பூரண சரணாகதி

ஒரு மஹாராணி பகவானைப் பார்க்க வந்திருந்தார். பகவானது தர்சன பாக்யமும், அவரது திருவாக்கைக் கேட்கும் வாய்ப்பும் தனக்குக் கிடைத்ததைப் பற்றி மகிழ்ச்சியைத் தெரிவித்து, பகவானிடம் பின்வருமாறு பேசலானார்.

“மனித பிறவியுற்றவர் விரும்பத்தக்க எல்லா நலன்களையும் நான் பெற்றிருந்தும் மன அமைதி மட்டும் எனக்கில்லை. அது என் தலைவிதி போலும்” என்று கூறி உணர்ச்சி வசப்பட்டுச் சும்மாவிருந்தார்.

பகவான்: சரி. சொல்ல வேண்டியதைச் சொல்லி விட்டீர்கள். தலைவிதி என்றால் என்ன? அப்படி ஒன்றுமேயில்லை. பகவானிடம் அனைத்தையும் ஒப்புவித்து, அகத்தே ஒரு பாரமுமற்றிருக்க வேண்டும். சரணடைந்தவனுக்குத் தலைவிதி ஏதுமில்லை.

கே: அவ்வாறு சரணாகதி செய்வது சாத்தியமாகத் தோன்றவில்லை.

பகவான்: ஆம், ஆம். ஆரம்பத்தில் பரிபூரண சரணாகதி அசாத்தியமாகவே தோன்றும். ஆனாலும், முடிந்த மட்டும் அத்தகைய மனோபாவத்துடன் இருக்கலாம். காலக்கிரமத்தில் பூரண சரணாகதி சாத்தியமாகும். சரணடையாவிடில் அமைதியைப் பெற முடியாது; அதைத்தவிர அமைதிக்கு வேறு வழியேயில்லை.

கே: ஏகதேச சரணாகதியால் விதியை வெல்ல முடியுமா?

பகவான்: ஆஹா! முடியும். போகப் போக பூரண சரணாகதியை இயல்பாகப் பெறுவோம்; அதனால் பூரண அமைதியையும் பெறுவோம்.

கே: தலைவிதியென்பது பூர்வகர்மத்தின் விளைவாயிற்றே; அதைத் தவிர்ப்பதெப்படி?

பகவான்: பகவானிடம் முற்றிலும் நம்மை ஒப்புவித்து விட்டால், தலைவிதியைப் பற்றிய தலைவலி ஏதும் இராது. பாரமனைத்தையும் அவரே வகிப்பார்.

கே: விதியென்பது ஈசுவர நியதியாயிருக்க, அவரே அதனை மாற்றுவது எங்ஙனம்?

பகவான்: எல்லாம் அவருக்குள் அடக்கம். அவன் இஷ்டம் உங்கள் இஷ்டமாகட்டும். அவன் தோன்றினால் என்ன, மறைந்தால் என்ன, அவன் எண்ணம் எதுவோ அதையோ செய்யட்டும். “இன்பு அது எற்கு” என்று காத்திருங்கள். நீங்கள் விரும்புவதை அவர் செய்ய வேண்டும் என்று அவனைப் பணித்தீர்கள் என்றால் அது சரணாகதி ஆகாது. அது அவனை ஏவுதலாகும். உங்கள் சொல்லிற்கு அவன் கீழ்படிந்து நடக்க வேண்டும் என்ற நிலையை உண்டாக்கிவிட்டு, அதன் பின்னும் அவனைச் சரணடைந்துவிட்டதாக நீங்கள் எப்படி கருதமுடியும். உங்களுக்கு எது நல்லது என்பதும், அதை எப்போது, எவ்வாறு செய்ய வேண்டும் என்பதும் அவனுக்குத் தெரியும். அனைத்தையும் அவனிடத்தில் விட்டு விடுங்கள். பாரம் அவனுடையது. பின்னர் உங்களுக்கு ஒருபோதும் கவலைகளே கிடையாது. கவலைகள் அனைத்தும் அவனுடையவை. இதுதான் சரணாதி. இதுதான் பக்தி.

இல்லையெனில், யாருக்கு இக் கேள்விகள் எழுகின்றன என்று விசாரியுங்கள். இதயத்தில் ஆழ்ந்து ‘தானாய்’ நிட்டையுறுங்கள். இவ்விரண்டு வழிகளில் ஏதாவது ஒன்றில் சாதகன் செல்ல வேண்டும்.