பழந்தமிழர் ஆடை நேர்த்தி

பல ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு காடுகளில் திரிந்த மனிதன் மரங்களின் பட்டையை உரித்து மரவுரியாகவும், இலைகளை ஒன்றோடு ஒன்று கோர்த்து இணைத்து ஆடையாகவும் அணிந்து கொண்டிருந்தான் பெண்கள் இலைகளை போலவே பூக்களை ஒன்று சேர்த்து பூவாடையாக அணிந்து கொள்ளும் பழக்கம் இருந்தது. குளிர், பனியில் இருந்து பாதுகாக்க மிருகங்களின் தோலை ஆடையாக்கி அணிந்து கொண்டனர்.

ஒரு கட்டத்தில் நாகரீகமும், பயிர்த் தொழிலும் முன்னேற்றம் அடைந்த போது ஆடைக்காக பருத்தியை விளைவித்தனர். தமிழகத்தில் பருத்தி அதிக அளவில் விளைந்தது. அதனை நூலாக நூற்பு நெய்து ஆடையாக உடுத்தினார்கள். நுண்ணிய ஆடைகளை நெய்வதில் தமிழர்கள் கைதேர்ந்த நுணுக்கங்களை பெற்று இருந்தனர்.

டாக்கா மஸ்லின் என்ற ஒரு வகை ஆடை ஒரு காலத்தில் பிரபலம். ஒரு புடவையை கற்றையாக சேர்த்து, சிறு மோதிரத்துக்குள் நுழைத்து விடும் அளவிற்கு டாக்கா மஸ்லின் துணி மென்மையானது. அதைக் காட்டிலும் மிக மெல்லிய ஆடைகளை பழந்தமிழர்கள் நெய்து புகழ்பெற்றனர்.

இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு தமிழர்கள் நெய்த ஆடைகள், அன்றலர்ந்த மலரைப் போல அழகான வண்ணங்களுடன், பலவித பூ வேலைப்பாடுகளை கொண்டதாக இருந்தாக பழங்கால நூல்கள் கூறுகின்றன. சில ஆடைகளில் அழகான ஓவியங்களையும் பழந்தமிழர்கள் வரைந்து இருந்தனர்.

பருத்தி உடை தமிழகத்தில் சாதாரணமாக அனைத்து தரப்பினரும் அணியும் உடையாக இருந்தது. பட்டால் ஆன உடைகளையும் தமிழர்கள் அணிந்தனர். ரோமங்களாலும் ஆடைகளை நெய்து பயன்படுத்தினர். சிலப்பதிகாரத்தில் ‘பட்டினும், மயிரினும், பருத்தி நூலினும்‘ ஆடைகள் நெய்தனர் என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. பழங்காலத்து மக்களிடம் பல வகையான ஆடைகள் பயன்பாட்டில் இருந்தன என்பதை நக்கீரர் கூறுவதை வைத்து அறியலாம்.

அன்றைய தமிழர்கள் மன்னராக இருந்தாலும், சாதாரண மக்களாக இருந்தாலும் இரண்டு துணிகளை அணிந்து கொண்டனர். அதாவது ஒன்றை இடுப்புக்கு கீழேயும், மற்றொன்றை இடுப்புக்கு மேலேயும் அணிந்து கொண்டனர். சங்ககால ஆடைக் கலாச்சாரம் பல வகையாக இருந்தாலும் பருத்தி மட்டுமே மிகவும் விரும்பப்பட்ட ஆடையாக இருந்து வந்திருப்பதை பழந்தமிழ் நூல்கள் கூறுகின்றன.