அழியும் மொழிகளின் வரிசையில் தமிழ்மொழி ! அழிக்கும் வகையினில் தமிழினம் முன்னணி !!

கற்ககசடறக் கற்பவைகற்றபின் நிற்க அதற்கு தக

கற்ககசடறக் கற்பவைகற்றபின் நிற்க அதற்கு தக

கல்வியை தவறின்றிக்கற்று கற்றபின்

அதன்படி வாழுதல் உயர்வு.

எப்பொருள் யாா் யார் வாய்க்கேட்பினும்

அப்பொருள் மெய்ப்பொருள் காண்பது அறிவு.



அழியும் மொழிகளின் வரிசையில் தமிழ்மொழி !

அழிக்கும் வகையினில் தமிழினம் முன்னணி !!

தாயும் சேயும் பேசுவது அன்னியமொழி!

அழியாதோ எம் தமிழ்மொழி!!

அது நடக்க விடலாமோ தடுக்க முயற்ச்சிகள் வேண்டாமோ!

பூமியின் முதல் மொழியான எம்மொழி தாய்மொழி !!

ஓ ...... ஓ ........ ஓ.........ஓ.........அது நடக்க விடலாமோ

தமிழா தமிழா தமிழா தமிழா.



ஆய்வாளரை அதிரவைத்தமொழி பண்டைய தமிழன் படைத்தமொழி

ஏடுகளாய் மதுரை கலைமகளில் குவிந்திருக்கும் மொழி எம் மொழி

அகநானுாறு என்றும் காதல் கூறும் காமத்துப்பால் என்று திருக்குறள் தரும் மொழி

குமரிக்கண்டத்தில தோற்றம் கண்டதுண்டு அறிவியல் ஆய்வுகள் கூறும் மொழி



எம்மொழி காக்க தமிழா தமிழ்பேசு எம்தமிழ்மொழிகாக்க

தமிழ்மொழி அழிவதைத்தடுக்க தமிழா தமிழ் பேசு!



தமிழ்த்தாய் தமிழிச்சியென்று எழுச்சிகொண்டால்

தமிழ்மொழியும் தமிழ் உலகமும் தானே வளரும்.



என் தாய் மொழி அது தமிழ்மொழி என்தாய்மொழி அது தமிழ்மொழி.



கட்ச்சிக்காறன் மீட்பானா ?எம்தமிழை சினிமாக்காறன் மீட்பான? எம்தமிழை.

கோயில் காறன் மீட்பானா ?எம்தமிழை இல்லை வணிகன் மீட்பான? எம் தமிழை.



தமிழன் கணனியில் தமிழ்ஏற்று கணவனும் மனைவியும் தமிழில் பேசு

தமிழ்க்குடும்பத்தில் தமிழில் உரையாடு தமிழ்மொழிதான் உயர்ந்தது நீ கூறு

உயர்ந்தது நீ கூறு தமிழ் உயர்ந்தது நீ கூறு.



அழியும் மொழிகளின் வரிசையில் தமிழ்மொழி முன்னணி !

அழிக்கும் வகையினில் தமிழினம் முன்னணி !!

தாயும் சேயும் பேசுவது அன்னியமொழி!

அழியாதோ எம் தமிழ்மொழி!!



உலகம் மகிழ்ந்து வாழ வள்ளுவன் தந்த திருக்குறளை நாளும் படி

தமிழும் உயரும் உன்வாழ்வும் உயரும் உயிரும் உலகும் மகிழுமினி

ஆரியர் தாமே எல்லாமென்பதை வெள்ளையர் தாமே அறிவுளதோர்

தமிழரும் அத்தனையும் உடையாரே என்பதை உணரு தமிழா



என் தாய்மொழி அது தமிழ்மொழி!

என் தாய்மொழி அது தமிழ்மொழி!

என் தாய்மொழி அது தமிழ்மொழி!

என் தாய்மொழி அது தமிழ்மொழி!

என் தாய்மொழி அது தமிழ்மொழி!

என் தாய்மொழி அது தமிழ்மொழி!

பாடலாசிரியர்- பூநகரி பொன்.முருகவேள் ஆசிரியர் சுவிற்சர்லாந்து

என் தாய்மொழி அது தமிழ்மொழி!

என் தாய்மொழி அது தமிழ்மொழி!

[b]என் தாய்மொழி அது தமிழ்மொழி!

என் தாய்மொழி அது தமிழ்மொழி!

என் தாய்மொழி அது தமிழ்மொழி!

என் தாய்மொழி அது தமிழ்மொழி[/b]
இந்த வரிகளில் ஒரு ஏக்க தோனி வேதனை வெளிப்பாடு தெரிகிறது நன்றி.

அய்யா , தமிழ் மொழி மீது பற்று கொண்டிருக்கும் நான் , எனது வாழ்வில் தமிழ் மொழிக்காக ஒரு சில வேதனைகளையும் அனுபவித்து உள்ளேன் , எனது குடும்பம் எனது தாய் தந்தை பேசும் மொழி தெலுங்கு சிறு வயதிலிருந்து தெலுங்கு நான் கற்கவில்லை பேசவில்லை ஏனென்றாள் அம்மொழியில் எனக்கு ஆர்வம் இன்மையே , அதனால் என்னிடம் எனது குடும்ப உறுப்பினர்கள் பல முறை சண்டையிட்டுள்ளனர் , இருப்பினும் எனக்கு பிறகு எனது சந்ததியினர் தமிழ் மொழிக்கு எதாவது அவர்களது பங்களிப்பை அளிக்கும் வண்ணம் அவர்களுக்கு தமிழ் மொழியின் சிறப்புகளை தினமும் கூறி வருகிறேன் .எனது மகளுக்கு கூட தமிழினி என்றே பெயரிட்டு அழைக்கிறேன்.
இமொழியை பற்றி பேசுவதற்கு கூட நான் பெருமைபடுகிறேன் ....

எவன் ஒருவன் தமிழ் மொழி மீது காதல் கொள்கிறானோ அவனே உண்மையான் தமிழன் ...
அவனே உண்மையான மொழி பற்றாளன்..

மற்றவர்கள் செங்கதிரில் இருக்கும் பதறுகள் போல ...

நன்றி நண்பரே நன்றி உங்களின் மொழிப் பற்று என்னை மெய்சிலிர்க்க செய்கிறது.

எனக்கும் தமிழுக்கும் என்ன தொடர்பு? யோசித்துப் பார்த்தால் மிகவும் தற்செயலான ஒன்றுதான். தமிழகத்தில் பிறக்காமல், வேறு எந்த மாநிலத்திலாவது, நாட்டிலாவது பிறந்திருந்தால், அல்லது வேறு உயிரினமாகவே பிறந்திருந்தால் எனக்கும் தமிழுக்கும் என்ன தொடர்பு இருக்கக்கூடும்? குறிப்பிட்ட தம்பதிக்குப் பிறந்த குழந்தை அவர்களுக்குத் தாய், தந்தை என்று மதிப்புக் கொடுப்பதுபோல, குறிப்பிட்ட பிரதேசத்தில் பிறந்ததால் நமது மொழிக்கு மரியாதை தருகிறோம் (அல்லது தராமல் புறக்கணிக்கிறோம்.) ஆனால், பிறந்துவிட்ட பிறகு நம்மீது சமூகத்தாலும் மொழியாலும் திணிக்கப்படும் அத்தனை இயல்புகளையும் ஏற்றுக்கொள்ளத்தான் செய்கிறோம், அவற்றை இயல்பு என்றே ஏற்றுக்கொள்கிறோம் என்பது வேறுகதை.

நம் அருகிலேயே, நமக்கு மிக நெருக்கமாக நாம் அறியாத (உப)பண்பாடுகளும் வரலாறுகளும் ஏராளமாக இருக்கத்தான் செய்கின்றன. இவற்றில் எவை நிஜமானவை, எவை நிலை நிற்பவை?

மொழிபோலவே தற்செயலாக நம்மீது சுமத்தப்பட்டவைதான் ஜாதி, மதம், இனம், பாலியல்பு போன்ற பல விஷயங்களும். அப்படியிருக்க, ஏன் இவற்றிற்காக முனைப்புக் கொண்டு மனிதர்கள் போராடுகிறார்கள் என்று எனக்குப் புரியவே இல்லை.

“உலகின் நாகரிகங்கள் பல அழிந்திருக்கின்றன. ஆஸ்டெக், மாயன் நாகரிகம் என்னவாயிற்று? மிகப் பழைய எகிப்து நாகரிகம் என்னவாயிற்று? பாபிலோனிய நாகரிகம் என்ன வாயிற்று? அதுபோலத் தமிழ்நாகரிகமும் ஒரு சமயத்தில் அழிந்து போகத்தான் வேண்டுமென்றால் அதில் வருத்தப்பட என்ன இருக் கிறது?”

ஒரு மொழி, ஒரு பண்பாடு அழிய வேண்டுமானால், அதற்கான குணாதிசயங்கள் அந்தப் பண்பாட்டில் எச்.ஐ.வி. கிருமிகள் போல எப்படியோ புகுந்து பரவி வளர்ந்து விடுகின்றன. இதைச் சொல்லக் காரணம், தமிழ்ப்பண்பாடும் இன்று அழிவின் விளிம்பில் நிற்கிறது. மீளமுடியாத அளவுக்கு தமிழ்ப்பண்பாடு, மொழி, நாகரிகம் ஆகிய அனைத்தும் பாழ்பட்டு நாசமாகியிருக்கின்றன. பண்பாடு, மொழி மட்டுமா? சுற்றுச்சூழல், அரசியல், கல்வி, தொழில், தினசரி வாழ்க்கை, எல்லாமேதான். இதனைத் தமிழகத்துக்கு மட்டுமே உரிய நிலையாகக் காணாமல், இந்தியா முழுவதும் இப்படித்தான் என்பவர்கள் உண்டு. இல்லை, உலகத்தின் நிலையே இப்படித்தான் என்பார்கள் சிலர். இல்லை, மனிதநிலைமை (Human condition) என்பதே இப்படித்தான் இருக்கி றது என்று சிலர் வேதாந்தம் பேசலாம். எப்படியானாலும், மூழ்கிக் கொண்டிருக்கும் கப்பலின் ஆட்கள் கதியற்ற நிலையில் கடைசி யாக என்ன செய்வார்கள்? அதைத் தான் நாமும் செய்யப் போகிறோம்.

மொழியை யாரும் அழித்துவிடவும் முடியாது, உருவாக்கிவிடவும் முடியாது. நாம்தான் மொழியின் பிரவாகத்தில் அடித்துச் செல்லப்படுகிறோம். மொழி வேறு வர லாறு வேறல்ல. தமிழக வரலாற்றைப் பார்த்தாலே இது புரியும். மேற்கூறிய திராவிடக் கருத்தியலைக் கொண்டவர்கள் மொழி அழிந்துவிடும் என்று நினைத்ததால் மொழியை ஆக்கவும் முடியும்-குறிப்பாகக் கலைச்சொற்களை ஆக்கினால் மொழி வாழ்ந்துவிடும் என்று நினைத்தனர். அதனால் தூய தமிழ்ச் சொற்களை ஆக்கிக்கொண்டே இருந்தனர். ஆனால் நாம் ஆங்கிலத்திலிருந்தோ பிறமொழியிலிருந்தோ ஒரு சொல்லை ஆக்குவதற்குள் ஆயிரம் சொற்கள் அறிவுத்துறைகளில் புகுந்துவிடுகின்றன. எனவே இதுவரை செய்யப்பட்டுவந்த தமிழ்ச் சொல்லாக்க முறைகள் பயனற்றவை. புதியதொரு முறையை நாம் இனி கண்டுபிடிக்கவேண்டும்.

மொழி எப்படி ஒரு கருவி என்று சிலர் நினைக்கிறார்களோ, அதுபோலவே மனித வாழ்க்கைக்கு இலக்கியமும் ஒரு கருவி என்று சிலர் நினைக்கிறார்கள். இவர்கள் தான் இலக்கியத்தைப் பிரச்சாரமாக்குகிறவர்கள். (பழங்கால இந்திய இலக்கியக்கொள் கையும் இப்படித்தான் சொல்கிறது. அறம், பொருள், இன்பம், வீடு அடைவதுதான் நூற்பயன்.) அந்தக்கால நாலடியார் படைத்தவராயினும், இந்தக்காலத்தில் வறட்டு நோக்கில் மார்க்சிய நாவல் படைப்பவராயினும் இந்த அடிப்படைக் கொள்கை உடையவர்கள்தான்.

சாக்கடைக்கு அருகில் நடைபாதையில் வசிப்பவன் நோய்க்கிருமிகளைப் பற்றி தினசரி நினைத்துக் கவலைப்பட்டுக்கொண்டிருந்தால், சாப்பிடத்தான் முடியுமா? இது ஒரு சூழல். அடுக்குமாடியில் வசிப்பவன், ஒரு தூறலில் நனைந்துவிட்டு வந்தாலே சளி பிடித்துக்கொள்கிறது, வைரஸ் தாக்கிவிட்டது என்கிறான், இது இன்னொரு சூழல். இது போலத்தான் தரமதிப்பீடுகளும்.

மொழி சிந்தனையை உருவாக்குவதாகவும், கூட்டுச் சிந்தனையால் உருவாகுவ தாகவும் இருக்கிறது. இலக்கியமும் அதுபோலத்தான். அனுபவ உணர்வை, ரஸனை யை, கலைத் தன்மையை, அழகியலைத் தனிமனிதனிடம் உருவாக்குவதாகவும், வெளிப் படுத்துவதாகவும் இருக்கிறது, இலக்கியம். வரலாற்றினால் தான் தீர்மானிக்கப் படுவதாகவும், வரலாற்றிற்குள் நம்மைச் செலுத்துவதாகவும், வரலாற்றை ஓரளவு படைக்கத் தூண்டுவதாகவும் இருக்கிறது.

இன்னும் வாழ்வது எத்தனை நாட்கள் என்பது பற்றிக் கவலை இல்லை. செய்தது குறைவு, செய்ய வேண்டியது அதிகம்.

எவன் ஒருவன் தமிழ் மொழி மீது காதல் கொள்கிறானோ அவனே உண்மையான் தமிழன் ...
அவனே உண்மையான மொழி பற்றாளன்..

மற்றவர்கள் செங்கதிரில் இருக்கும் பதறுகள் போல ...

சரியாக சொன்னீர்கள்