பெண்களின் நடையழகு

பெண்களின் அழகுமிக்க நடைக்கு அன்னத்தின் நடையைப் போல இருக்கும் என்று உவமை கூறுவர் தமிழ்க் கவிஞர். பஞ்சவடியில் இராமனும் சீதையும் தனித்து இருந்த சமயத்தில் சீதையின் நடைக்குத் தோற்ற ஓர் அன்னம் ஒதுங்கிச் சென்றது. அதை இராமன் பார்த்தான்; சீதையின் நடையையும் ஒப்பிட்டுப் பார்த்தான். பார்த்ததும் மகிழ்ச்சியின் உச்சத்தில் புன்னகை செய்தான்.

ஓதிமம் ஒதுங்கக் கண்ட உத்தமன் உழையளாகும்
சீதைதன் நடையை நோக்கிச் சிறியதோர் முறுவல் செய்தான்

இவ்வாறு கம்பர் கவித் தமிழில் சித்திரப்படுத்திக் காட்டுவார். திருக்குற்றாலக் குறவஞ்சியில் வசந்தவல்லி என்ற மங்கையின் நடையை, திரிகூடராசப்பக் கவிராயர் வருணிப்பார். "இட்ட அடிநோக, எடுத்த அடி கொப்பளிக்க' என்று கம்பர் பாடியதாக ஒரு பாடல் உள்ளது. ஒரு பெண் "கொட்டிக் கிழங்கு' விற்று, நடைபயின்றதைக் காட்டுவது இப்பாடல் வரி.

திருவள்ளுவரும் காமத்துப் பாலில் பெண்களின் நடைக்கு இரண்டு(1115, 1120) குறள்களில் அழகு கூட்டுவார்.

இராஜகேசரி என்று ஒரு மன்னன். அவனுடைய தலைநகரில் புலவர் ஒரு நிகழ்வைக் கண்டார். வீதிவழியே கன்னிப்பெண் ஒருத்தி நடந்து சென்றாள். அவளுடைய அழகான அங்கங்கள் நடக்கும்போது குலுங்கின. நடையிலே ஓர் ஒயில் தன்மை இருந்தது. அந்த நடையழகைப் பார்த்து மன்னர்களும், தொடர்ந்து நடக்கத் தொடங்கினர். "மன்னரும் மகிழ்ந்து மெச்சும் அழகு' என்று புலவர் ஒருவர் அக்கன்னியை ஓவியப்படுத்துகிறார்.

நடந்தாள் ஒரு கன்னி மாராச கேசரி
நாட்டில், கொங்கைக் குடந்தான் அசைய
ஒயிலாய்; அதுகண்டு கொற்றவரும் தொடர்ந்தார்.

இதற்கும் மேலாக உலகையும், உலக பாசங்களையும் வெறும் "மாயை' என்று வெறுத்துத் தள்ளிய துறவிகள் கூட, அந்தப் பெண்ணைப் பார்த்த மாத்திரத்தில், தங்களுடைய தவயோகங்களை எல்லாம் கைகழுவிவிட்டுப் புறப்பட்டு விட்டார்களாம்!

சந்நியாசிகள் யோகம் விட்டார்
சுத்த சைவரெல்லாம் மடந்தான் அடைத்துச்
சிவபூஜையும் கட்டி வைத்தனரே!

எல்லோரும் பெண்ணின் நடையழகைச் சுவைத்தனர். புலவரோ பின்தொடர்ந்து சென்றவர்களைப் பார்த்து சுவைத்த செய்தி பாடலாக மிளிர்கிறது. இவை அனைத்தையும் சுவைத்துத் தொகுத்தவர் எழுத்துலச் சித்தர் கு.அழகிரி சுவாமிகளாவார்.

திருஞானசம்பந்தரும் உமாதேவியாரின் நடையழகை வருணிப்பார். தேவியாரின் பெருமித நடைக்குப் பெண் யானையும், நடையின் மென்மைக்கு அன்னத்தையும் உவமையாக்கி ""மாதர் மடப்பிடியும் மடஅன்னமும்'' என்ற தேவாரப் பாடலில், பெண்களின் நடையழகை உச்சப்படுத்தி உணர்த்துவார்.

கலித்தொகையில் ஒரு காட்சி. கண்டார் உயிருண்ணுங்காரிகை கன்னி ஒருத்தி வீதியில் நடந்து வருகிறாள். அதைக்கண்ட இளைஞன் ஒருவன் உள்ளத்தையும் உயிரையும் அவளிடம் பறிகொடுக்கிறான். அவளை ஒரு யானைக்கு ஒப்பிட்டு உவப்படைகிறார் புலவர். நீர்த்துறைக்குச் செல்லும் அந்த யானையின் வரவை, மக்கள் யாரும் எதிர்சென்று பலி ஆகாதவண்ணம், பறை அறிந்து அனைவர்க்கும் தெரிவிக்கும் வழக்கம் அரசரின் ஏற்பாடாகும். அதுபோல "இவள் வருகிறாள்' என்ற முரசறைந்து மக்கட்குத் தெரிவிக்காத "இறையே தவறுடையான்' என்கிறார். இவை போன்ற நற்றமிழ்ப் பாடல்கள் பலவும் பெண்களின் நடையழகைச் சித்திரிக்கின்றன.

புலவர் சா.குருசாமி தேசிகர்

..நல்ல பகிர்வு சிவா !

என்னே எடுத்து காட்டுள்..பதிவிற்கு அழகு செய்வது பல எடுத்துகாட்டுகள் ..அன்பே பாராட்டுகிறேன்.

[You must be registered and logged in to see this image.]
-

சின்ன யானை நடையை தந்தது, உண்மையா?