கதைப்பாடல்: வாணியின் வீணை!

-
–

வாணி தன்வீட்டில் வீணையை வைத்து
வளமாய் இசையில் பயிற்சி எடுத்தாள்!
நரம்பினை மீட்டி நல்லிசை எழுப்பி
நாளும் காற்றில் உலவிடச் செய்தாள்!
–
பயிற்சியின் நிறைவில் அரங்கம் ஏற்ற
பாசத்துடனே தந்தையும் தாயும்-அவள்
முயற்சிக்குத் துணையாய் முன்னே நின்றார்!
முத்துக் குளிப்போர் கடலில் மூழ்கி
–
முத்தை எடுக்க முயல்வதுபோல
மூழ்கிக் கிடந்தாள் இசையெனும் கடலில்!
வித்தையில் வாணி இதயம் மகிழ்ந்தாள்
வேளை நேரம் காலம் பாராள்!
–
அண்டை அயலார் ஆடு மாடுகள்
அனைவர் காதிலும் அவளது இசையே!
எதிர் வீட்டில் ஏழைச் சிறுமி அல்லி! -வீணை
ஒலியால் படிப்பில் கவனம் இழந்தாள்!
–
ஓசை நின்றதும் புத்தகம் எடுத்தாள்
ஓரிரு வாரத்தில் தேர்வு வந்திடும்!
ஒரு வரி கூடப் படித்திடவில்லை!
உடனை மீண்டும் வீணையின் நாதம்!
–
படித்திட முயன்றும் கவனம் கலைந்தது
பாட நூல்களைப் பையினுள் வைத்தாள்!
துடித்தது நெஞ்சம் தேர்வை நினைத்து
தூங்கச் சென்றாள் அமைதியைக் காத்து!
–
காலை எழுந்ததும் புத்தகம் திறந்தாள்
காதில் வந்து நுழைந்தது வீணை!
மாலை பள்ளி முடிந்ததும் வந்தாள்!
மனதில் நினைத்ததை தாளில் வடித்தாள்!
–
“அக்கா உங்கள் அருமை இசையை
அல்லும் பகலும் கேட்டு மகிழ்ந்தேன்!
என் பெயர் அல்லி….,எதிரே இருப்பவள்
ஏழைப் பெண் நான் பத்தாம் வகுப்பு!
–
வீணையில் நீங்கள் சாதகம் செய்யும்
வேளையைச் சொன்னால் படிப்பை நிறுத்தி
உங்கள் இசையை உவப்புடன் கேட்பேன்!
உங்கள் உயர்வுக்கு உறுதுணை ஆவேன்!
–
ஓய்வில் இருக்கும் நேரம் சொன்னால்
ஓடிச் சென்று புத்தகம் திறப்பேன்! – இந்த
உதவியைச் செய்தால் உள்ளம் மகிழ்வேன்
ஒரு நொடி நீங்கள் நினைத்திட வேண்டும்!
–
கடிதம் தன்னை அஞ்சலில் சேர்த்தாள். -வாணி
கண்டாள் அதனை…,கருத்தில் பதித்தாள்! – அவளை
அழைத்துச் சொன்னாள் அன்புடன் தழுவி!
“அல்லி! உனக்கு என்றும் நான் துணை!
–
என்னைப் பற்றியே இதுவரை நினைத்தேன்
பிறர் நலம் பேண மறந்து விட்டேனே!
இன்பம் எனக்கு…, துன்பம் பிறர்க்கா? – இந்த
இழிநிலை இனிமேல் துளியும் இல்லை!
–
அன்பால் எதையும் திருத்திட முடியும்
அழகாய் உன்னிடம் கற்றேன் நானும்!
கற்றதும் பெற்றதும் கவலைகள் துடைக்க
கண்போல் உன் நலம் காப்பேன் உறுதி!
–
—————————
– பூதலூர் முத்து
சிறுவர் மணி