கவிதைகள் மூன்று

1. சக்தி தரும் சக்தி

அஞ்சி அழுதலும் ஆடிஅடங்குதல்
யாருக்குத் தேவை சொல்லாய் கிளியே.
நெஞ்சிலுரங்கொண்டு நீநிமிர்ந் தேநட
நேர்மை வழியெடுப்பாய் கிளியே
துஞ்சி அழுதலும் தூறும் விழிகளும்
தேவை யுண்டோ நினை வீறுடனே
தஞ்சமெனக் கொள்ளும் தாழ்மை களைந்திடு
தன்மை யுயரொளி தான்நினைந்தே

பஞ்சு மனம்கொள்ளு பண்பை அணைத்திடு
பட்டதுயர் வெயில்கீழ்ப் பனியே
எஞ்சும் மகிழ்வெனில் இன்னிசை யோடின்பம்
எய்குவை நிச்சயம் காண்கிளியே
வஞ்சம் கொள்ளின்மனம் வாளைஎடுப்பது
வில்லைவளைப்பது போல்கிளியே
நஞ்சை மனம்கொள்ள நாடவைத்தெம்மையே
நாளில் விழுத்தி விடும் தனியே

கொஞ்சுந் தமிழ்கொண்டு கூடிக் கலந்திடு
கொள்கை நலமுடையோ ரிடையே
மிஞ்சும் அழகொடு மேன்மைத் தமிழின்பம்
மொட்டு மலர்நிறை பூவனமே
வெஞ்சினம் என்பது வேண்டுவதில்லடி
வெள்ளை யுள்ளம் கொள்ளுவோ ரிடையே
வஞ்சியுனை கண்டு வாழ்வில் நகைப்போரை
வந்து தெய்வம் கேட்கும் வேண்டினையேல்

அஞ்சிலிரண் டுண்டு ஆறில் மூன்று மூன்று ;
அஞ்சி மிரண்டு கொள்ளாதினியே
மிஞ்சும் சினம் ஆறில் மேதினியில் மூன்று
மின்னும் எழுத்தைக் கொள்வாய் சக்தியே
வஞ்சமின்றி எண்ணும் உந்தன் நினைவுகள்
பஞ்சினில் தீபற்றலாய் அவளே
மிஞ்சி வலிமையும் வேண்டுமன்பைக் கொண்டு
மேகத்தொலைவில் நின்றாள் தனியே



2. உலகம் பலவண்ணம்


மனமதில் தெளிவுறு மகிழ்வுடன் பழகுவர்
முகம் மனம் எதிரிருக்கும்
கனமென நினைந்தொரு பொதியினைப் பொன்னெனப்
பிரித்திடக் கல்லிருக்கும்
வனமதின் தேவதை வருமெனும் நினைவுகள்
வலிஎழத் தீதும்வரும்
தினமது தொடுமுனைத் தென்றலும் மறுகணம்
திரிந்திடும் புயலடிக்கும்

கனவுகள் எனநினந் தழுந்திடும் செயல் சில
கண்முன்னே நடந்து கொளும்
தனமென நிலமிடை புதையலும் வருமென
தலைவிதி வேறிருக்கும்
சினமெனக் கொள்வது சிலருக்கு உள்ளத்தில்
சிறுமையில் பெருமைதரும்
புனலிடை வலையெனப் போடுவர் பிடிபடப்
போவது உயிர் கணக்கும்

அனலிடை பொன்நிகர் அனுதின முதவிடும்
அறிஞரும் இடையிருப்பர்
தனதென நலமதை தாங்கிய மனமின்றித்
தருதலில் நிறைவுகொள்வர்
சனமென நடந்துடை சம நிலைஉருத்தென
சகலதும் பகிர்ந்தளிக்கும்
உனதயல் பலசில உலகத்தில் சிறப்பெனும்
உத்தமர்களு மிருப்பர்

நினதிரு விழிசொலும் வழிதனில் செலமுதல்
நிலைதனை மதியறிவாய்
என பெருங் குணமெடு எழுந்திடு பகுத்தறி
வெனும் வழிநடந்துவிடு
பனைமர அடியொடு பாலுண்ணப் பழகுதல்
பலசிர மங்களையுந் தரும்
நனவுகள் அதில்சில கனவுகள் எனின்உளம்
நகைத்திடு நலனையெடு!

******************************

3. இதயங்கள்


அழகான இதயங்கள் அணீசேரலாம்
அதன்மீது சினம்வந்து அரசாளவோ
பழகாத இதயங்கள் பலம் காணலாம்
பரிவென்ற உயிர்கொண்டும் பகைகாணவோ
இழகாத மனமென்று இருந்தாலும் சொல்
இசையாத மனந்தானே எதிராகிடும்
வளர்கின்ற தீயென்று வருமாயிடின்
வருங்காலம் சிதைவுற்றுப் போகாதோசொல்

புதுவெள்ளம் மனம்மீது பாய்ந்தோடலாம்
பிரவாகப் புனல் நெஞ்சைக் அழித்தோடவோ
செதுக்காத சிலையென்று திரைமூடலாம்
திரும்பாத வழிகண்டும் தொடர்ந்தோடவா
எதுகாண நினைத்தாலும் எழில்சோலைப் பூ
இதழுக்கு ஓர் வண்ணம் வேறாகுமா
இதுகாக்க உன் எண்ணம் முடிவென்பதோ
இருக்கின்ற வரையின்பம் பெரிதல்லவோ

மதுகொண்ட மலர் தன்னும்தீ ஊற்றுமோ
மதிஎன்னும் நிலவென்றும் இருள் போர்க்குமோ
இதுவென்ன அழகென்று மனம் கேட்கலாம்
இதயத்தின் நலிவெண்ணி நான்வேர்க்கிறேன்\
பொதுவாக உடல் நொந்து பகை காணலாம்
பிறிதாக இதயத்தின் குரல்கேட்குதே
அது வாழவேண்டுமெனில் அயலோடு நான்
அகம்கொள்ளும் உணர்வுக்கு அளவொன்று வை

உலகம் பலவண்ணம்  என்று
இதயங்கள் கூறினாலும் ,மனதிற்கு
சக்தி தருவது சக்தி யவளே !

அருமை ,நன்றி Kirikasan அவர்களே !
ரமணியன்