மவுனம் எனும் மந்திர மொழி!

by **ayyasamy ram** Wed Nov 18, 2015 8:27 am

-
எதை தவற விட்டேன்
என் இதயம் எம்பி குதிக்கிறதே!
-
பொதும்பலில் புதைந்து கிடந்த
என் நரம்புகள் வெப்ப கனலில்
முறுக்கேறி வேலி தாண்டுகிறதே!
-
விழிகள் விழித்திருந்தும்
மனம் விட்டத்தில் முட்ட
எட்டிப் பார்க்கிறதே!
-
முல்லைப் பூக்களின் வாசம்
முகம் மலர்த்தியும்
முட்களின் நட்பை
முன்னிறுத்துகிறேன்!
-
புத்தனின் போதனைகள் கற்ற பின்பும்
போதி மரத்தின் கிளைகளை
கொத்திப் பார்க்கிறேன்!
-
அமைதி புறாக்கள்
அழகாய் அடி பணிந்தும்
அஸ்திரங்களால் குறி பார்க்கிறேன்!
-
ஆர்ப்பரிக்கும்
ஆழிப் பேரலைகளை விட
அதிவேகமாக அல்லவா
மதியிழக்கிறேன்!
-
எப்படி முடிகிறது...
சீற்றத்திலேயும்
சுமை தூக்கியே
சுகம் பெற இந்த
பூமிக்கும், சாமிக்கும்!
-
தன் உடமைகளையும், உரிமைகளையும்
சூறையாடும் சூத்திரதாரர்களையும்
சுகமாக தூக்கி சுமக்கிறதே
இந்த பூமி!
-
தன்னை பிரித்தாளும்
பினாமிகளையும் பிள்ளைகளாகவே
பெருமைப்படுத்திக் கொள்கிறதே
இந்த சாமி!
-
அப்படியானால்
பொறுமை எனும்
பொக்கிஷத்தை நான்
தொலைத்து விட்டேனா இல்லை
போதும் என்று புதைத்து விட்டேனா...
-
அதனால் தான்
அவசரமும், ஆத்திரமும் என்
அங்கத்தில் அணிவகுத்து
அல்லோலகல்லோலப்படுத்துகிறதா?
-
பொறுமை புதைத்து வைக்கும் பொக்கிஷமல்ல
பெருமையுடன் பேணி காக்கும் பிரதான அணிகலன்!
-
அந்த அமைதி அணிகலனை
அணிந்தவன் மட்டுமே
அகிலம் ஆளும்
பெருமை பெற்றவனாகிறான்.
-
மவுனம் எனும்
அந்த மந்திர மொழி
பயிலும் எவரையும்
வணங்க காத்திருக்கிறது
இவ்வையகம்!
-
------------------------------------
— க.அழகர்சாமி, கொச்சி.
வாரமலர்