மொய் – ஒரு பக்க கதை

by **ayyasamy ram** Wed 17 Aug 2016 - 17:16

கல்யாண வீட்டில் தன் நண்பருடன் உரையாடிக்
கொண்டிருந்தார் தொழிலதிபர் ரங்கசாமி.

‘‘என்னடா சம்பிரதாயம் இது? ஒரு வாய் சோறு
போட்டுட்டு மொய்ங்கிற பேருல, பணத்தைக்
கறந்துடறாங்க. யார் இவங்களைக் கூப்பிடச்
சொன்னது?
என்னிக்கு இந்தக் கலாசாரம் நம்ம நாட்டுல இருந்து
ஒழியுமோ?’’ – பந்தியில் விருந்து முடிந்ததும்
சத்தமாக சலித்துக் கொண்டவர், வாயில் குதப்பிக்
கொண்டிருந்த வெற்றிலையைத் துப்ப மண்டபத்தின்
பின்பக்கம் சென்றார்.

அங்கே மணமகனின் தந்தையின் கையை மணமகளின்
தந்தை பிடித்துக் கொண்டு கெஞ்சுவது அவர் காதில்
விழுந்தது.

‘‘சம்பந்தி, வரதட்சணைப் பணம் ஒரு லட்சத்தைப் புரட்ட
முடியலை. அதுக்காக என் பொண்ணை தண்டிச்சிடாதீங்க.
நல்ல நண்பர்களையும், சொந்தத்தையும்
சம்பாதிச்சிருக்கறேன். அவங்க என்னைக் கைவிட
மாட்டாங்க. வர்ற மொய்ப் பணத்துல நிச்சயம்
வரதட்சணையைத் தந்திடுறேன்…’’

“சரி… சரி… உங்க பேச்சை நம்பறேன்!’’ என்று கறாராகச்
சொல்லிவிட்டு நகர்ந்தார் மணமகனின் தந்தை.

‘வசதியான நமக்கு மொய் ஒரு சம்பிரதாயமாகத்
தெரிகிறது. ஆனால், நடுத்தர மக்களுக்கு அது ஒரு பேருதவி’
என்று புரிந்தது ரங்கசாமிக்கு.

தான் கொண்டு வந்த மொய்க் கவரில் இருந்த ஐந்நூறு
ரூபாயை எடுத்துவிட்டு, ஆயிரம் ரூபாய் நோட்டுகள் ஐந்து
வைத்துக்கொண்டு மணப்பந்தலை நோக்கி நடந்தார் அவர்.
–
———————————–

வி.சகிதா முருகன்
குங்குமம்