வசந்தம் …

-
பனிப்போர்வை போன்று எங்கும் பசுமையான மரங்கள் குன்றாத வளமை. எங்கு பார்த்தாலும் பறவைகளின் கீச்சிடும் ஓசை. அதுமட்டுமல்லாது அருவிகளின் தாலாட்டுடன் அங்கு மகிழ்ச்சியாக குருவிகள் வாழ்ந்து வந்தன.

-
சிட்டுக்குருவி ஒன்று தன் தாய் தந்தையிடம் நம் கானகத்தில் பொழுதுபோக்குவதற்கு இடமே இல்லை. எப்பொழுதும் பார்த்த மரங்களையே பார்த்து அலுத்துவிட்டது. எனவே நாம் நகரத்தை நோக்கிச் செல்வோம் என்றது.

-
தாய் குருவி தந்தையிடம் பழகப் பழக பாலும் புளிக்கும். அதுபோல்தான் இருக்கிறது நம் மகன் கூறியதும். அவன் கூறியவாறு நம் இன்ப வாழ்க்கையைத் தொடங்குவதற்கு நகரத்திற்குச் செல்வோம். அக்குருவிகள் நகரத்தை வந்தடைந்தன.

-
நகரத்தைப் பார்த்து வியந்து சிட்டுக்
குருவி கூறியது ஆ! வண்ணவிளக்குகளால் அலங்கரிக்கப்பட்ட மாளிகைகளைப் பார்ப்பதற்கு சொர்க்கலோகம்போல் உள்ளது. விதவிதமான உணவுப்பொருள்கள் கிடைக்கும். வாருங்கள் நாம் விரைந்து பறந்து நகரத்தை நோக்கிச் செல்வோம் என்றவாறே பறந்தன. அப்பொழுது சிட்டுக்குருவியின் மனதில் அங்கு இருக்கும் மக்களைக் கண்டு ஒரு வினா தோன்றியது.
தன் தாயிடம் கேட்டது அம்மா இங்கிருக்கும் மக்களை மதங்களாலும், நாட்டாலும், மொழிகளாலும் பிரிக்கின்றனர். நாம் எல்லோரும் ஓர் இனம் எல்லோரும் ஓர் குலம் அல்லவா என்றது. தாய் சிரித்தவாறே கூறியது. அதனால்தான் அவர்கள் இன்னும் கீழே இருக்கிறார்கள். நாம் மேலே இருக்கிறோம் என்றது.

-
ஆ! என்ன விந்தை. நகரத்தைக் கண்டு களிக்கவே பலநாள் ஆகும்போல் இருக்கிறதே? நான் ஊரைச் சுற்றிப் பார்த்துவிட்டு வருகிறேன் என்று கூறியவாறே பறந்தது சிட்டுக்குருவி. இங்கேயே நாம் நிரந்தரமாகத் தங்கிவிடலாம் என்றது தாய் குருவி.

-
எங்கேயாவது வீடு கட்ட முடியுமா? என்று பாருங்கள் என்று கூறியவுடன் தந்தை குருவி ஒரு வீட்டைக் காட்டியது. அந்த வீட்டின் பால்கனியில் கூடு கட்டத் திட்டமிட்டது.

-
தாய் குருவி தந்தை குருவியிடம் கேட்டது இந்த வீட்டில் தாய், தந்தை, மகன் மூவரும் இருக்கிறார்கள். அவர்களின் தாத்தா, பாட்டி எங்கே என்றது? தந்தை குருவி கூறத் தொடங்கியது அவர்கள் தாய், தந்தை ஆனதும் அவர்களின் தாய், தந்தையினை வயதான காலத்தில் கவனிக்காமல் முதியோர் இல்லத்தில் சேர்த்து விடுகிறார்கள். அதனால்தான் அன்றே ஒரு கவிஞர் பாடியிருக்கிறார் -

-

வீடு வரை உறவு; வீதி வரை மனைவி; காடு வரை பிள்ளை; கடைசிவரை யாரோ என்று கூறியது. இந்தப் பழக்கம் நம் இனத்தை நெருங்காதவரை மகிழ்ச்சி என்று பெருமூச்சுவிட்டது தாய் குருவி.
இரு குருவிகளும் பேசிக்கொண்டே நீண்ட நேரத்திற்குப் பிறகு குச்சிகளைச் சேமித்து கூடுகட்டி முடித்தன. இரை தேடிவிட்டு வந்து பார்க்கும்பொழுது ஓர் அதிர்ச்சி காத்திருந்தது. அந்தக் கூட்டை வீட்டு வேலைக்காரன் தூக்கி எறிந்துவிட்டான்.

-
காக்கை குருவி எங்கள் ஜாதி என்று பாடிய பாரதி போன்ற மனிதர்கள் எங்கே என்று கூறியவாறே கண்ணீர் விட்டுக்கொண்டு காட்டிற்குத் திரும்பும்போது சிட்டுக்குருவி அம்மா!அப்பா! என்னை அடித்து உண்ணுகிறேன் என்கிறார்கள். வாருங்கள் நாம் காட்டிற்கே செல்வோம். “நகர’ வாழ்வு “நரக’ வாழ்வு என்பதை உணர்ந்தேன் என்றது குருவிக் குஞ்சு.

=====================================

-ச. ஸ்ரீவிகாசினி- சிறுவர் மணி

இன்றைய நாடு நடப்பு இது தான் ..............நல்ல கதை ராம் அண்ணா