முதலில் உணர்வதில் ஆரம்பித்து, தட்டுப்பட்ட
இடங்களில் எல்லாம் ‘அதனோடு’ முரண்படுவதும், சண்டை
போவதும், மிரட்டுவதுமாக அவரே முழுமூச்சாக படத்தில்
நிற்கிறார். ஒவ்வொரு தடவையும் பேயைப் பார்த்துவிட்டு
நடுங்கும் காட்சிகளில் பிரபுதேவா நேற்று பார்த்த மாதிரி துறுதுறு.

பேயை சமாதானப்படுத்தி கையெழுத்து வாங்கும் சீன்
ரொம்பவே ஓவர் என்றாலும், தியேட்டர் கலகலக்கிறது.

அழகிய பார்பி பொம்மை போல ஷோகேஸில் சும்மாவாச்சும்
இருந்த தமன்னாவா இது! மாடு மேய்த்துக்கொண்டு கிராமத்தில்
வரும்போது ஆச்சரியம் தாங்க முடியவில்லை.

அவரே ‘சிக்’ உடையில் கால் மேல் கால் போட்டுக்கொண்டு
பேய் பார்வை பார்ப்பது கலவரம். எவ்வளவு கவர்ச்சி காட்டினாலும்,
முகத்தைப் பாவம் போல் வைத்துக்கொள்வதில் யாரும் தமன்னாவை
மிஞ்ச முடியாது.

சந்தானம் ஹீரோவாகப் போய்விட்ட பிறகு, கருணாகரன், சதீஷ்,
ஆர்ஜே. பாலாஜி காத்திருக்கிறார்கள் போல. இவர்களில் யார்
கால்ஷீட் கிடைக்கிறதோ அவர்களை வைத்து காமெடி செய்கிறார்கள்.

அந்த மாதிரி இதில் ஆர்ஜே. பாலாஜி. சோனு சூட் அதிகமாகவே
வருகிறார் என்றாலும், நடிப்பை முகத்தில் காட்டுவேனா என அடம்
பிடிக்கிறார். கதை ஒரு கட்டத்தில் அவரையும் வைத்து சுழலும்
போதுதான் அவர் படத்தின் இந்தி புரொடியூசர் எனத் தெரிகிறது.

லாஜிக் மீறல்களில் நகர்ந்தாலும் பிரபுதேவாவின் நடிப்பில் மறக்க
முடிகிறது. ‘பேசாமல் பேசிப் பார்த்தேன்’, ‘ரங் ரங் ரங்கோலி’
என மறைந்த நா.முத்துக்குமாரின் வரிகளில் சாஜித் வாஜித் இசை
இதம். பின்னணி இசையில் கோபிசந்தர் ஸ்கோர் செய்கிறார்.

மனுஷ்நந்தனின் கேமரா, குளுமையும் பயமும் அழகும் கலந்த
காக்டெயில். புதிதாக குடி புகுந்த வீடு, இவ்வளவு பழமையாக
ஒட்டடை பிடித்தா இருக்கும்? காட்சிகளை ஒவ்வொன்றாக யூகிக்க
முடிகிற அளவுக்கு திரைக்கதையை பலவீனமாக வைத்துக்
கொள்ளலாமா?

கிராமத்து காட்சிகளில் யதார்த்தம் மிஸ்ஸிங்.
‘சோனு சூட் வில்லனா, நல்லவனா’ என யூகத்தில் விட்டு
விடுகிறீர்களே… இப்படி கேள்விகள் இருந்தாலும், ‘தேவி’யை
பதறாமல் ரசிக்க முடியும்.
–
————————————
குங்குமம்