நன்றே நவிலும் கொன்றை வேந்தன்

by Ramalingam K Fri Sep 16, 2016 8:30 pm

First topic message reminder :

தெரிந்து கொள்வோம் தேன் தமிழை - 6 (கொன்றை வேந்தன் )

நன்றே நவிலும் கொன்றை வேந்தன்
(ஔவையார் அருளியது)
“தமிழ்ப்பாட்டி தரும் தரமிகு ஞானநெறி”

நூல்.

1. அன்னையும் பிதாவும் முன்னறி தெய்வம்.

பதப்பொருள்:

அன்னை – தன்னைப் பெற்றெடுத்தத் தாய்.
பிதா – தன் பிறப்பிற்குக் கரணமாகிய தந்தை.
முன் – காலத்தாலும் இடத்தாலும் முதலாவதாக இருத்திக்கொளல்.
அறி – அறிந்து , அறிகின்ற, அறியும்.
தெய்வம் – வினை விநாசகர்; துயரங்களைப் போக்குபவர்.

தெளிவுரை:

தன்னைப் பெற்றெடுத்தத் தாய் மற்றும் தன் பிறப்பிற்குக் கரணமாகிய தந்தை ஆகிய இருவர் மட்டுமே தம் வாழ்நாளின் முக்காலத்திலும் தமது துன்பங்களைப் போக்குபவர்கள் என்பதை ஒருவன் அறியவேண்டுவனவற்றுள் எல்லாம் முதலாவதாக அறிந்து கொள்ள வேண்டும்.

விளக்கவுரை:

ஔவையின் ஆத்திச்சூடி இருசீர் கொண்ட ஓரடிச் செய்யுள்- இகவாழ்விற்கான இல்லறநெறி.

ஆனால் கொன்றைவேந்தன் நான்கு சீர்கொண்ட ஓரடிச்செய்யுள்- பரவாழ்விற்கான ஞானநெறி.

உயர்விற்கேற்ப சீர்களையும் ஔவைப்பாட்டி இரட்டிப்பாக உயர்த்திய திறன் வியப்பை அளிக்கின்றது.

அறிதெய்வம் என்பது வினைத்தொகைச் சொல் – அதாவது காலம் கரந்த பெயரெச்சம். அச்சொல் அறிந்த தெய்வம், அறிகின்ற தெய்வம், அறியும் தெய்வம் என முக்காலத்திற்கும் பொருந்துவது.

“மாத்ரு தேவோ பவ
பித்ரு தேவோ பவ
ஆச்சார்ய தேவோ பவ
அதிதி தேவோ பவ”

என்னும் தைத்ரிய உபநிஷத் வேத வாக்கியம் ஈண்டு ஒப்புநோக்கத்தக்கது.

ஒருவனது துயரத்தை எக்காலத்திலும் தீர்க்கவல்லவர்கள் அவனது பெற்றோர்கள்தான் என்பது யாவரும் முதன்மை அறிவாகக் கொள்ளவேண்டும் என்பது கருத்து.

காலம், பணம், ஆற்றல் ஆகியனவற்றை வீணடித்து விடியலைத்
தேடிக்கொண்டிருக்கும் இன்ன பிற எதுவும் ஒருவனது துயரத்தை எக்காலத்திலும் தீர்க்கவல்லவைகள் அல்ல என்பது மறைபொருள்.

by Ramalingam K Sun Sep 25, 2016 10:15 pm

தெரிந்து கொள்வோம் தேன் தமிழை - 6 (கொன்றை வேந்தன் )

நன்றே நவிலும் கொன்றை வேந்தன்
(ஔவையார் அருளியது)

“தமிழ்ப்பாட்டி தரும் தரமிகு ஞானநெறி”

1. ஐயம் புகினும் செய்வன செய்

பதப்பொருள்:

ஐயம் – தங்குதடை.
புகுதல் – ஏற்படுதல்; உண்டாதல்.
செய்வன- விதிக்கப்பட்டவை.
செய்தல் –செய்து முடித்தல்.

தெளிவுரை:

உலகில் எது ஒன்றினுடைய, குற்றமற்றதாகும் சாதக பாதகங்களை நன்கு ஆலோசித்தபின் அதற்கான செய்கை தனக்கும் பிறருக்கும் குற்றமற்ற நன்மையையே பயக்கவல்லதும் அறநெறிக்கு உட்பட்டதுமானால், அதனைச் செய்து முடிக்கவேண்டும் என்று தீர்மானித்து எடுத்துக் கொண்ட முயற்சிகளில் தங்குதடை ஏற்பட்டாலும் அவைகளைப் பொருட்படுத்தாது அதனைச் செய்து முடிக்கவேண்டும்.

by **T.N.Balasubramanian** Mon Sep 26, 2016 5:45 pm

பெரிய அரிய விஷயங்களையும்,
சுருங்க கூறி விளங்க வைக்கிறார் ஒளவை .

நன்றி ,
ரமணியன்

by Ramalingam K Tue Sep 27, 2016 6:57 am

தெரிந்து கொள்வோம் தேன் தமிழை - 6 (கொன்றை வேந்தன் )

நன்றே நவிலும் கொன்றை வேந்தன்
(ஔவையார் அருளியது)

“தமிழ்ப்பாட்டி தரும் தரமிகு ஞானநெறி”

10. ஒருவனைப் பற்றி ஓரகத் திரு .

பதப்பொருள் :

ஒருவன் - ஒப்பற்றவன்; பரம்பொருள்.
பற்றுதல் – ஏற்றுக் கொள்ளுதல்.
அகம் – அந்தராத்மா.
இரு – வாழ்தல்.

தெளிவுரை:

உன் உடம்பில் இருப்பதும் அவ்வுடலை இயக்குவதுமாகும் அந்தராத்மா எனப்படும் ஜீவாத்மா என்பது ஒப்பற்றப் பரம் பொருளாகும் பரமாத்மாவின் அம்சம் என்பதை அறிந்துகொண்டு, தானும் (ஜீவாத்மனும்)அந்த பரமாத்மாவை அடையும் செய்கையாகிய ஆன்மவிடுதலையைப் பெற வேண்டும் என்ற எண்ணத்தில் மறுபிறவிக்குக் காரணமாகும் பாவம்-புண்ணியம் ஆகிய இரு விளைவுகளை உண்டாக்கும் செயல்களைச் செய்வதிலிருந்து விலகி வாழ்ந்து கொண்டிரு.

by **T.N.Balasubramanian** Tue Sep 27, 2016 8:43 am

"ஒருவனைப் பற்றி ஓரகத் திரு ."

அந்த நாலு வார்த்தையில் இவ்வளவு உள்ளர்த்தமா ? நன்றே நவிலும் கொன்றை வேந்தன் - Page 2 103459460

ரமணியன்

by Ramalingam K Wed Sep 28, 2016 8:03 am

தெரிந்து கொள்வோம் தேன் தமிழை - 6 (கொன்றை வேந்தன் )

நன்றே நவிலும் கொன்றை வேந்தன்
(ஔவையார் அருளியது)

“தமிழ்ப்பாட்டி தரும் தரமிகு ஞானநெறி

11. ஓதலின் நன்றே வேதியர்க்கு ஒழுக்கம்.

பதப்பொருள்:

ஓதுதல் - கற்றலும் கற்பித்தலும் ஆகும் நெறி.
நன்று- சிறப்பு ; இன்பம் தருவது.
வேதியர் – கல்வியறிவில் சிறந்தவர்.
ஒழுக்கம்- நடத்தை.

தெளிவுரை :

உலகில் பற்பல வகையான கலைகளைப் பற்றிய அறிவைக் கற்றலும் கற்பித்தலும் ஆகும் நெறியைக் கடைப்பிடிக்கும் கல்வியறிவாளர்கள்,

தாமும் அவ்வகை அறிவால் உண்டாகும் நன்நெறிகளைத் தத்தம் அன்றாட வாழ்வின் நடைமுறைகளில் கடைப்பிடித்து வாழ்தல் என்னும் நன்நடத்தை ,

அத்தகையோர்களுக்கும் அவர்களால் கற்பிக்கப்படுபவர்களுக்கும் அவ்வாறு கற்பிக்கப்படும் கல்வி அறிவிற்கும் உயர்வையும் சிறப்பையும் தரும்.

“சொல்லுதல் யார்க்கும் எளிய அரியவாம்
சொல்லிய வண்ணம் செயல்” – குறள் 664

சொல்லுவது எல்லோருக்கும் எளிது; சொல்லியதைச் செய்து முடிப்பதுதான் கடினம்.

“சொல்லுவது எல்லார்க்கும் சுலபமாகும்
சொன்னபடி நடப்பவர்கள் மிகவும் சொற்பம்
எல்லையின்றி நீதிகளை எழுதுவார்கள்
எழுதியது பிறருக்கே தமக்கென் றெண்ணார் . . . . .. ” - நாமக்கல் கவிஞர் இராமலிங்கம் பிள்ளை

ஆகியன ஈண்டு ஒப்பு நோக்கத் தக்கன.

by Ramalingam K Thu Sep 29, 2016 6:50 am

தெரிந்து கொள்வோம் தேன் தமிழை - 6 (கொன்றை வேந்தன் )

நன்றே நவிலும் கொன்றை வேந்தன்

(ஔவையார் அருளியது)

“தமிழ்ப்பாட்டி தரும் தரமிகு ஞானநெறி”

12.ஔவியம் பேசுதல் ஆக்கத்திற் கழிவு

(ஔவியம் பேசுதல் ஆக்கத்திற்கு அழிவு)

பதப்பொருள்:

ஔவியம் – கோபம்
பேசுதல் – சத்தமிடுதல்
ஆக்கம் – செல்வம்
அழிவு - தாழ்ச்சி

தெளிவுரை :

பிறரிடம் கோபப்பட்டு சத்தமிடுதல் தன்னுடைய அனைத்து வகையான செல்வங்களுக்கும் தாழ்ச்சியை உண்டாக்கும்.
“. . . . . . ..தன்னையே கொல்லும் சினம் ” - குறள் .305
“சினமென்னும் சேர்ந்தாரைக் கொல்லி . . . . . .” - குறள் .306

விளக்கம்:

அழுக்காறு(பொறாமை) , அவா (பேராசை) , வெகுளி(கோபம்), இன்னாச்சொல்( வன்சொல்) ஆகிய நான்கும் மனிதனின் மிகப் பலம் வய்ந்த பகையாவன. அவற்றுள் வெகுளி என்னும் ஔவியம் இருப்பன அனைத்திலும் மிகு கொடுமையான பகை என்பது கருத்து.கோபம் அனைத்துவகையான செல்வங்களையும் அழித்து எதனையும் இல்லாததாக்கி விடும்.

by **T.N.Balasubramanian** Thu Sep 29, 2016 7:03 am

ஒளவியம் என்றால் கோபமா ? இல்லையே !

ஒளவியம் பேசேல் என்றால் ..............

ரமணியன்

by **M.Jagadeesan** Thu Sep 29, 2016 7:13 am

T.N.Balasubramanian wrote:ஒளவியம் என்றால் கோபமா ? இல்லையே !

ஒளவியம் பேசேல் என்றால் ..............

ரமணியன்

[You must be registered and logged in to see this link.]

ஒளவியம் என்றால் பொறாமை .

ஒளவியம் பேசேல் என்றால் பொறாமையான வார்த்தைகளைப் பிறரிடம் பேசாதே என்று பொருள் .

by Ramalingam K Thu Sep 29, 2016 8:38 am

ஐயா !

ஔவியம் என்பதற்கு அழுக்காறு; பொறாமை; வஞ்சகம், மனக்கோட்டம், எரிச்சல், கோபம் என பல பொருட்கள் உள்ளன. அதில் பொறாமையே பெரும்பாலோர் பொதுவாக கொள்ளும் பொருள்.

ஔவியம் என்றால் கோபம் என்றும் பொருள் அகராதியில் சிறாப்பாகவே உள்ளது என்பது அடியனேனின் பணிவான சமர்ப்பணம்

பொறாமை கொள்வதாலோ அதைப் பிறரிடம் பேசுவதாலோ பெரும்பாலும் யாருக்கும் தொல்லை வெகுவாக இருக்காது.

அது கோபமாக உருவெடுக்கும்போதுதான் அழிவே ஆரம்பம் ஆகிவிடுகிறது.

மகாபாரதத்தில் துரியோதனனுக்கும் அவன் அப்பா த்ருதராஷ்டிரனுக்கும் மாமன்னன் பாண்டுவின்மீதும் அவனது பிள்ளைகள் பாண்டவர்கள் மீதும் இருந்த பொறாமைதான் கோபமாக வெளிப்பட்டுக் குருக்ஷேத்ர போரில் அனைவரின் அழிவிற்கும் காரணமானது நாம் அறிந்ததே.

ஆகவே பொறாமை என்றால் கோபம் என்றும் பொருளாகிறது.

பொறாமை என்பது விதை – கோபம் என்பது விருட்சம்.

விதையும் விருட்சமும் ஒன்றுதானே - ஒன்றிலிருந்து பிறிது உருவாவதால்.

ஆக நம் ஔவை ஔவியம் என்று கோபத்தைக் கூறுகிறார் என்பதே சாலப் பொருந்துவதாக இருக்கும் என்பது அடியனனின் கருத்து.