அக்னிக்குஞ்சு – மலாலா யூசுப்சாய்

by **ayyasamy ram** Wed Nov 05, 2014 8:16 am

-
அப்போது நான் வேதியியல் வகுப்பில் இருந்தேன்.
என்னுடைய ஆசிரியர் ஒருவர் உள்ளே வந்து
நின்றார். நான் அமைதிக்கான நோபெல் பரிசு
பெற்ற விவரத்தை தெரிவித்தார். உண்மையில்
மகிழ்ச்சியாக இருந்தது.
-
சிறுவர்கள் தானே இவர்கள் செய்யும் வேலைகள்
என்ன பெரிதாக சாதித்து விடபோகின்றன என்று
இல்லாமல் நாம் செய்யும் பணியும் கவனிக்கப்
படுகிறது என்பதை உணர்த்தியது நோபெல்பரிசு.
என்று உணர்ச்சி பொங்க பேசுபவர்
மலாலா யூசுப்சாய். மாசுமருவற்ற குழந்தை முகம்.
-
பதினேழே வயது. இளமை ததும்பம் கொள்ளை
அழகு. நோபெல் பரிசு பெறும் அறிஞர்களில் மிகவும்
இளையவர். பெண் கல்விக்காகவும்
உரிமைகளுக்காகவும் உரத்து ஒலிக்கும் ஒற்றை குரல்.
நோபெல் பரிசோடு கனடாவின் கௌரவ குடியுரிமையும்
அவருக்கு வழங்கப்பட்டுள்ளது.
-
பாகிஸ்தானில் ஸ்வாட் பகதியில் பள்ளி மாணவியாக
இருந்தபோது பயங்கரவாதிகளான தாலிபான்களால்
கழுத்தில் சுடப்பட்டு உயிர்பிழைத்தவர் பெண்
கல்வியை முழுமையாக மறுக்கும் தாலிபான்களுக்கு
எதிராக எழுதியும் பேசியும் வந்தவர் மலாலா.

வீழ்வேன் என்று நினைத்தாயோ என்னும் பாரதி
வரிகளுக்கு ஏற்ப இன்று உலகமெங்கும் பெண்
கல்விக்காக பிரசாரம் செய்து வருகிறார். தற்போது
பிரிட்டனில் படித்து வரும் மலாலா தன்
சகோதரர்களோடும் பெற்றோரோடும் மகிழ்ச்சியாக
வாழ்ந்து வருகிறார்.
-
சமீபத்தில் அமெரிக்காவின் போர்ப்ஸ் பத்திரிகை.
முப்பது வயதுக்குட்பட்ட சாதனையாளர்களை
கௌரவப்படுத்தியது. அப்போது மரியாதை செய்யப்
பட்ட மலாலா. எம்.எஸ்.என்.பி.சி. சி தொலைக்காட்சிக்கு
பேட்டி கொடுத்தார்.
அவரிடம் என்னுடைய கோரிக்கை மிகவும்
எளிமையானது. போருக்கதுப்பாக்கிகளை அனுப்புவதற்கு
பதில் புத்தகங்களை அனுப்புவதற்கு ஆசிரியர்களை
அனுப்புங்கள் என்றேன்.

நீங்கள் அனுப்பும் ஆயுதம் தாங்கிய விமானங்களால்
ஒரு சில பயங்கரவாதிகளை அழிக்க முடிந்திருக்கலாம்.
ஆனால், அது பயங்கரவாதத்தை அழிக்க போவதில்லை.
ஆயுதம் தாங்கிய விமானங்கள் மேன்மேலும்
பயங்கரவாதிகளை உருவாக்கத்தான் வழிவகுக்கும்.
மாறாக அவர்களுக்கு கல்வியை கொடுங்கள்
போருக்காகவும், ஆயுதங்களுக்காகவும் நீங்கள் செலவிடும்
தொகையை கல்வியறிவை ஊட்ட பயன்படுத்துங்கள்.
அது அவர்களிதடையே அமைதியையும் எதிர்காலத்தையும்
வழங்கும் என்றேன்.

உலகத்தின் கவனம் உங்கள் மீது விழுந்திருப்பதால்
பள்ளியில் ஏதேனும் சலுகை உண்டா?
-
நிச்சயம் இல்லை. நோபெல் பரிசு பெற்ற வாரக்
கடைசியில் எக்கச்சக்க போன்கால்கள், வாழ்த்துக்கள்,
ஒரே பிசி. அதனால் ஆங்கில ஹோம் ஒர்க்கை முடிக்க
முடியவில்லை. திங்கட்கிழமை காலையில் ஆசிரியர்
ஹோம் ஒர்க் எங்கே என்று கேட்டார். நேற்றெல்லாம்
ஒரே பிசி. நோபெல் பரிசு வாங்கியிருக்கிறேன். என்றேன்.
அதனால் என்ன ஹோம் ஒர்க்கை முடிக்க வேண்டியது
தானே? என்று கடிந்து கொண்டார். இது தான் என்னுடைய
நிலைமை.
-
சகோதரர்கள் எப்படி?
-
ஊரெல்லாம் நான் போய் எல்லோரையும் படி, படி
என்று பேசுகிறேன். வீட்டில் இருக்கும் இரண்டு தம்பிகளும்
என் பேச்சை கேட்கவே மாட்டேன் என்கிறார்கள்.
எப்போது பார்த்தாலும் ஐபாட், ஐபேட் என்று விளையாடிக்
கொண்டே இருப்பார்கள். நான் இதையெல்லாம் தடுத்தால்
என் மேல் கோபப்படுவர்கள்
-
இரண்டாவது தம்பி சொல்வான் உலகமெல்லாம்
உன்னை ஏதோ பெரிய தேவதை என்று நினைத்து
கொள்கிறார்கள். நீ பெரிய ராட்சசி . அவர்களோடு
சண்டை பிடிப்பதும் விளையாடுவதும் ரொம்ப
பிடிக்கும்.
-
உங்கள் வலியிலுàம் வேதனையிலும் கூட இருந்தவர்
உங்கள் அம்மாதானே?
-
ஆமாம் எனக்காக அவர் சிந்தாத கண்ணீர் இல்லை.
அழுதழுது தொழுது அவர் இறைவனை வேண்டிக்
கொண்டே இருந்தது எல்லாம் இன்னும் என் மனக்
கண்ணில் தெரிகிறது. அதையும் மீறி நான் அவரிடம்
கற்றுக்கொண்ட பாடம் ஒன்று உண்டு.

அவர் சின்ன வயதில் படிக்கவில்லை,. இப்போது
இத்தனை வயதுக்கு பிறகு ஆங்கில வகுப்புகளுக்கு
போய் தன்னுடைய ஆங்கில ஆற்றலை வளர்த்து
கொள்ள முயற்சி செய்கிறார்.
கல்விதான் முக்கியம் என்பதை அவரிடம் இருந்து
தான் நான் கற்றுக்கொண்டேன். அவர் தான் எனக்கு
உண்மையான இன்ஸ்பிரேஷன்.
-
நீங்கள் சுடப்பட்டபோதுஎன்ன நடந்தது என்று இன்னும்
ஞாபகம் இருக்கிறதா?
-
நன்றாக இருக்கிறது. பள்ளியில் இருந்து வீட்டுக்கு வந்து
கொண்டு இருந்தோம். நானும் என் தோழியும் பேசிக்
கொண்டே வந்தோம். மறுநாள் என்ன படிக்க வேண்டும்
என்று விவாதித்தோம். இன்னும் இரண்டே நிமிடங்களில்
வீடு வந்து விடும் வீட்டுக்கு ஓடிப்போய் விடலாம் என்று
நினைத்து கொண்டேன். ஆனால் அந்த இரண்டு
நிமிடங்கள் வரவே இல்லை. தலிபான்கள் வந்தார்கள்.
சுட்டார்கள்.

கண் விழித்து பார்த்தபோது பர்மிங்ஹாம் மருத்துவ
மனையில் இருந்தேன். ஏழு நாட்கள் கடந்திருந்தன.
அதன் பின்னர் என் இனிமையான வீடு. என் கனவு
ஸ்வாட் பள்ளத்தாக்கு. என் அருமை பாகிஸ்தான்
எதையும் திரும்ப பார்க்கவில்லை. வாழ்க்கையில்
மீண்டும் அவற்றையெல்லாம் பார்க்கும் காலம் வரும்
என்று நம்புகிறேன்.
-
பாகிஸ்தானில் இருந்தபோது டாக்டராக ஆகவேண்டும்
என்று விரும்பினேன். பின்னர் பெண் கல்விக்கு
முக்கியத்துவம் கொடுங்கள் எல்லோரையும் பள்ளிக்கு
அனுப்ப வழி செய்யுங்கள். என்று எல்லா அரசியல்
தலைவர்களுக்கும் கோரிக்கை வைத்து கொண்டு
இருந்தேன். இப்போது அதையெல்லாம் நிறுத்து விட்டேன்.
நானே பிரதமராகி, கல்விக்கு முக்கியத்துவம்
கொடுக்கலாம் என்று இருக்கிறேன். என்று புன்னகை
தவழ மலாலா பேசியபோது அரங்கமே கரவொலியில்
அதிர்ந்தது.
-
——————————————————————————————
நன்றி–மங்கையர் மலர் & தினமலர்