குறுந்தொகை...!!

*
ஒரு நாள் எ.தெ.ஏகாம்பரம் தெருவில் போய்க் கொண்டிருந்தார். வாலிபர்களும் சின்னப் பையன்களும் அவருக்கு வணக்கம் சொல்லிச் சிரித்தார்கள். பதிலுக்கு ஏகாம்பரம் வணக்கம் சொல்லி சிரித்தார். என்னாங்கடா, இன்னிக்கி வணக்கமெல்லாம் பலமாயிருக்கு. என்ன சங்கதி என்று கேட்டார். அவர்கள் மழுப்பலான பதில் சொன்னார்கள்.
“ இல்லெண்ணே ஒரு சந்தேகம்? “
“ எதைப்பத்திடா? ”
“ இந்த கவிதையெ படிச்சி படிச்சி பாத்தோம். புரியமாட்டேங்குது. அதான். ”
“ எங்க அதைக் கொடு. படிச்சிப் பார்க்கிறே ”
படிச்சிப் பார்த்த ஏகாம்பரம் கொஞ்சநேரம் மௌனமாக இருந்தார்.
அவருக்கும் புரியவில்லையோ என்னவோ? முகபாவமே மாறி விட்டது.
“ என்ன அண்ணே, விளங்கிச்சா? ” எங்களுக்கு விளக்கமா சொல்லிட்டுப் போங்க ” என்றார்கள்.
அவர்களுக்கு எப்படிப் பரிய வைத்துச் சமாளிப்பது என்று யோசித்தார்.
” டேய், இது குறுந்தொகைப் பாட்டாச்சே? ” சாய்ந்திரமா வாங்கடா முழுசா பதில் சொல்றேன் ” என்றார்.
அண்ணே, இன்னொரு தரம் நல்லா படிச்சிப் பார்த்து பதில் சொல்லுங்கண்ணே ” என்றார்கள் குறும்புக்காரர்கள்.
“ டேய், அண்ணனுக்கு தெரியலேடா ” என்று கில்லடித்தார்கள்.
“ மீண்டும் ஏகாம்பரம். இது குறுந்தொகைப் பாட்டே தான் ” என்று சொல்லிச் சமாளிக்கப் பார்த்தார்.
“ இதை எப்படி குறுந்தொகைப் பாட்டுன்னு சொல்றீற்கண்ணே ” என்றார்கள்.
“ நா எத்தனையோ கவிதைப் படிச்சிருக்கேன். இது குறுந்தொகையே தான்டா?
என்றார்.
இவனுங்க கிட்ட இன்னிக்கி வசமா மாட்டிக்கி்டடோமே என்று உள்ளுக்குள் பேசிக் கொண்டார் ஏகாம்பரம்.
“ சரி, இது குறு்ந்தொகை .இல்லெண்ணா, என்ன கவிதைடா ”
“ அண்ணே, ,இது குறுந்தொகையுமில்லே, பெருந்தொகையுமில்லே, இப்ப புது எழுத்தாளர்கள் எழுதுற நவீன கவிதை ” என்றார்கள்.
“ பழைய கவிதையோ, புதுக்கவிதையோ, நவீன கவிதையோ இப்பவெல்லாம் இப்படித்தான் எழுதுறாங்களா? என்று சொல்லிக் கொண்டே நெளிந்தவாறு அவர்களிடமிருந்து மெல்ல நழுவினார் ஏகாம்பரம்.
*