நெஞ்சே ! உன்னோடு வாழ்தல் அரிது .

by **M.Jagadeesan** Sun Nov 01, 2015 8:24 am

தலைவி :

நெஞ்சே ! ஔவைப் பாட்டியை உனக்குத் தெரியுமா ?

நெஞ்சு :

கூழுக்குப் பாடும் கூனக் கிழவியை

ஏழுலகும் அறியும் ; நான் அறியேனா ?

தலைவி :

ஔவைக் கிழவியின் அமுதப் பாட்டு !

பசியைப் பற்றிப் பாடிய பாட்டு !

வறுமையில் வாடிய வயிற்றுப் பாட்டு !

அருமையான பாட்டை அறிவாயோ நீ ?

நெஞ்சு :

அறிந்திலன் நானே ! அறியச் செய்வாய் !

தலைவி :

ஒருநாள் உணவை ஒழியென்றால் ஒழியாய்
இருநாளுக்கு ஏலென்றால் ஏலாய்-ஒருநாளும்
என்னோ வறியாய் இடும்பைகூர் என்வயிறே
உன்னோடு வாழ்தல் அரிது.

நெஞ்சு :

பாடலின் பொருளை விரித்துச் சொல்வாய் !

தலைவி :

வயிறே ! உணவு கிடைக்காத போது ஒருநாள் உணவை ஒழித்துவிடு என்று சொன்னால் கேட்க மாட்டாய் ! உணவு தாரளமாக கிடைக்கும்போது , இரண்டு நாட்களுக்கு வேண்டிய உணவை ஏற்றுக்கொள் என்று சொன்னாலும் கேட்க மாட்டாய் ! என்னுடைய துன்பத்தை நீ அறிய மாட்டாய் ! வயிறே ! உன்னோடு வாழ்தல் என்பது மிகவும் கடினமான செயலாகும் .

நெஞ்சு :

அதுசரி ! இப்பாடலை என்னிடம் ஏன் சொல்லுகிறாய் ?

தலைவி :

ஔவைக்கு வயிற்றோடு வாழ்தல் அரிது என்றால் எனக்கு உன்னோடு

வாழ்தல் அரிது !

நெஞ்சு :

அப்படி நான் என்ன உனக்குக் கொடுமை செய்துவிட்டேன் ?

தலைவி :

தலைவன் இல்லாதபோது , காமத்தை ஊட்டி என்னைத் துன்புறுத்துகிறாய் ! தலைவன் வந்துவிட்டாலோ , நாணத்தை ஊட்டி அவனிடம் என்னை நெருங்காமல் செய்கிறாய் . இந்த இரண்டு உணர்வுகளையும் ஒரே சமயத்தில் நான் தாங்கமாட்டேன் . ஒன்று காமத்தை விட்டு விடு ; இல்லையென்றால் நாணத்தை விட்டு விடு !

காமம் விடுஒன்றோ நாண்விடு நன்னெஞ்சே
யானோ பொறேனிவ் விரண்டு . ( நெஞ்சோடு கிளத்தல் -1248 )

பொருள் :

“ என் நல்ல நெஞ்சமே ! நீ ஒன்று காமத்தை விட்டு விடு ; அல்லது நாணத்தை விட்டுவிடு ; இந்த இரண்டையும் ஒரேவேளையில் நான் தாங்க மாட்டேன் .