குழந்தைப் பருவ கவலைகள்

* மூன்று, நான்கு வயதுக் குழந் தைகளுக்குப் பெற்றோரைப் பிரிந்திருப்பது கவலையைத் தரும் விஷயம். தற்காலிகமாகப் பெற்றோரைப் பிரிந்திருக்கும் குழந்தைக்குத் தன்னைக் கவனித் துக் கொள்ளப் போகிறவருக்கு, தன்னுடைய சாப்பாடு, விளை யாட்டு விருப்பங்கள் பிடிக்குமோ என்று கவலையாக இருக்கும்.
குழந்தைகளுக்கு இருக்கும் பயங்கள் பெற்றோரால் தெளிவுப்படுத்தப்பட வேண்டும். அப்படியில்லாத பட்சத்தில் அது கவலைகளாக உருமாறக் கூடும்.

* இயற்கையின் சீற்றங்களான இடி, மின்னல், புயல், பூகம்பம், வெள்ளம் பற்றியெல்லாம் அறிவியல் பூர்வமாக விளக்கி விட்டால் பிறகு அவை பற்றியெல்லாம் குழந்தை கவலைப்படாது.

* வளரும் போது குழந்தையின் கவலைகள் வேறு வடிவம் பெறுகின்றன. படிப்பில் முதலாவதாக வருவது, விளையாட்டில் பரிசு பெறுவது என்று அதன் கவனம் திரும்பி விடும்.

* சாதாரணக் கவலைகள் சீக்கிரமே அகன்று விடும். புதியவர்களால் தனக்கு ஆபத்து ஏற்படும், காயம்பட்டால் செத்துப் போக நேரிடும் போன்றவை குழந்தைக்கு ஏற்படும் பொய்யான பயங்கள். அவை யதார்த்தத்துக்கு ஒத்து வராதவை. சில குழந்தைகள் தூங்கவே பயப்படும். கெட்ட கனவில் காணும் பூதம், பிசாசுகளுக்குப் பயந்து தூங்காது.

குழந்தையின் பயம் எத்தகையது என்று கண்டறிந்து அதைப் பெற்றோர் போக்க முயற்சிக்க வேண்டும். உனது பயங்கள் அர்த்தமற்றவை என்று குழந்தையிடம் வலியுறுத்திக் கூற வேண்டும். சிலசமயம் மனவியல் நிபுணரின் ஆலோசனையுடன் தான் குழந்தையின் பயத்தை அகற்ற முடியும்.

* புதிய பள்ளிக்குப் போகும் போதோ, தேர்வுக்குத் தயாராகும் போதோ குழந்தை கவலைப் படும். சவாலான காரியங்களில் ஈடுபடும் குழந்தைக்கு எப்படி சமாளிக்கப் போகிறோமோ என்று கவலை இருக்கும். எந்தச் சவாலும் இரண்டாவது முறையில் அதற்குக் கவலை அளிப்பதில்லை.

* சில கவலைகளை உருப்படியாக சமாளிக்க முடியாத நிலை குழந்தைக்கு உருவாகலாம். உதாணமாகத் தேர்வு பற்றி யது. பாடங்கள் அலுப்பூட்டுவதாக இருந் திருக்கும் அல்லது ஆசிரியரின் போதனை மோசமாக அமைந்திருக்கும்.
தனக்கடுத்து தன் வீட்டில் பிறக்கும் இன்னொரு குழந்தையைப் பார்த்தும் சில குழந்தைகளுக்குக் கவலை ஏற்படும். தனக்கு அது போட்டியாக வந்து விடுமோ, தன் மீதான பெற்றோரின் பாசம் குறைந்து விடுமோ என்றெல்லாம் மனத்துக்குள் கவலைப்படும். அதைப் புரிந்து கொண்டு, அந்தக் குழந்தைக்குப் பக்குவமாக எடுத்துச் சொல்லிப் புரிய வைப்பது பெற்றோரின் கடமை.

* ஆழ்ந்து கவலைப்படும் குழந்தை தான் பாராட்டப்பட வில்லையே என்று எண்ணும். தான் பாராட்டத் தக்கவனாய் இல்லையே என்றும் எண்ணும். அத்தகைய குழந்தைக்கு ஆதரவு அவசியம். அதற்காக அதிக செல்லம் கொடுக்க வேண்டியதில்லை. குழந்தைக்கு அதனிடமிருந்து தாங்கள் எதிர்பார்க்கிற காரியத்தை அது செய்யலாம், அதன் மீது தங்களுக்கு நம் பிக்கை இருக்கிறது என்பதைப் பெற்றோர் உணர்த்த வேண்டும்.

* தன்னால் முடியும் என்ற உணர்வில் குழந்தையின் தன்னம்பிக்கை வளர்கிறது. அதனுடைய கவலைகள் குறைய ஆரம்பிக்கிறது.