நம்பிக்கை

முனைவர் ப.குணசுந்தரி · 18/07/2015

ஏன் இப்படி
மேலெழும்பாமலே சிரிக்கும்
பேச்சிலும் நடத்தையிலும்
பதட்டப்படுகிறேன்.

கண்ணைக் கரித்து
கருத்தில் பதியாது
தொடர்கிறது பார்வை.

என் அகங்காரத்தைச்
சீண்டிப்பார்க்கும் நடத்தை

அவ்வளவு எளிதாக இல்லை
இடைக்கிடையே
முரண்படும் மனது.

நினைப்பது
நடக்கவேண்டும்

பார்த்துப் பார்த்துச் செய்தாலும்
உதாசீனப்படுத்தும்
குணம்

எல்லாம் மறந்து
நினைப்பே குறியாய்

என்ன படித்து
என்ன புண்ணியம்
எழுதப்படாத
கட்டுரைபோல்
எல்லாம்.

எந்த மூலையில்
இருந்தாலும்
எதுவும் மாறாது

முழுவதுமாய்ப்
புரியவைத்து விடும்
வேகம்

இவர்கள்
நல்லவர்கள்
யார் யாரோ சொல்லிப்
புளித்து விட்டது
எறிந்து விடலாம்
எல்லோரும் உமிழும்படி

எப்பொழுதாவது
தோன்றும் இளக்கத்தில்
கசிகிறது மூக்கு.

எத்துணையானாலும்
எச்சரிக்கை முள்
உறுத்திக்கொண்டேயிருக்கிறது

வீழ்ந்து விடவெண்டும்
வீழ்ந்து விடுவேனோ

என்னவர்கள் நினைப்பில்
நடந்து கொண்டிருக்கிறேன்
தாங்கித் தாங்கியாவது.

முனைவர் ப.குணசுந்தரி தர்மலிங்கம்