யாதுமாகி நின்றாய் தோழி!

by **ayyasamy ram** Tue Jan 12, 2016 7:46 pm

23சி பஸ்ஸில் கூட்டம் அவ்வளவாக இல்லை...
'சார் அயனாவரம் ஒரு டிக்கெட்'
பரிச்சயமான அந்தக் குரலைக் கேட்டவுடன் திரும்பிப் பார்த்த
எனக்கு அதிர்ச்சி!
-
அட நம்ம வசந்தி!
அவளும் என்னை கவனித்தாள்...
எப்படி இருக்கீங்க ராஜா?
நல்லா இருக்கேன். நீ சாரி.. நீங்க எப்படி வசந்தி?
-
ரொம்ப நல்லா இருக்கேன் என்றாள். அந்த ரொம்பவில் ஏதோ
ஒன்று இருந்தது.
உங்க வீடு எங்க வசந்தி?
அதே பழைய வீடுதான். அதே பழைய வசந்திதான் என்றாள்,
கேஷூவலாக அதே என்ற சொல்லின் அர்த்தத்தை நான் வேறு
மாதிரியாக உள் வாங்கிக் கொண்டேன்.
-
அதே வசந்தி! நான் காதலிச்ச வசந்தி! வரம்பை மீற விடாத
வசந்தி! மனசுக்குள் ஒரு விதமான சிலிர்ப்பு!
ஒருநாள் உங்க வீட்டுக்கு வர்றேன் வசந்தி
வாங்களேன்! காலைல பத்து மணிக்கு மேல என்றாள் அவள்!
-
அயனாவரத்தில் இறங்கிப் போகும்போது என்னைப் பார்த்த
அவள் மெலிதாக ஒரு சிரிப்புச் சிரித்தாள்! என் மனசு என்னமோ
பண்ணிச்சி!

அவள் வீட்டுக்குப் போயே தீர வேண்டும். அந்த தனிமையை
எனதாக்கிக் கொள்ள வேண்டும்!

நான்கு நாட்கள் கழித்து மல்லிப் பூவும் அல்வாவுமாக அவள்
வீட்டை அடைந்தேன்.

வாசலில் விளையாடிக் கொண்டிருந்த குழந்தைகளிடம்
விசாரித்தேன். அவ குழந்தையோ?

ராஜா வாங்க வாங்க என்றாள்.
உள்ளே போனேன். அன்று வசந்தி அழகாகவே இருந்தாள்.
நீ எப்படி இருக்கே வசந்தி!
ஏதோ இருக்கேன் அவள் குரலில் விரக்தி.
-
என் வசந்தி? ஏதோ மாதிரி பேசறே நல்லாத்தானே இருக்கே?

எங்கே நல்லா இருக்கேன். மனசு பூரா ஒடஞசி போய்
உள்ளுக்குள்ளேயே அழுதுட்டு நிக்கறேன்! நாம காதலிச்சோம்!
நீங்க உங்க குடும்ப பிரச்னையைக் காரணமா காட்டி கோழையா
ஒதுங்கிட்டீங்க.. காதலிச்சப்ப என்ன அங்க, இங்க தொட்டு... உங்க
சந்தோஷம் அது மட்டுந்தான்...

நானோ கெடைச்சவனுக்கு கழுத்த நீட்டினேன். அப்ப அவன் நல்லவனா,
கெட்டவனான்னு தெரியல. முதலிரவுங்கிற சம்பிரதாயமே எனக்குக்
கசப்பாகத்தான் இருந்திச்சு. கம்பங் கொல்லைல மாடு பூந்த மாதிரி
என்ன மேல ஆரம்பிச்சிட்டான்.. ஸாரி ஆரம்பிச்சிட்டார்.

படுத்த உடனே என் உடம்பைத் தொடணும்னு நெனச்ச அவனுக்கு
அதுக்கப்புறம் பரந்து கிடக்கிற என் மனசத் தொடணும்னு தோணல...
சே... எல்லாம் சதை தின்னும் மிருகங்கள் என்றாள். எனக்கு கன்னத்தில்
அறைவிட்டது மாதிரி இருந்தது! ஒரு நிமிடம் மௌனம்!

சர்க்கரை கலந்து அவள் தந்த காபி கசக்கவே செய்தது!

வாறேன் வசந்தி என்று சொல்லி வெளியே வந்தேன்!
வெளியே விளையாடிக் கொண்டிருந்த குழந்தைகளிடம் அல்வாவைக்
கொடுத்தேன் பக்கத்திலிருந்த காளி கோயிலில் மல்லிப் பூவை
கொடுத்தேன்.

கோயிலில் 'யாதுமாகி நின்றாய் காளி' என்றிருந்தது.
'யாதுமாகி நின்றாய் தோழி' என்று வசந்தியை நினைத்து நடந்தேன்!

பெண்கள் எல்லாம் எதை எதையோ எதிர்பார்த்து காத்திருக்கிறார்கள்!
ஆண்கள் எல்லாம் அதை மட்டுமே நினைத்து வாழ்கிறார்கள்!
-
சே என்ன வாழ்க்கை இது?
-
விரகத்தைத் தொலைத்து விட்டு நடந்தே வீடு வந்து சேர்ந்தேன்.
-
---------------------------------------------------

- மௌனம் ரவி
குமுதம்