என் இனிய கதீஜா

அன்று ரவியின் பிறந்த நாள். உணவு பறிமாறுவதற்காகப் புதிய எவர்சில்வர் தட்டை அன்னை கொண்டுவந்து வைத்தாள். அவன் பிறந்த நாளுக்காக அன்னை எடுத்தது. அந்தத் தட்டையே ரவி உற்றுநோக்கிக் கொண்டிருந்தான். பளபளக்கும் அந்தத் தட்டில் அவன் காதலி கதீஜாவின் முகம் தோன்றி அவனைப் பார்த்து சிரித்தது. வசீகரமான புன்னகையும், அந்த மயக்கும் கண்களும் அவனை எங்கோ இழுத்துச் சென்றன.

" என்னப்பா ரவி! தட்டையே உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறாய்? உன் பிறந்த நாளுக்காக நான் எடுத்தது. சோறு போடட்டுமா?" ஆவி பறக்கும் சோறு கரண்டியில் இருந்தது.

'வேண்டாம் அம்மா! சூடு ஆறட்டும்"

" உன் பிறந்த நாளுக்காக ரவாகேசரி கொஞ்சம் செய்தேன்" என்று சொல்லி தட்டில் ரவாகேசரியை அன்னை வைத்தாள். மீண்டும் தட்டிலே கதீஜா தோன்றி அவனைப் பார்த்து சிரித்தாள். சிரிக்கும் கதீஜாவின் வாயிலே ரவாகேசரியை ரவி வைத்தான்.

" என்னப்பா ரவி! ஸ்வீட்டை நடுத்தட்டிலே வைத்திருக்கிறாயே! கொஞ்சம் ஓரமாக வை. சாப்பாடு போடுகிறேன்." ரவி ஸ்வீட்டைத் தள்ளி தட்டின் ஓரமாக வைத்தான்.
அன்னை சோற்றைத் தட்டிலே போட்டாள்.

" ரவி! உனக்குப் பிடிக்குமே என்று காரசாரமாக வத்தக்குழம்பு செய்துள்ளேன்" என்று சொல்லி வத்தக்குழம்பை ஊற்ற முனைந்தாள் அன்னை.

" ஐயையோ! வேண்டாம். வத்தக்குழம்பு வேண்டாம். வயிறு சரியில்லை" என்று மறுத்துவிட்டான் ரவி.

" அப்படியானால் ரசம் ஊற்றிக் கொள். சீரக ரசம். வயிற்றுக்கு நல்லது"

" வேண்டாம் அம்மா! மோர் மட்டும் போதும்' என்று சொன்னான் ரவி.

" என்ன ஆயிற்று இவனுக்கு? எப்பொழுதும் காரசாரமாக சாப்பிடும் இவன் இன்றைக்கு மோர் மட்டும் போதும் என்கிறானே!" என்று அதிசயித்தாள் அன்னை.

ஸ்வீட்டும், மோர் சாதமும் சாப்பிட்டுவிட்டு ரவி எழுந்துகொண்டான்.

"தட்டிலே தோன்றிய கதீஜாவின் அகன்ற அழகிய கண்களில் வத்தக்குழம்பும், ரசமும் பட்டால் அவள் என்ன வேதனைப்படுவாள் என்பது எனக்குமட்டும்தான் தெரியும்! அம்மாவுக்குத் தெரியுமா?" என்று தனக்குள் சொல்லிக்கொண்டான் ரவி.

கடவுளே!..................முன்பு ஒரு வசனம் சொல்வார்கள்" மாமியார் கோவம் வயத்துக்கு மட்டாச்சாம்" என்று அது போல இருக்கே இது !............

சமயம் மாறி மையல் கொண்டதால்  ,
இச்சமயம் சமையலும்  தடை ஆகிறதோ !

ரமணியன்