நாம் எப்படி கோவிலுக்கு செல்கிறோம்?

"ஆடு காண், போகுது பார்...' என்றார் ஒரு சித்தர். அப்படி என்றால் என்ன? ஆடு போகுது, அதைப் பார் என்று சொன்னாரா? இல்லை. சித்தர்கள் சொல்வ தெல்லாம் மக்களின் நன்மைக்குதான். ஆடு என்றால் புண்ணிய தீர்த்தங்களில் நீராடு;

காண் என்றால் புண்ணிய ஸ்தலங்களுக்குப் போய், பகவானை தரிசனம் செய் என்று அர்த்தம். இப்படிச் செய்வதை, "போகுது பார்' என்றனர். போகுது பார் என்றால், புண்ணிய தீர்த்தங்களில் ஸ்நானம் செய்து, கோவில்களுக்கு சென்று, பகவானை தரிசனம் செய்தால், பாவங்கள் தொலையும் என்று பொருள் கூறினர்.

நமக்கு அதில் ஈடுபாடு உண்டு தான். ஒரு டூரிஸ்ட் பஸ் கிளம்புகிறது. மூன்று நாட்களில், 40 ஸ்தலங்கள் என்கின்றனர். அவர்கள் சொல்லும் பணத்தைக் கொடுத்துவிட்டு அதில் செல்கிறோம். போகும்போதே நமக்கு கோவில், தெய்வ தரிசனம் இவைகளில் புத்தி போகிறதா? "அடுத்து நல்ல ஓட்டல் எப்போது வரும், பஸ் நிற்கும் இடத்தில் உள்ள ஓட்டலில், காபி நன்றாக இருக்குமா, மசால் தோசை கிடைக்குமா?' என்று தான் யோசனை போகிறது.

எப்படியோ, ஒரு கோவில் வாசலை பஸ் அடைந்து விடுகிறது. உடனே எல்லாரும் இறங்குவர். "சார்... பஸ் இங்கே அரை மணி நேரம் நிற்கும். அதற்குள் கோவிலுக்குப் போய்விட்டு வந்து விடுங்கள்...' என்பார் பஸ் கண்டக்டர். பஸ்சிலிருந்து இறங்கியவர்கள்,

முதலில், டாய்லெட் எங்கே இருக்கிறது என்று தேடுவர். அது முடிந்ததும், நல்லதா ஒரு காபி சாப்பிட வேண்டும் என்று தோன்றும். நல்ல ஓட்டல் எங்கே இருக்கிறது என்று தேடி போவர்.

காபி, டிபன் சாப்பிட்டுவிட்டு கோவிலுக்குள் போகிறவர், வெளியில் உள்ள குளத்தில் கொஞ்சம் தண்ணீர் எடுத்து, தலையில் தெளித்து; அவசர அவசரமாக போவர். இவர்களுக்கு அதிர்ஷ்டம் இருந்தால் சன்னிதி திறந்திருக்கும்; சுவாமி தரிசனம் செய்வர். அதிர்ஷ்டம் இல்லாவிட்டால், சன்னிதியில் திரை போட்டிருக்கும். "திரை விலக ஒரு மணி நேரமாகும்...' என்று குருக்கள் சொல்வார்.

சரி... அவ்வளவு நேரம் இருக்க முடியாது என்று, திரையை தரிசனம் செய்துவிட்டு வெளியே வருவர். இதற்குள் பஸ் டிரைவர் மூன்று, நான்கு தடவை ஹாரன் அடிப்பார். கோவிலுக்கு வந்தவர்கள், அவசர அவசரமாக ஓடி வந்து பஸ்சில் உட்கார்ந்து விடுவர். பஸ் டிரைவரும், கண்டக்டரும் இலவச டிபன், காபி சாப்பிட்டு வந்திருப்பர்.

உடனே, பஸ்சை ஸ்டார்ட் செய்து, எல்லாரும் வந்தாச்சா என்று கேட்டு, பஸ்சை கிளப்பி விடுவர். இப்படி டூர் போனால், ஆடாவது காணாவது, பாவம் போவதாவது! எந்த ஷேத்திரத்துக்குப் போனாலும் அங்கே மூன்று நாட்கள் தங்க வேண்டும் என்பது சாஸ்திரம். இந்தக் காலத்தில் இது சாத்தியமா? எல்லாமே அவசரம் தான்!

நன்றி - வாரமலர்

ரொம்ப சரி விமந்தனி.................அதனால் தான் எனக்கு....எங்களுக்கு இப்படிப்பட்ட டூர் என்றாலே அலர்ஜி ................முடியும்போது ஒன்றோ இரண்டோ திருப்ப்த்தியாக பார்த்துட்டு வரணும்.............அவ்வளவுதான்

நல்ல பதிவு .

அந்த காலத்து சித்தர் சொன்னது அந்த காலத்துக்குதான் பொருந்தும் . கூட்டம் அதிகம் இருக்காது .அமைதியான   சூழ்நிலை ,கடவுள் தரிசனம் . மனம் ஒன்றி , நிதானமாக, ஆண்டவனிடம் வேண்டிக்கொண்டு , வரலாம் . சன்னதியிலும் அர்ச்சகர் , அர்ச்சனை ஈடுபாடுடன்   செய்வார் .
இப்போதெல்லாம் ,வியாபாரமாக மாறிவிட்டது . அலைபேசியில் அலவளாவல் .பாதி மந்திரம் சொல்லுவதே இல்லை . பக்தருக்கு இதெல்லாம் ஒன்றும் தெரியாது . தெரிந்தாலும் கூறுவதில்லை . 10 நிமிடத்தில்அஷ்டோத்திர  அர்ச்சனை செய்பவரையும் கண்டுள்ளேன் . ஒரு நிமிடத்தில் அஷ்டோத்ரம் செய்பவர்களையும் கண்டுள்ளேன் . கோவில்கள் வியாபார ஸ்தலங்களாக மாறிவிட்டது . பவித்திரம் குறைந்து விட்டது . சிதம்பரம் ,ஸ்ரீரங்கம் போன்ற கோவில்களில் அர்ச்சகர்கள் , வசூலிக்கும் காணிக்கை என்னும்  பணம்,வரவில் வைத்தால் ஒவ்வொரு அர்ச்சகரும் டாப் பிராகெட்டில் டாக்ஸ் கொடுக்கவேண்டி வரும் . 
மகாமக குளத்தில் / திருநள்ளாறு தர்பாரண்யா ஈசுவரர் குளத்தில் முக்கி குளிக்கும் போது   புண்ணிய தீர்த்தத்தில் குளிக்கும் உணர்ச்சி ஏற்படுகிறதா ? கோவிலுக்கு /உண்டியில் சேர்க்கும் பணம் ,கோவில் குளங்கள் பராமரிக்க செலவு செய்யப்படுகின்றதா ?


நான் கோவிலுக்கு போவது உண்டு . எந்த கோவில்களில் கூட்டம் அதிகம் இருப்பதில்லையோ , சுத்தமாக பராமரிக்கப்படும் கோவில்களுக்கு போவதுண்டு . காணிக்கை உண்டியலில் சேர்ப்பிக்கிறேன் .

ரமணியன்

நல்ல விளக்கம்

(இப்பல்லாம் நாங்க ஜோடி நம்பர் ஒன்னில் ஆடுவதை காண்போம், கண்டு அதில் லயித்து போகுது பார் உசிரே ன்னு வருந்துவோம் - ஆடு காண், போகுது பார்)